Όταν αναζητούμε παραδοσιακά ελληνικά καλοκαιρινά φαγητά, νομίζω ότι το μπριάμ βρίσκεται πάντα πάνω πάνω στα αποτελέσματα. Και πώς να μην είναι. Όλα τα λαχανικά που βρίσκονται σε αφθονία σε κήπους, μποστάνια, λαϊκές αγορές και πάγκους του μανάβη αυτή την εποχή, βρίσκουν τη θέση τους σε ένα ταψί μπριάμ. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι από τα πιο εύκολα φαγητά, τουλάχιστον έτσι όπως το μαγείρευαν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας.
Και για να εξηγηθώ. Όταν λέω ότι δεν είναι από τα πιο εύκολα, δεν εννοώ μόνο σε εκτέλεση, αλλά και σε γεύση. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι για κάθε έναν από τους ανθρώπους που ξέρω ότι τους αρέσει πολύ, μπορώ να βρω άλλους τόσους που δεν το θέλουν καθόλου. Το κατανοώ μέχρι ένα σημείο. Άλλωστε κι εγώ ως παιδί δεν το ήθελα καθόλου, το απεχθανόμουν. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να ψάχνω μέσα στο πιάτο τα κομμάτια της πατάτας για να τα ξεχωρίσω και να φάω μόνο αυτά και μετά να μαλώνω με τη μαμά μου για το υπόλοιπο…
Ακόμα και μεγαλώνοντας όμως, ακόμα κι όταν άρχισα να εκτιμώ όλα τα λαχανικά το ίδιο, ακόμα και τότε, δεν μπορούσε αυτό το φαγητό να με κερδίσει. Το έβρισκα πάντα κάπως βαρύ, κάπως ξενέρωτο, κάπως αδιάφορο. Μέχρι που δοκίμασα αυτό το μπριάμ. Το μπριάμ της Λίας, όπως το λέμε συνήθως όσοι το ξέρουμε, γιατί ήταν αυτή, η πολυτάλαντη κουμπάρα μου, που ήρθε μια μέρα στο γραφείο, ένα καλοκαίρι πριν από 2-3 χρόνια και μας είπε αυτή τη συνταγή, που μπορεί να μην ήταν και ακριβώς αυτή, να είχε κάποια άλλα λαχανικά μέσα, άλλα μυρωδικά, αλλά στη βασική της ιδέα ήταν αυτό ακριβώς, λαχανικά κομμένα σε μικρά κυβάκια, όλα μέσα στο ταψί, πελτές ντομάτας και ελαιόλαδο, ψήσιμο και σερβίρισμα.
Κάπου εκεί ανάμεσα βέβαια, μπήκαν και οι δικές μου ιδέες και προσθήκες και καταλήξαμε σε αυτό το φαγητό, το “τεμπέλικο” μπριάμ μου, το οποίο εδώ και καναδυό χρόνια ετοιμάζω τουλάχιστον μία φορά στις δύο εβδομάδες στο σπίτι για όλο το καλοκαίρι, το φαγητό που μπορώ με σιγουριά και με το κεφάλι ψηλά να πω: “μαμά το φτιάχνω καλύτερα από σένα” (και δεν μπορώ να το πω για πολλά φαγητά αυτό…).
Ούτε τηγάνισμα, ούτε ψήσιμο, ούτε καν ξεπίκρισμα της μελιτζάνας. Μόνο κομμένη μαζί με τα υπόλοιπα λαχανικά σε μικρά κυβάκια. Όχι τριμμένη ντομάτα, κι ας είναι σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού, κι ας πέσουν να με φάνε οι παλιές μαγείρισσες, για να μην βγάλει πολλά υγρά και βράσει το μπριάμ, μόνο τοματίνια ολόκληρα και πελτέ, που, ανακατεμένος με το ελαιόλαδο και όσα υγρά βγάλουν τα ίδια τα λαχανικά, θα προσθέσει ένα βαθύ άρωμα και πλούσια γεύση ντομάτας. Όχι απαραίτητα μαϊντανό, γιατί πρέπει πάντα αυτά τα φαγητά να έχουν μαϊντανό, του πάει και η φρέσκια ρίγανη, του πάει ακόμα περισσότερο και ο φρέσκος καλοκαιρινός βασιλικός.
Ε και φυσικά, όπως ένα οποιοδήποτε λαδερό ελληνικό παραδοσιακό φαγητό που σέβεται τον εαυτό του, θέλει δύο πράγματα. Μπόλικο, καλής ποιότητας ελαιόλαδο και μπόλικη, καλής ποιότητας φέτα. Εσύ μπορεί να θέλεις και καμιά φραντζόλα ψωμί από δίπλα, εγώ δεν τη θεωρώ απαραίτητη, αλλά θα σε καταλάβω απόλυτα αν θέλεις να σκουπίσεις το πιάτο με την τελευταία μπουκιά από ένα καλό χωριάτικο ψωμί…
Καλό καλοκαίρι!
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 6
- 2 μελιτζάνες
- 2 μεγάλα κολοκυθάκια
- 2 μεγάλες πατάτες
- 2 πιπεριές κόκκινες (τύπου Φλωρίνης)
- 250 γραμ. φασολάκια φρέσκα (καθαρισμένα) ή κατεψυγμένα
- 15-20 τοματίνια
- 2 κρεμμύδια
- 150 γραμ. πελτέ ντομάτας
- 200 ml ελαιόλαδο
- φρέσκια ρίγανη
- μερικά φύλλα φρέσκο πλατύφυλλο βασιλικό
- αλάτι, πιπέρι
- Κόβουμε σε μικρά κυβάκια τις μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια και τις πατάτες και τα ρίχνουμε σε ένα βαθύ και μεγάλο ταψί.
- Κόβουμε τις πιπεριές σε ροδέλες και τις προσθέτουμε στο ταψί.
- Προσθέτουμε στο ταψί επίσης τα φασολάκια και τα τοματίνια.
- Ρίχνουμε μέσα στο ταψί τον πελτέ, το ελαιόλαδο, τα μυρωδικά, αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε πολύ καλά.
- Κόβουμε τα κρεμμύδια σε χοντρές ροδέλες, τις οποίες τοποθετούμε πάνω από τα υπόλοιπα υλικά και τις ραντίζουμε με λίγο ακόμα ελαιόλαδο.
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς στον αέρα για περίπου 40 λεπτά. Στα 20 λεπτά βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο και ανακατεύουμε.
1 Comment
Στο μπριαμ δεν τηγανίζουμε ποτέ τα λαχανικά, δεν ξέρω κανένα να το κάνει και φυσικά αγαπάμε να βάζουμε πάντα δυόσμο, το νο1 μυρωδικο του καλοκαιριού στο φαγητό…. Ο βασιλικός είναι πολύ ιδιαίτερος δεν ταιριάζει σε όλους,αν κι εμένα μου αρέσει. Η μαμά μου έβαζε και σκόρδο, πράγμα που δεν μου άρεσε καθολου!
Σε μια 2η εκδοχή δεν βάζουμε καθόλου ντομάτα μα άφθονα βότανα του βουνού και το κάνουμε λεμονάτο … Άγρια ρίγανη, θυμάρι, κολιανδρο ξερό σε σπόρους χοντροκοπανισμενο και μάραθο σπόρο.
Σε μια 3η εκδοχή το ψήνουμε μαζί με κεφτεδακια κ στο τέλος φέτα λιωμένη….