Νηστίσιμο κέικ μαρμπρέ

Ήρθε κιόλας η Μεγάλη Δευτέρα, κι εγώ νιώθω για άλλη μια χρονιά ότι ο χρόνος τρέχει με τρελές ταχύτητες. Ποια Μεγάλη Δευτέρα, εγώ νομίζω ότι την περασμένη εβδομάδα ήταν η Καθαρά Δευτέρα… Τι παίζει; Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι ότι θα φτάσουμε σιγά σιγά και στο καλοκαίρι, ε; Ας είναι. Άμα είναι να βιάζεται να έρθει το καλοκαίρι, ποια είμαι εγώ που θα το σταματήσω;

Είναι ωραία αυτή η εποχή, και έξω (το προφανές – δεντράκια που ανθίζουν, πουλάκια που τιτιβίζουν, ήλιος που ζεσταίνει, επιτέλους, το κοκαλάκι), αλλά και μέσα στο σπίτι. Σιγά-σιγά η κουβερτούλα του καναπέ μαζεύεται (σιγά-σιγά, καθώς το βράδυ καμιά φορά τη θέλεις, εκεί που κάθεσαι και χαζεύεις την αγαπημένη σου σειρά), τα χειμωνιάτικα διακοσμητικά αντικαθίστανται από χρωματιστά βαζάκια, μπωλάκια και κηροπήγια. Αλήθεια, το κάνετε κι εσείς αυτό; Στο σαλόνι μου για παράδειγμα, τα καφέ-μπεζ μαξιλαράκια δίνουν τη θέση τους σε άλλα, πρασινωπά, και διάφορα πράσινα διακοσμητικά ξεφυτρώνουν, μαζί φυσικά με τα απαραίτητα πασχαλινά αβγουλάκια, κουνελάκια και κοτοπουλάκια.

Φυσικά μαζί με το σαλόνι πρασινίζει και το μπαλκόνι, αφού, μετά και από τις φετινές παγωνιές του χειμώνα, που μου ρήμαξαν μερικές από τις γλάστρες μου, μία επίσκεψη (της μανούλας, για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι) στο φυτώριο, και ένα γενικότερο σουλούπωμα (αυτό όλο δικό μου) σε γλάστρες, κασπώ και ζαρντινιέρες, είναι τουλάχιστον απαραίτητο.

Και χωρίς να το καταλάβουμε, έφτασαν και αυτές οι γλυκιές μέρες, οι μέρες της γαλήνης (ελπίζω), της ξεκούρασης (ελπίζω περισσότερο), και της μικρής χαλάρωσης (εδώ δεν έχω και τόσες πολλές ελπίδες), τουλάχιστον για όσους καταφέρνουν να κάνουν ένα διάλειμμα από δουλειές, σχολεία και υποχρεώσεις. Ίσως και καμιά απόδραση στην εξοχή, στο βουνό, στο χωριό, στο νησί, όπου μπορεί ο καθένας, αν βέβαια είναι από τους πολύ τυχερούς, γιατί, με τη χλαπάτσα που έχει πέσει φέτος σχεδόν σε κάθε σπίτι που ξέρω, δεν είμαι και πολύ σίγουρη για τη “φετινή έξοδο των εκδρομέων του Πάσχα”.

Όπως και να’ χει πάντως, όλοι μας σίγουρα, λίγες περισσότερες ώρες στο όμορφο και ανοιξιάτικα στολισμένο σπίτι μας, δεν μπορεί, όλο και θα τις περάσουμε. Και όλο και θα πιούμε και ένα καφεδάκι παραπάνω. Ένα νηστίσιμο κέικ λοιπόν είναι ό,τι πρέπει. Κεκάκι απλό, μαμαδίστικο, χωρίς πολλά, πολλά, όπως ταιριάζει στο πνεύμα των ημερών. Τέλειο και για τα πιτσιρίκια που θα ξεκουράζονται στο σπίτι και όλο και θα θέλουν ένα γλυκό τσιμπολόγημα. Με μπόλικο κακάο για να έχει το απαραίτητο βάθος στη γεύση, αρωματισμένο με βανίλια, αφράτο και φουσκωτό.

Αυτή θα είναι η νηστίσιμη συνταγή μου για τη φετινή Μεγάλη Εβδομάδα. Αν θέλετε να πάρετε βέβαια και άλλες ιδέες, θα σας πρότεινα ένα λαχταριστό Ραγού μανιταριών, ή τον αγαπημένο μου Φασουλοταβά της γιαγιάς μου, μαζί με την ταραμοσαλάτα της με λευκό ταραμά, ή και μία Φάβα παντρεμένη με κάπαρη και καραμελωμένα κρεμμύδια.

Αλλά και για να γλυκαθείτε, εκτός από το σημερινό κέικ, μπορείτε να δοκιμάσετε μια πολύ παλιότερη συνταγή μου για Κέικ με πορτοκάλι και σταφίδες (το λατρεμένο μου), αλλά και τα κλασικά Σκαλτσουνάκια με ταχίνι και μέλι.

Αν πάλι θέλετε να μπείτε στην κουζίνα με τα παιδάκια σας και να ετοιμάσετε χαρούμενες πασχαλινές λιχουδιές, μπορείτε να παίξετε με τα χρώματα, ετοιμάζοντας, είτε Πασχαλινά μπισκοτάκια βουτύρου, είτε Πασχαλινά cupcakes βανίλιας.

Όσο για το πασχαλινό τραπέζι, συνταγή για αρνί ή για κοντοσούβλι μπορεί να μην έχω, έχω όμως πάμπολλες συνταγές για μεζεδάκια , αλλά και το υπέρτατο γλυκό, το γλυκό όλων των γλυκών, το ένα και μοναδικό Εκμέκ κανταΐφι.

Δεν μπορείτε να πείτε, σας έχω καλυμμένους για κάθε περίσταση… Και έτσι μπορώ να σας αφήσω για να ξεκουραστώ κι εγώ, να σας ευχηθώ ολόψυχα Καλή Ανάσταση, να έχετε όλοι γαλήνη στις ψυχούλες σας και αγάπη για όλους γύρω σας (και γι’ αυτούς που δεν είναι γύρω σας…).

Προσοχή στους δρόμους και προσοχή στο φαΐ!!!

Προσαρμογή συνταγής από εδώ.