Ο χαλβάς. Ο χαλβάς ο σιμιγδαλένιος. Εντάξει, το ξέρω, ελληνικό σπίτι στην πασχαλινή νηστεία χωρίς χαλβά σιμιγδαλένιο δε γίνεται. Και ειδικά αυτό το σαββατοκύριακο, που, λόγω της γιορτής, οι μπακαλιάροι και οι σκορδαλιές θα πηγαίνουν και θα έρχονται, τα περισσότερα εορταστικά τραπέζια θα κλείνουν με σιμιγδαλένιο χαλβά. Ε, δε γινόταν να μην ετοιμάσω κι εγώ τον δικό μου.
Βέβαια, να την πω την αμαρτία μου, ο χαλβάς μου αρέσει πιο πολύ όταν δεν είναι νηστίσιμος. Τι εννοώ; Όλοι ξέρουμε τη συνταγή του χαλβά, δεν είναι δα και κανένα μυστικό, ρωτήστε και τη μαμά σας. 1-2-3-4. Ωραία ως εδώ. Ξέρουμε δε ότι το 1 είναι η αναλογία για το λάδι. Χμμμ… Έτσι ξέρουμε, ε; Καλά, μην με μαρτυρήσετε ότι σας το είπα εγώ, αλλά την επόμενη φορά, που δεν θα νηστεύετε, δοκιμάστε το με 0,5-0,5-2-3-4… Όπου το πρώτο μισό είναι το λαδάκι που όλοι ξέρουμε, αλλά το δεύτερο είναι λίγο αμαρτωλό βουτυράκι… Τι ψυχή έχει… Αλήθεια σας λέω, και όχι για να σας κολάσω, αλλά όποιος το δοκιμάζει έτσι, δεν έχει γυρισμό.
Μπορείτε βέβαια πάντα να τηρήσετε την παράδοση και να τον ετοιμάσετε μόνο με λάδι, και να ξεχάσετε μια για πάντα ό,τι διαβάσατε το τελευταίο μισό λεπτό…
Ο χαλβάς, λόγω της σύνδεσής του με την πασχαλινή νηστεία είναι ένα κατ’εξοχήν ανοιξιάτικο γλυκό, για το σπίτι μου βέβαια πάντα ήταν το εύκολο γλυκό, ανεξαρτήτως εποχής. Εκείνο που μπορούσες να ετοιμάσεις πανεύκολα, και πολύ γρήγορα, είτε γιατί είχες ξαφνικούς καλεσμένους, είτε γιατί ήθελες να πας ένα γλυκό σε ένα τραπέζι, είτε φυσικά γιατί σε έπιανε η λιγούρα για γλυκό, το οποίο ήθελες εδώ και τώρα. Δε θα ξεχάσω ποτέ, ένα βράδυ, πέρυσι το καλοκαίρι, που ήμασταν οι δυο μας με τη μαμά μου, ο μικρός είχε κοιμηθεί από νωρίς, κι εμείς χαλαρώναμε στο μπαλκόνι με μπιρίμπα και αυτοσχέδια κοκτέιλ. Κάποια στιγμή, κατά τις 12 παρά και μετά το πρώτο ποτήρι, μου λέει “και τι δεν θα έδινα για ένα χαλβά αυτή τη στιγμή”. Και μετά σηκώθηκε από την καρέκλα, πήγε στην κουζίνα, έβγαλε όλα τα υλικά, και, περίπου 15-20 λεπτά μετά συνοδεύαμε το δεύτερο ποτό μας με ζεστό, αχνιστό χαλβά. Ε, είμαστε παραδοσιακά κορίτσια, πώς να το κάνουμε (είπε και δεν την πίστεψε κανένας…).
Πρέπει να σας πω βέβαια, ότι για μένα, ο χαλβάς πρέπει να είναι αρκετά μελωμένος, και να τρώγεται μέσα από την κατσαρόλα… Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι ένα πολύ εμφανίσιμο επιδόρπιο, όταν σερβίρεται μέσα σε μια όμορφη φόρμα. Έτσι λοιπόν, όταν η Silikomart μου έστειλε να δοκιμάσω τη φόρμα Primavera, σκέφτηκα αυτόματα να τη χρησιμοποιήσω για τον χαλβά μου, αυτόν τον τόσο ανοιξιάτικο και (καθόλου) νηστίσιμο χαλβά, και να κάνω την εξαίρεση. Και άξιζε τον κόπο, ειδικά όταν έκοψα τα κομμάτια και είδα να σχηματίζονται αυτές οι όμορφες καρδούλες…
1-2-3-4 λοιπόν (είπαμε…), και ετοιμάζουμε από το τίποτα ένα από τα πιο νόστιμα παραδοσιακά γλυκά. Ξέχασα βέβαια να τονίσω ότι αυτός ο χαλβάς είναι ένας πολύ “πορτοκαλένιος” χαλβάς, το άρωμα και η γεύση του πορτοκαλιού ξεχωρίζει, και απογειώνεται όταν σερβιριστεί με μπόλικη κανελίτσα…
Σας εύχομαι ένα όμορφο, ανοιξιάτικο, εορταστικό σαββατοκύριακο! Ελπίζω ο χαλβάς να ολοκληρώσει και το δικό σας παραδοσιακό γεύμα!
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 16
- 240 ml αραβοσιτέλαιο ή 120 ml αραβοσιτέλαιο και 100 γραμ. βούτυρο (1 κούπα)
- 320 γραμ. σιμιγδάλι χοντρό (2 κούπες)
- 600 γραμ. ζάχαρη λευκή (3 κούπες)
- χυμό και ξύσμα από 1 πορτοκάλι
- 940 ml νερό ( 4 κούπες, μαζί με το χυμό πορτοκαλιού)
- Ετοιμάζουμε πρώτα το σιρόπι. Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνουμε τη ζάχαρη, το νερό, το ξύσμα και το χυμό από το πορτοκάλι. Ανακατεύουμε ίσα-ίσα μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη, και σταματάμε το ανακάτεμα.
- Μόλις φτάσει σε σημείο βρασμού, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει για 2-3 λεπτά, και αποσύρουμε από τη φωτιά.
- Σε μια βαθιά κατσαρόλα βάζουμε το λάδι (ή το λάδι και το βούτυρο) να ζεσταθεί.
- Μόλις ζεσταθεί καλά, προσθέτουμε το σιμιγδάλι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και ανακατεύουμε συνεχώς.
- Συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να έχει πάρει ένα βαθύ χρυσό χρώμα (ούτε πολύ σκούρο, ούτε πολύ ανοιχτό).
- Με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή (και καλύτερα να φοράμε γάντια της κουζίνας), γιατί θα πιτσιλίσει, ρίχνουμε το σιρόπι μέσα στο σιμιγδάλι και ανακατεύουμε συνεχώς.
- Συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να πήξει ελαφρώς, όχι τελείως, γιατί θα συνεχίσει να πήζει και όσο κρυώνει.
- Αποσύρουμε από τη φωτιά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα με μία πετσέτα, και από πάνω το καπάκι της.
- Όταν κρυώσει ελαφρώς, ρίχνουμε το χαλβά στη φόρμα και τον αφήνουμε να κρυώσει τελείως προτού τον κόψουμε.
- Σερβίρουμε με κανέλα και επιπλέον ξύσμα πορτοκάλι.
Για την παρουσίαση της συνταγής χρησιμοποίησα τη φόρμα Primavera της εταιρίας Silikomart, την οποία ευχαριστώ για την ευγενική χορηγία.
7 Comments
είναι τόσο ευπαρουσίαστος που δε θα μου πήγαινε καρδιά να τον κόψω. σίγουρα είανι πολύ ενδιαφέρουσα η δική σου εκδοχή και θα το δοκιμάσω
καλημερα!! οντως αγαπημενος ο σιμιγδαλενιος χαλβας ! και ειδικα με πορτοκαλι. μ αρεσει η αμαρτωλη εκδοχη!!
λατρεψα την εικονα με την μαμα σου! αχ αυτες οι μανες! οσο για τη φορμα, τρελλα το κομματι καρδουλα 😉
ΑΑΑΑΧ Από τα αγαπημένα μου γλυκά!
Το αγαπώ αυτό το γλυκό!
Είναι υπέροχο, κλασικό και μαμαδίστικο μέχρι εκεί που δεν πάει.
Και το πορτοκάλι πόσο φανταστική προσθήκη!
Σε φιλώ
Καλά η φόρμα είναι όνειρο!!!! Και αυτή η ατιμη η Ερωτούλα είναι θεά!!!!!!
Λοιπόν Χρυσάκι μου πεθαίνω για χαλβά και ο ωραιότερος που έχω φάει είναι της συγχωρεμένης Πολίτισας γιαγιάκας μου Σουλτάνας. Τον έκανε ομως αφράτο και αυτή την άτιμη τη συνταγή δεν μπορώ να την βρω και να την πετύχω όσο και αν έχω πειραματιστεί! Πώς μπορώ να τον κάνω αφράτο πχ τον δικό σου; να ελαττώσω το νερό ή να κάνω κάτι άλλο στη διαδικασία;;;
Με μπρίζωσες νυχτιατικα και δεν έχω σιμιγδάλι σπίτι που να πάρει!!!!!
Η πιο νόστιμη μαργαρίτα!!!!
Υπέροχος χαλβάς!!! Μπράβο!!!
αγαπαμε χαλβα!!! θα τον δοκιμασουμε κι ας ειναι αμαρτωλος!!! πολλα φιλια