Σαλάτα με αβγά, αβοκάντο, μπέικον και dressing γιαουρτιού

Καλημέρα, χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη και καλό μήνα σε όλους! Καιρό έχουμε να τα πούμε πάλι… Εύχομαι να περάσατε καλά, να ξεκουραστήκατε και να γεμίσατε μπαταρίες! Δεν ξέρω αν φάγατε λίγο ή πολύ (ή μάλλον ξέρω, πολύ φάγατε…), πάντως είμαι σίγουρη ότι αν κοιτάξω στα ντουλάπια και στα ψυγεία σας θα βρω δύο πράγματα σε αφθονία. Τσουρέκια και κόκκινα αβγά. Α, και αν έχετε πιτσιρίκια, όπως εγώ, και μπόλικα σοκολατένια αβγά, κουνέλια και κοτοπουλάκια… Και τώρα, τι τα κάνουμε όλα αυτά;

Αφήνω στην άκρη τα τσουρέκια (κυρίως γιατί απολαμβάνω να τα τρώω με τον πρωινό καφέ μου, ακόμα και μπαγιάτικα) και τα σοκολατένια αβγά (κυρίως γιατί αν πάω να τα πειράξω προβλέπεται να γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος στο σπίτι μου, και όχι τίποτα, ο Γιώργος μπορεί να φέρει για συμμάχους τον Superman, τον Batman, τον Spiderman, τον Ironman, και όποιον άλλον -man μαζί) και ασχολούμαι με τα κόκκινα αβγά. Αυτά που οι νοικοκυρές βράζουν και βάφουν κάθε Μεγ. Πέμπτη σε τόσο μεγάλες ποσότητες, που, όσο κι αν προσπαθήσουν να τα μπουκώσουν ύστερα στα μικρά και μεγάλα παιδάκια τους, ποτέ δεν τελειώνουν… Και όσο να πεις, πόσο βραστό αβγό να φάει κανείς… Από ένα σημείο και μετά το βαριέσαι (ή είμαι μόνο εγώ η περίεργη;).

Ας τα αξιοποιήσουμε κάπως τότε. Εννοείται ότι μια αβγοσαλάτα είναι το προφανές, το πιο εύκολο και το πιο γρήγορο. Τι αβγοσαλάτα όμως; Για το δικό μου γούστο πρέπει να είναι μια σαλάτα στην οποία το αβγό να… κρύβεται να το πω; να χάνεται να το πω; να εξαφανίζεται να το πω; Θα το πω, γιατί όχι. Γιατί με τα αβγά έχω μια περίεργη σχέση. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν, μου αρέσουν, και μάλιστα πολύ. Μικρή τα έτρωγα πολύ, όπως και αν μου τα ετοίμαζαν. Από κάποια στιγμή και μετά όμως άρχισε το στομάχι μου να μην τα ανέχεται και πολύ, και έτσι, παρά το γεγονός ότι πάντα τα λιμπίζομαι, τα αποφεύγω, ή έστω τα τρώω σε πολύ μικρές ποσότητες.

Και τι άλλο να βάλουμε δηλαδή; Ό,τι μας αρέσει, όπως πάντα άλλωστε. Λίγο αβοκάντο γιατί και νόστιμο είναι, και θρεπτικό πολύ είναι, και θα της χαρίσει και πολύ ωραία υφή (και στο δερματάκι μας επίσης, από όσα διαβάζω…). Να βάλουμε και λίγα ντοματίνια, γιατί θα της δώσουν όμορφο χρώμα που θα κάνει αντίθεση μέσα στην ασπρίλα και γιατί όταν τα δαγκώνεις κάνουν εκείνη την υπέροχη έκπληξη και γεμίζει το στόμα σου νόστιμο ζουμάκι. Λίγο κρεμμυδάκι για την ένταση, και λίγο αμαρτωλό μπέικον γιατί, όπως μόλις είπε και ο καλός μου “το μπέικον τα κάνει όλα πιο ωραία”…

Και το dressing; Α ναι. Να ξαναγνωριστούμε. Είμαι η Χρύσα και αν υπάρχει στον κόσμο ένα μόνο τρόφιμο που αρνούμαι να φάω, αυτό είναι η μαγιονέζα. Τέλος. Απλά δεν μου αρέσει, με πνίγει, με λιγώνει, δεν αντέχω ούτε τη σκέψη της. Για να την ανεχτώ θα πρέπει να είναι σε ελάχιστη ποσότητα ανακατεμένη με πάάάρα πολλά άλλα υλικά, και κατά προτίμηση στη light εκδοχή της.

Ε, ρε κοπελιά, θα μου πείτε, αβγοσαλάτα χωρίς μαγιονέζα γίνεται; Όλα γίνονται θα σας πω. Και πολύ πιο νόστιμα, και πολύ πιο ελαφριά, και γιατί όχι, και πολύ πιο ελληνικά. Γιαουρτάκι. Αγνό, ξινούτσικο, λαχταριστό γιαουρτάκι, που πάει με όλα και τα κάνει ακόμα πιο νόστιμα. Συνδυασμένο δε, με λίγη πικάντικη μουστάρδα, λίγο φρέσκο δυόσμο από τη γλάστρα μας και λίγο χυμό από lime, μας δίνει ένα dressing δροσερό, καλοκαιρινό και εξωτικό, τέλειο δηλαδή για την αβγοσαλάτα μας.

Για να τελειώνουμε λοιπόν με τα περισσεύματα (τα leftovers που λένε και στο χωριό μου δηλαδή), και να αδειάζει σιγά σιγά το ψυγείο μπας και συμμαζευτούμε κι εμείς (Μάιος μπήκε, μην ξεχνιόμαστε…), ας ξεκινήσουμε με τα κόκκινα αβγά. Η αβγοσαλάτα μου άλλωστε μπαίνει τέλεια στο ταπεράκι της δουλειάς, ή ανάμεσα σε δυο φετούλες ψωμί με λίγο μαρουλάκι, ή δίπλα σε ένα ψητό φιλετάκι από κοτόπουλο, ή ακόμα και σκέτη, από το ψυγείο με το κουταλάκι.

Και όσο για τα άλλα αβγά, τα σοκολατένια, αυτά είπαμε. Μην τολμήσει να τα αγγίξει κανείς, μπορεί να βρεθεί με δαγκωμένο χέρι…

Βάζουμε το ψιλοκομμένο μπέικον σε ένα τηγάνι (σκέτο, χωρίς λάδι ή άλλο λίπος) και το σωτάρουμε μέχρι να τηγανιστεί ελαφρώς. Το αφήνουμε σε ένα πιάτο με χαρτί κουζίνας για να στραγγίξει το πολύ λίπος. Κόβουμε σε κυβάκια τα αβγά και τα αβοκάντο, τα ντοματίνια στη μέση και τα ρίχνουμε όλα σε ένα μπωλ, στο οποίο προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμυδάκια και το περισσότερο μπέικον (αφήνουμε περίπου μία κουταλιά για να γαρνίρουμε στο τέλος). Σε ένα μικρότερο μπωλ ετοιμάζουμε το dressing, ρίχνοντας το γιαούρτι, τη μουστάρδα, το χυμό από το lime και το δυόσμο. Αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε καλά. Ρίχνουμε το dressing πάνω από τα υλικά της σαλάτας και ανακατεύουμε απαλά, ώστε να πάει παντού. Σερβίρουμε και γαρνίρουμε με το υπόλοιπο μπέικο, λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμυδάκι ακόμα και λίγο ξύσμα από lime, αν θέλουμε.Η αρχική συνταγή εδώ.