Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έτσι ξεκινούσε πάντα στο πατρικό μου γευστικά η Μεγάλη Εβδομάδα. Με φασουλοταβά και ταραμοσαλάτα. Όσο ζούσε η γιαγιάκα μου έφτιαχνε πάντα ένα μεγάλο ταψί και μας έφερνε, μαζί με τη θρυλική ταραμοσαλάτα της. Όταν εκείνη μας άφησε, την παράδοση συνέχισε φυσικά η μαμά μου. Φέτος λοιπόν αποφάσισα να ετοιμάσω εγώ αυτό το τόσο απλό σε υλικά, αλλά σπουδαίο σε γεύση φαγάκι, και φυσικά να το συνοδέψω με την απαραίτητη ταραμοσαλάτα.
Η μαμά μου, στην εισαγωγή που μου έχει γράψει στο περίφημο “τετράδιο”, κάνει ειδική αναφορά στο φαγητό αυτό: “Στη μαγειρική το “βάλε μπόλικο να γίνει καλό” δεν ισχύει. Το απλό είναι και το πιο δύσκολο, γι’ αυτό μη μπλέκεις χίλια μπαχάρια και χίλια μυρωδικά, αν θέλεις η κουζίνα σου να είναι gourmet. Θυμίσου το φασουλοταβά της γιαγιάς σου σαν παράδειγμα απλής αλλά και τόσο νόστιμης μαγειρικής”. Κι έτσι ακριβώς είναι. Δεν είναι απλά οι γίγαντες στο φούρνο. Είναι οι τέλεια μελωμένοι γίγαντες, με την ιδανική ποσότητα του καλύτερου ποιοτικά έξτρα παρθένου ελαιόλαδου, με μόνη συντροφιά το κρεμμύδι, την ντομάτα. Λίγη γλυκιά πάπρικα για να ισορροπήσει την οξύτητα της ντομάτας (πάντα, μα πάντα στην κόκκινη σάλτσα βάζω και λίγη πάπρικα, ειδικά όταν η ντομάτα είναι φρέσκια, ή, όπως σ’ αυτή την περίπτωση, η σπιτική σάλτσα ντομάτας που ετοιμάστηκε το φθινόπωρο και χρησιμοποιείται όλο το χειμώνα), αλάτι και πιπέρι. Και φυσικά μπόλικο δυόσμο.
Αααχχ, ο δυόσμος. Από όλα τα μυρωδικά του κόσμου, περισσότερο από όλα αυτός μου θυμίζει τη γιαγιά μου. Η ίδια τον αγαπούσε πολύ και τον χρησιμοποιούσε πολύ, ειδικά σε πιο βαριά φαγητά (να μην ξεχνάμε τους κεφτέδες της, ok, ίσως όχι η καλύτερη παραπομπή για Μ. Εβδομάδα, αλλά δεν έχω πιο χαρακτηριστικό φαγητό της από αυτό…). Κάθε φορά που ανοίγω το βάζο με τον ξερό δυόσμο και ρίχνω λίγο μέσα στο φαγητό, είναι λες και είμαι στη δική της κουζίνα.
Αλλά κι η ταραμοσαλάτα της. Τόσο ισορροπημένη, τόσο απαλή, το καλύτερο συνοδευτικό σε όλα τα νηστίσιμα φαγητά, που λίγο ή πολύ όλοι θα τιμήσουμε αυτές τις μέρες, για μένα θα είναι πάντα μπουκιά και ανάμνηση.
Έτοιμο λοιπόν το δικό μου τραπέζι της νηστείας, κι αυτή τη φορά έστειλα εγώ το ταπεράκι στη μανούλα…
Και τώρα, περιμένω πώς και πώς να έρθουν οι μέρες, για ξεκούραση, λίγη φύση και φευγιό…
Αν και νωρίς ακόμα, θέλω να σας ευχηθώ Καλή Ανάσταση, να περάσετε καλά, με πολύ αγάπη και χαρά γύρω σας… Και μην ξεχάσετε να πιάσετε και το Μάη!
(το γεγονός ότι την επόμενη φορά που θα σας γράψω θα είναι Μάιος με ξεπερνάει, αλλά και με ξετρελαίνει ταυτόχρονα!!!)
Οι συνταγές
Για τον φασουλοταβά
500 γραμ. φασόλια γίγαντες
120 ml ελαιόλαδο
2 κρεμμύδια μέτρια ψιλοκομμένα
500 ml χυμό ντομάτας
1 κ.σ. δυόσμο ξερό
1 κ.γ. πάπρικα γλυκιά
αλάτι, πιπέρι
2 κ.σ. αλεύρι
λίγο ακόμα δυόσμο
Βάζουμε τα φασόλια από το προηγούμενο βράδυ σε ένα μεγάλο μπωλ μέσα στο νερό. Όταν έρθει η ώρα να τα μαγειρέψουμε, τα βράζουμε σε αρκετό νερό μέχρι να βράσουν καλά και να μαλακώσουν (περίπου 1 ώρα στη χύτρα).
Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε το ελαιόλαδο να ζεσταθεί, και προσθέτουμε τα κρεμμύδια. Τα σωτάρουμε ελαφρώς, και μόλις γυαλίσουν προσθέτουμε το χυμό ντομάτας, το δυόσμο και την πάπρικα και αλατοπιπερώνουμε. Μόλις πάρει βράσει χαμηλώνουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και αφήνουμε να βράσει για 10 λεπτά.
Όταν βράσουν τα φασόλια τα αφαιρούμε με τρυπητή κουτάλα και τα βάζουμε σε ένα μεγάλο και βαθύ ταψί (δεν τα σουρώνουμε σε σουρωτήρι γιατί θέλουμε να κρατήσουμε το υγρό τους). Τα περιχύνουμε με τη σάλτσα ντομάτας και 2-3 κούπες από το υγρό που έμεινε στην κατσαρόλα. Τα ανακατεύουμε λίγο. Θέλουμε να έχουν μπόλικο υγρό στο ταψί. Πασπαλίζουμε την επιφάνειά τους με το αλεύρι (για να πιάσει κρούστα) και ρίχνουμε από πάνω λίγο ακόμα δυόσμο. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για περίπου μία ώρα. Ενδιαμέσως το παρακολουθούμε και, αν δούμε ότι έχει πιει όλα τα υγρά, προσθέτουμε λίγο ακόμα από το υγρό της κατσαρόλας που κρατήσαμε. Όταν το βγάλουμε από το φούρνο πρέπει να έχει ακόμα λίγο ζουμάκι, γιατί όσο κρυώνει, στεγνώνει.
Για την ταραμοσαλάτα
100 γραμ. λευκό ταραμά
250 γραμ. μπαγιάτικο ψωμί, μόνο ψίχα
1 μέτριο κρεμμύδι (ή μισό μεγάλο)
150 ml ελαιόλαδο
χυμό από μισό λεμόνι
λίγο νερό (αν χρειαστεί)
Μουλιάζουμε το ψωμί σε λίγο νερό και το στραγγίζουμε πολύ καλά με τα χέρια μας. Ρίχνουμε στον κάδο του επεξεργαστή τροφίμων (food processor) ή στο multi το κρεμμύδι και το λιώνουμε. Προσθέτουμε λίγο λίγο το ψωμί, και στη συνέχεια τον ταραμά, συνεχίζοντας διαρκώς το χτύπημα. Ρίχνουμε λίγο λίγο το ελαιόλαδο και συνεχίζουμε το χτύπημα. Προσθέτουμε το λεμόνι, χτυπάμε να ανακατευτεί και δοκιμάζουμε. Αν η υφή του είναι πολύ σφιχτή, προσθέτουμε λίγο ακόμα ελαιόλαδο και λίγο νερό, σιγά σιγά, μέχρι να έχει την επιθυμητή, κρεμώδη υφή. Αν καταλάβουμε ότι θέλει λίγο ακόμα λεμόνι, προσθέτουμε.
8 Comments
απο τα φαγητα που σιγουρα φτιάχνουμε καθε μεγαλη εβδομαδα αλλα και σιγουρα ολο το χειμωνα.. Στη μη νηστίσιμη εκδοχη το προτιμαμε με χωριατικο λουκανικο… Αλλα εμενα μου αρεσει κι ετσι… απλο μαμαδοφαγητο.. Καλή Ανασταση και καλο Πασχα Χρυσα μου!! φιλια
Φανταστικό φαγάκι! Με δυόσμο δεν το έχω δκιμάσει! Μου άρεσε κ η προσθήκη του αλευριού! Πόσο δίκιο έχουν οι μαμάδες κ οι γιαγιάδες περί απλότητας…
Φιλιά γλυκά, κοριτσάκι!
Με τον ταραμά είναι η αλήθεια ότι δεν τα πάω και τόσο καλά, ωστόσο τα φασόλια σου μου αρέσουν πολύ.
Καταρχήν χαίρομαι όταν βλέπω να διατηρούνται οικογενειακές παραδόσεις και μάλιστα με τόσο σεβασμό και αγάπη.
Η μαμά έχει απόλυτο δίκιο. Το απλό φαγητό είναι συνάμα και το πιο δύσκολο, ακριβώς γιατί βασίζεται στα ποιοτικά υλικά και το μεράκι με το οποίο μαγειρεύεται.
Να περάσετε πολύ πολύ όμορφα Χρύσα μου! Σε φιλώ!
Αγαπημένα και τα δυο Χρύσα μου
Οι γίγαντες ειναι απο τα αγαπημένα μου όσπρια.
Μπράβο που συνεχίζεις κι εσύ αυτή την ωραία παράδοση που έχει τόσες αναμνήσεις για σένα.
Εύχομαι Καλή Ανάσταση με υγεία 🙂
Τα φιλιά μου
θα συμφωνησω με τη γιαγια! το απλο ειναι κ το πιο νοστιμο!! πωπωπω λατρευω φασολια φουρνου!! με μπολικη φετα κ κρατσανο ψωμι για μακροβουτι στη σαλτσουλα
Αν μου ελεγες πριν Χ χρονια, ότι θα έβλεπα φωτο από γιγαντες στο φούρνο και θα μου τρεχαν τα σάλια ή θα τους θεωρούσα το καλύτερο πιάτο θα γέλαγα… και να που φτάσαμε…. ιδίως αν είναι από χέρι γιαγιας η συνταγή, δοκιμασμένη σε γενιές και δύσκολους πελάτες…. Καλές γιορτές εύχομαι!
Πολύ λαχταριστά δείχνουν και τα δυο! Χριστός Ανέστη, Καλό μήνα Χρύσα, ΧΟΧΟ
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά! Ο φασουλοταβάς και η ταραμοσαλάτα είναι αγαπημένα και εκτός νηστείας. Τα έκανες νοστιμότατα!!!