Λίγες μέρες πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα και, παρά τα μικρά σκαμπανεβάσματα του καιρού, η άνοιξη είναι εδώ, σε όλο της το μεγαλείο. Με τα λουλούδια της, τα αρώματά της, το πράσινο χρώμα παντού (και φυσικά τις αλλεργίες…).
Εντάξει, ας μη σταθώ στις αλλεργίες, νομίζω ότι πλέον δεν ξέρω έναν άνθρωπο που να μην ταλαιπωρείται έστω και ελάχιστα από αυτές κάθε τέτοια εποχή. Λίγα αψού, λίγο τσούξιμο στο λαιμό, λίγα δάκρυα στα μάτια και θα περάσουν. Να σταθώ όμως σε αυτό το χρώμα, αυτό το εκτυφλωτικό πράσινο των δέντρων που φέτος την άνοιξη μου έχει πάρει τα μυαλά. Δεν είναι ότι τις άλλες χρονιές δεν το πρόσεχα, αλλά φέτος πραγματικά νομίζω ότι η ομορφιά της φύσης με έχει παρασύρει και με εμπνέει καθημερινά. Είναι κι αυτή η ακακία μπροστά στο μπαλκόνι μου που από τη στιγμή που άνθισε, μοσχοβολάει τόσο πολύ, που κάθε βράδυ θέλω να βγαίνω στο μπαλκόνι για να πάρω βαθιές αναπνοές. Αγχολυτικό, όσο δεν φαντάζεστε… (αρκεί να μην είσαι μπουκωμένος από την αλλεργία…).
Άλλαξα τη διακόσμηση στο σαλόνι μου, γεμίζοντας το με πράσινα μαξιλαράκια, πράσινα υφάσματα, πράσινα κηροπήγια, πράσινα βαζάκια, και ό,τι πράσινο ξέθαψα από τα ντουλάπια μου.
Υποσχέθηκα στη μαμά μου ότι φέτος θα προσέχω τα φυτά που με τόση αγάπη εκείνη φυτεύει πάντα στο μπαλκόνι μου, θα τα ποτίζω και θα τα περιποιούμαι όσο χρειάζονται, ώστε να ομορφαίνουν το σπίτι μου όλο το καλοκαίρι. Άλλωστε κι εκείνη δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια, αφού φρόντισε να δασκαλέψει τον εγγονό της καλά, ώστε να με τραβάει κάθε λίγο και λιγάκι “να τα ποτίσουμε βρε μαμά, γιατί αλλιώς θα ψοφήσουν”…
Και η έμπνευση φυσικά συνεχίζεται, πού αλλού; Στην κουζίνα φυσικά. Ώρα για παιχνίδι με το αλεύρι, τη ζάχαρη, το βούτυρο και τα αβγά. Ώρα για εορταστικά, ανοιξιάτικα κεκάκια, ώρα για να προσφέρεις χαρά στο παιδί που θα κάτσει μαζί σου να τα φτιάξει, αλλά και σε εκείνους που θα τα χαρίσεις για να τους δείξεις την αγάπη σου. Εννοείται πράσινα κι αυτά. Αφράτα, με άρωμα βανίλιας, χαρούμενα στολισμένα με χρωματιστή τρουφίτσα, να θυμίζει αγριολούλουδα μέσα σε λιβάδι. Με το γλάσο του να στρώνεται ακανόνιστα πάνω τους γιατί στην τελική, κανένα λιβάδι δεν είναι τέλειο σαν να το έστρωσες με κορνέ… (και γιατί φυσικά το χέρι σου είναι αδύνατο να φτιάξει ένα τέλειο σχέδιο – μα πότε θα μάθεις επιτέλους; ποτέ).
Πάντως είτε τα πούμε πασχαλιάτικα, είτε πρωτομαγιάτικα, είτε ανοιξιάτικα, εμένα αυτά τα κεκάκια μου έφτιαξαν τη διάθεση. Βοήθησα λίγο και τη δική σας; Αν όχι, κάντε ό,τι κάνω κι εγώ αυτές τις μέρες… Βγείτε μια βόλτα κάτω από τα δέντρα…
Καλό Σαββατοκύριακο!
Η συνταγή (για 12 κεκάκια)
120 γραμ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
150 γραμ. ζάχαρη
2 αβγά
3 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
200 γραμ. αλεύρι
1 1/2 κ.γ. baking powder
100 ml ξινόγαλα
επιπλέον
200 γραμ. έτοιμο μείγμα για royal icing
4-5 κ.σ. νερό
μερικές σταγόνες πράσινο χρώμα ζαχαροπλαστικής
χρωματιστή τρούφα ή κας κας
Βάζουμε στον κάδο του μίξερ ή σε ένα μεγάλο μπωλ το βούτυρο με τη ζάχαρη και χτυπάμε καλά, μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε ένα ένα τα αβγά, χτυπώντας ενδιαμέσως. Ρίχνουμε και το εκχύλισμα βανίλιας. Προσθέτουμε εναλλάξ το αλεύρι με το ξινόγαλα συνεχίζοντας το χτύπημα, φροντίζοντας να τελειώσουμε με το αλεύρι, Γεμίζουμε τις θήκες από μία φόρμα για muffins με χαρτάκια και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς με αέρα για 20-25 λεπτά, μέχρι να εισάγουμε στο κέντρο τους μία οδοντογλυφίδα και αυτή να βγαίνει καθαρή.Όταν κρυώσουν καλά, ετοιμάζουμε το γλάσο ανακατεύοντας το μείγμα του royal icing με το νερό και το χρώμα ζαχαροπλαστικής. Αν δούμε ότι είναι πολύ σφιχτό το μείγμα και δεν μπορεί να δουλευτεί, προσθέτουμε λίγο νεράκι ακόμα, μέχρι να έχει την επιθυμητή υφή (να είναι αρκετά σφιχτό, ώστε να μπορεί να σταθεί).
Αλείφουμε τα κεκάκια με το γλάσο χρησιμοποιώντας μία σπάτουλα, ώστε να τους δώσουμε “επιμελώς ατημέλητο” σχέδιο, και ρίχνουμε από πάνω τη χρωματιστή τρούφα.
Το μείγμα για royal icing είναι ευγενική προσφορά της εταιρίας Silikomart, την οποία και ευχαριστώ.
7 Comments
Ωραία…πρασινάδα!!!
Πόσο όμορφα είναι!
Κουκλιστικα!! Ενα μικροσκοπικο πλαστικο προβατακι/κατσικακι φανταζομαι πανω τους… Για να υποδηλωνει τον οβελια που θα ψηθει σε λιγες μερες…. Χαχαχαχαα Τι σκεφτομαι η γυναικα βλεποντας τα καπ κεικς μεσημεριατικα;;;;
Σε παρόμοια φάση είμαι κι εγώ Χρύσα!
Όχι με αλλεργίες ευτυχώς, αλλά θέλω να "πρασινίσω" το σπίτι γενικά αλλά και την κουζίνα συγκεκριμένα!
Τα κεκάκια σου πολύ πολύ χαρούμενα και όμορφα!
Το ξινόγαλα θα τα κάνει πολύ αφράτα και γευστικά!
Σε φιλώ πολύ
Πόσο όμορφα και με ωραίο χρωματακι
Καλό υπόλοιπο στη μέρα μας!
Φιλιά 🙂
Φουλ του πράσινου λοιπόν! Η άνοιξη σε όλο της το μεγαλείο!
Πασχαλινά και τόσο χαριτωμένα τα κεκάκια σου, ακριβώς στο κλίμα των ημερών.
Εε μα καλά τα λέει η γυναίκα, ρίξε και εσύ λίγο νεράκι στο φυτό! (hihi τα ίδια μου λέει και μένα η δική μου καθώς σε κάθε της επίσκεψη φέρνει και από μια καινούργια γλαστρούλα για το μπαλκόνι μου και μαζεύει ότι έχει απομείνει από την προηγούμενη!)
Χαριτωμενα!
http://beautyfollower.blogspot.gr/