Τις τελευταίες μέρες το έχω ρίξει στη μελέτη. Σκέφτομαι, ψάχνω, καταγράφω. Τι; Υλικά και συνταγές, συνταγές και υλικά…. Και μετά δοκιμάζω. Τι κρατάμε και τι αφήνουμε.
Γιατί όμως τόση μελέτη και δοκιμές; Γιατί στο πλαίσιο των Food Blog Awards του “BHMAgourmet” θα ξεκινήσουν σύντομα οι δοκιμασίες με βάση τις οποίες η κριτική επιτροπή θα αξιολογήσει τους συμμετέχοντες (αλήθεια, εσείς ψηφίσατε για τα βραβεία κοινού ή όχι ακόμα;;;).
Έτσι λοιπόν η κουζίνα και το γραφείο μου έχουν παντού χαρτιά, μολύβια, βιβλία μαγειρικής, συνταγές σημειωμένες παντού, αποκόμματα από περιοδικά, τα πάντα… Αν κάνω δε μια αναζήτηση στο ιστορικό του browser σε laptop, tablet, ακόμα και κινητό, νομίζω ότι 9 στις 10 σελίδες που επισκέπτομαι, έχουν να κάνουν με μαγειρική.
Και φυσικά, στην προετοιμασία ενός τέτοιου project, δεν θα μπορούσα να αφήσω απέξω την Ερατούλα. Ζήτησα λοιπόν από τη μανούλα μου και μου έδωσε και το δικό της αρχείο, και ξεκίνησα να το μελετάω και αυτό.
Καλά, εκτός από το δικό της τετράδιο, με όλες τις συνταγές, μου έδωσε κι ένα ντοσιέ, γεμάτο με αποκόμματα από περιοδικά. Αλλά όχι ό,τι κι ό,τι περιοδικά. Παλιά περιοδικά. Ξαφνικά, ανοίγοντας αυτό το ντοσιέ, νόμιζα ότι βρέθηκα κατευθείαν στη δεκαετία του ’80. Μαγεία. Τα ξέχασα όλα, και διαγωνισμούς και ιδέες κι άρχισα το χάζεμα.
Λατρεύω να χαζεύω παλιά βιβλία και περιοδικά, και ειδικά περιοδικά μαγειρικής. Αλλά πραγματικά, τις γυναίκες εκείνη την εποχή πρέπει να τις μισούσαν. Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί έπρεπε όλες οι συνταγές να είναι πολύπλοκες, χρονοβόρες και με όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά γίνεται… Η λογική “όσο πιο πολύπλοκο, τόσο πιο εντυπωσιακό” νομίζω ότι έχει κάνει πολλές γυναίκες να περάσουν ώρες ατελείωτες στην κουζίνα, να ετοιμάσουν φαγητά που για να τολμήσουν να παρουσιάσουν, θα πρέπει να μοιάζουν οπωσδήποτε σαν να έχουν βγει από γαλλικό εστιατόριο. Α, και φυσικά να έχουν ξενόγλωσσους τίτλους. Και πολύ κρέμα γάλακτος, μην ξεχνάμε την κρέμα γάλακτος…
Και τα γλυκά; Τούρτες με εκτέλεση τουλάχιστον τριών φάσεων, αβγά και βούτυρο (και φυσικά κρέμα γάλακτος) σε μεγάλες ποσότητες, και άπειρα μπωλ για να έχεις να πλύνεις μετά.
Μου την έδωσε λίγο. Βγήκε η φεμινίστρια από μέσα μου. Σηκώθηκα και μπήκα στην κουζίνα, πήρα και τον μικρό μαζί μου, να μαθαίνει πώς γίνονται οι σωστές δουλειές. Σε μισή ώρα το κέικ μας είχε βγει από το φούρνο, έτοιμο να γλασαριστεί. Και όταν το κόψαμε να το δοκιμάσουμε ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό σε γεύση και εμφάνιση, από όλα αυτά τα πολύπλοκα που καθόμουν και διάβαζα τόση ώρα.
Ένα κατσαρολάκι, μία ξύλινη κουτάλα, ένα ταψάκι. Και ένα μαγικό μυστικό συστατικό. Η μαρμελάδα μέσα στη ζύμη, δίνει το πιο ζουμερό, το πιο γευστικό, το πιο…μμμμμμμμ κέικ. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός, σοκολάτα-κεράσι έχει βάθος, έχει ένταση, και, με την προσθήκη του αμύγδαλου, γίνεται απλά ονειρεμένος. Και αυτό το γλάσο, όταν κρυώνει κάνει αυτά τα μικρά, χαριτωμένα σπασίματα, σπάει ελαφρώς στο δόντι την ώρα που το δαγκώνεις, κάνοντας την αντίθεση στις δύο υφές τόσο μα τόσο πολύ ενδιαφέρουσα.
Μπορεί πριν από 30 χρόνια η λογική να ήταν “πολύπλοκα και εντυπωσιακά”, σήμερα όμως είναι σίγουρα “εύκολα και γρήγορα”, χωρίς φυσικά να χάνουμε ούτε για λίγο το “απολαυστικά”. Και αυτό το κεκάκι είναι σαφέστατα και τα τρία, με έμφαση στο τελευταίο, όπως πάντα…
Η συνταγή
(η ιδέα από εδώ)
125 γραμ. βούτυρο
100 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα
300 γραμ. μαρμελάδα κεράσι
150 γραμ. ζάχαρη
2 αβγά
λίγες σταγόνες άρωμα αμυγδάλου
150 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
για το γλάσο
250 γραμ. ζάχαρη
100 ml γάλα
75 γραμ. βούτυρο
150 γραμ σοκολάτα κουβερτούρα
λίγες σταγόνες άρωμα αμυγδάλου
Σε ένα κατσαρολάκι, με αντικολλητικό πάτο κατά προτίμηση, βάζουμε το βούτυρο και την κουβερτούρα να λιώσουν και ανακατεύουμε. Λίγο πριν λιώσουν τελείως, αποσύρουμε από τη φωτιά και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε μέχρι να γίνουν ένα ενιαίο μείγμα. Αφήνουμε να κρυώσει λίγο, και μόλις γίνει χλιαρό, προσθέτουμε τη ζάχαρη και τη μαρμελάδα. Χτυπάμε ελαφρώς τα αβγά και τα προσθέτουμε, μαζί με το άρωμα αμυγδάλου. Τέλος, ρίχνουμε το αλεύρι κοσκινισμένο και συνεχίζουμε το ανακάτεμα, μέχρι να έχουμε ένα ομοιόμορφο μείγμα. Καλύπτουμε ένα τετράγωνο ταψάκι 20×20 ή μια μακρόστενη φόρμα με λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 25 λεπτά. Δοκιμάζουμε με με τη μέθοδο της οδοντογλυφίδας αν είναι έτοιμο το κέικ, και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο.
Όσο κρυώνει, ετοιμάζουμε το γλάσο. Σε ένα κατσαρολάκι σε μέτρια φωτιά βάζουμε τη ζάχαρη, το γάλα και το βούτυρο, ανακατεύοντας συχνά. Μόλις φτάσουν σε σημείο βρασμού, αφήνουμε να βράσουν για ένα λεπτό περίπου και στη συνέχεια αποσύρουμε από τη φωτιά. Σπάζουμε την κουβερτούρα σε κομμάτια, και τα προσθέτουμε στο κατσαρολάκι, μαζί με το άρωμα αμυγδάλου. Ανακατεύουμε καλά με μία σπάτουλα, μέχρι να λιώσει τελείως η σοκολάτα και ρίχνουμε το γλάσο πάνω από το χλιαρό κέικ.
Αφήνουμε να κρυώσει καλά και σερβίρουμε.
30 Comments
Και μόνο που βλέπω αυτό το γλάσο να ρέει και σκέφτομαι την γεύση της μαρμελάδας μέσα στο κέικ τρελαίνομαι. Δεν θέλω και πολύ ξέρεις να τρελαθώ με ένα κέικ, αλλά αυτό είναι όντως ξεχωριστό και άξιο θαυμασμού!
Καλημέρα Χρύσα και καλή εβδομάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ναι, ναι, ξέρω πόσο τρελαίνεσαι με τα κέικ, όποτε ανεβάζω ένα, πάντα περιμένω το σχόλιό σου…!
Χαίρομαι που σου αρέσει, αυτό το γλάσο, το λάτρεψα κι εγώ!
Μου αρέσει πολύ το old fashioned cake σου!! Και το κερασάκι από πάνω όλα τα λεφτά!! Καλή επιτυχία σου εύχομαι στις δοκιμασίες σου Χρύσα μου!! Πολλά φιλιά!
Είναι ζουμερό, και πολύ…κερασένιο!
Ευχαριστώ πολύ Αθηνά μου!
Μα πόσο ωραίος συνδυασμός! Δεν έχω ξαναδεί συνταγή κέικ που να έχει μέσα στα υλικά μαρμελάδα, μου φαίνεται ιδιαίτερα νόστιμο και σίγουρα η μαρμελάδα θα προσφέρει μία ζουμερή υφή, ό,τι χρειάζεται δηλαδή ένα επιτυχημένο, αξιομνημόνευτο κέικ! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό και καλή…συνέχεια στις αναζητήσεις!
Είναι ιδιαίτερη συνταγή και το κάνει πολύ ζουμερό και συμπαγές το κεκάκι.
Ευχαριστώ πολύ Αμαλία μου!
Έχουν ενδιαφέρον οι παλιές συνταγές, γιατί κουβαλάνε και αναμνήσεις …
Καλή επιτυχία στις δοκιμές σου !! Κάπως έτσι είμαι και εγώ ψάχνω παντού για ιδέες 🙂
Έτσι είναι Άρη, ακόμα και το παλιό χαρτί και οι παλιές γραμματοσειρές και φωτογραφίες σου τραβάνε το βλέμμα και δεν ξεκολλάς από το διάβασμα!
Καλή συνέχεια στις αναζητήσεις!
κεικ κεικ με μαρμελαδες (κ σιροπια απ τ αγλυκα κουταλιου) εχω κανει αλλα σαν το δικο σου οχι!!! μου θυμιζει μαμα γιαγια 80'ς – 90'ς εορτες να κερνανε ενα κομματακι με το κερασακι γλασε απαραιτητο ντεκορ στα γλυκα τοτες….. θελω οχι ενα κομματι αλλα ολο το ταψι!!!!!! κ τι φωτογραφιες…. τελεια ολα!!
Έτσι, λίγο να θυμόμαστε τα παλιά… Δοκίμασέ του Αναστασία!
Ωραιος συνδυασμος χρωματων 😉
http://beautyfollower.blogspot.gr/
Χαίρομαι που σου αρέσει!
Πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η πρώτη φωτογραφία σου! Τι ωραία ατμόσφαιρα που αποπνέει!
Προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα που η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική έχουν απλοποιηθεί σημαντικά. Ήταν και μάλλον αναπόφευκτο, λαμβάνοντας υπόψη τους σύγχρονους ρυθμούς με τους οποίους ζούμε!
Το κέικ σου φαίνεται στα αλήθεια πολύ "μμμ". Τι ωραία που περιέχεται μαρμελάδα στη ζύμη… έδωσες σούπερ ιδέα να το δοκιμάσω με πορτοκάλι, μιας που ο συνδυασμός πορτοκάλι και σοκολάτα είναι από τους πολύ πολύ αγαπημένους μου!
Σε φιλώ
Και το πορτοκάλι του πηγαίνει τέλεια, το έχω κάνει πολλές φορές, όπως και με φράουλα. Είναι η υφή του που κάνει τη διαφορά…
Φαντάζεσαι να ήταν οι ρυθμοί αυτοί που είναι και να έπρεπε να μαγειρεύουμε και με τέτοιο τρόπο; Απαπα…
Φιλάκια κοριτσάκι!
μμμμ.. έτσι ειναι το σωστο γλυκο!!! Ευκολο γρηγορο και απολαυστικο!! Και εννοειται οτι ψηφισα κορίτσι!!! πολλα φιλια και περιμενω να δω τι μαγικα πραγματα θα φτιαξεις!!
Με έμφαση στο απολαυστικό είπαμε ε;…..
Ευχαριστώ πολύ Ελπιδάκι μου!!!
Θα δεις, θα δεις!
Τι μμμμμμμμ κέικ! Μαρμελάδα κεράσι και σοκολάτα, τόσο λαχταριστός συνδυασμός! Η ζουμερή υφή του, το κριτσανιστό γλάσο, το κερασάκι στην κορυφή, όλα τέλεια! Πώς να αντισταθώ μετά; Αυτά τα κέικ του τύπου εύκολο-γρήγορο-απολαυστικό είναι η καταστροφή μου.
Ναι, είναι και η δικη μου καταστροφή, γι' αυτό σήμερα πήρα το υπολοιπο στη δουλειά, για να μην το φάω όλο..
Η μαρμελάδα κάνει όλη τη διαφορά…
αυτά μας κάνεις και τρέχουμε κατευθείαν να βρούμε γλυκό!! 🙂
όσο για τις παλιές συνταγές, είναι σκέτη απόλαυση να τις ξεφυλλίζεις!
φιλιά κοριτσάκι μου!
Αμ, εγώ; που το είχα στο ψυγείο, έμπαινα, έβγαινα, τσιμπουσα;
Ναι, είναι όντως απόλαυση οι παλιές συνταγές, κυρίως όμως για χάζι, όχι τόσο για εκτέλεση…
Φιλάκια Ευακι!
Καταρχήν, να σας ζήσει!
Κατά δεύτερον, δικαιούστε και κανένα κομματάκι παραπάνω, τα κιλά θα φυγουν, μην καταπιεζεστε!
Βρε Χρυσά βρε Χρυσαααα
Τι διαβαζω η δόλια 11 το βραδυ;;;;;;Και δεν έχω και μαρμελάδα κεράσι!!!! Να βάλω φραουλα;;;εντάξει η συνταγή θα δοκιμαστεί σίγουρα!!!
Να βάλεις φράουλα Μάχη, γίνεται εξίσου νόστιμο, μόνο που θα είναι καλύτερα να μην το συνδυάσεις με το άρωμα αμυγδάλου, καλύτερα βανίλια. Πάει τέλεια επίσης και με μαρμελάδα πορτοκάλι!
Έχεις κάμερες στο δικό μου γραφείο και τον υπολογιστή;;; Γιατί κάπως έτσι είναι και εδώ η κατάσταση…
Ο συνδυασμός σοκολάτα-κεράσι δεν είναι και τόσο συνηθισμένος αλλά είναι αγαπημένος! Φαίνεται τόσο ζουμερό και λαχταριστό…θα βλέπω στον ύπνο σοκολάτες πάλι!!
Φιλάκια!!
Κι΄ αυτό το κερασάκι στην κορυφή…σε βάζει σε πειρασμό να το "κλέψεις" και μετά να κάνεις την "αδιάφορη" Χρύσα μου (εγώ έτσι έκανα μικρή όπου έβρισκα κερασάκια στην επιφάνεια…)
Χαιρετισμούς πολλούς και καλή επιτυχία για μια ακόμη φορά.
Λάτρης των κέικ και των μαρμελάδων Χρύσα μου! Το γλυκάκι σου φαίνεται υπέροχο και μπαίνει στη λίστα μου! Καλή επιτυχία!
Πολύ ωραίο κέικ… άκρως λαχταριστό …κι αυτό το κερασάκι εκεί πάνω και μετά εκεί δίπλα …δίνει έμπνευση!!! Κάπως έτσι είμαι κι εγώ …κολλημένη ανάμεσα στα άλλα και με τα περιοδικά και βιβλία συνταγών!!
Την καλημέρα μου!!!
Η πρώτη φωτογραφία είναι για πόστερ!!!!!
Σούπερ γλυκό και σουπερ φωτογραφίες…
Πολύ μου αρέσουν τα αποτελέσματα της μελέτης! Συνέχισε έτσι! hehe
Ο πιο νόστιμος τρόπος να αξιοποιήσουμε ξεχασμένες μαρμελάδες που υπάρχουν στο ψυγείο.
Απίστευτα ξελιγωτικές οι φωτογραφίες! 🙂