scroll down for the recipe in EnglishΕίναι τώρα πόσες μέρες που βρέχει ασταμάτητα στη Θεσσαλονίκη. Πόσες άραγε; 4; 5; Μπορεί και παραπάνω, έχω χάσει το μέτρημα… Έχουμε σαπίσει. Στην κυριολεξία. Η βροχή δε σταματάει ποτέ. Ποτέ. Η έντασή της αυξομειώνεται, από αυτό το ανεπαίσθητο αλλά τόσο ενοχλητικό σπρέι (όποιος έχει ζήσει έστω και μία μέρα στη χειμωνιάτικη πόλη μου ξέρει τι εννοώ), μέχρι την κανονική, έντονη βροχάρα, αυτή που πλημμυρίζει λακούβες και χαντάκια και γίνεσαι λούτσα χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Από την ώρα που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί, μέχρι την ώρα που δύει ο ήλιος, ο ουρανός είναι γκρι. Όπου και να γυρίσεις το μάτι σου, όλα είναι γκρι. Γκρι… Όχι γκρίζα, η λέξη αυτή εμπεριέχει έναν ρομαντισμό, μια ποιητικότητα, κάτι τέτοιο. Όχι. Εδώ όλα είναι γκρι. Απλό γκρι. Δεν υπάρχει τίποτα το ρομαντικό σε αυτό το τοπίο. Ακόμα και το να κάθεσαι να ονειροπολείς βλέποντας τη βροχή με μία κούπα αχνιστό τσάι στο χέρι είναι ρομαντικό την πρώτη μέρα. Άντε και τη δεύτερη. Την τρίτη δεν αντέχεις άλλο. Ή θα βρεις κάτι άλλο να κάνεις, ή δεν τη γλιτώνεις την κατάθλιψη…
Και ξέρετε ποιο χρώμα ταιριάζει πολύ με το γκρι; Το κίτρινο. Το απόλυτα φωτεινό, το πιο αισιόδοξο χρώμα, το αγαπημένο μου κίτρινο… Σαν τον λαμπερό ήλιο, σαν τα καλοκαιρινά ηλιοτρόπια, σαν το επίσης αγαπημένο μου λεμόνι. Το λεμόνι που, αν και χειμωνιάτικο, έχει τη γεύση της άνοιξης και την ένταση του καλοκαιριού. Που σε τονώνει, και σε ξυπνάει.
Την βροχή δεν την αντέχω καθόλου. Είναι κι αυτή η εποχή (ο Μάρτης-γδάρτης) που το έχεις πάρει απόφαση ότι θα έρθει η άνοιξη, κι αυτή δεν έρχεται… Που μόλις πας να βάλεις το χοντρό μπουφάν και τις μπότες στη ντουλάπα και να βγάλεις το δερματινάκι και τις μπαλαρίνες, λες και θέλει να σε τιμωρήσει που τόλμησες να ξεμυτήσεις… Όοοοχι κυρία μου, δε θα πας βόλτα, κάτσε στον καναπέ, πιες το τσαγάκι σου και μη μιλάς…
Ε, και το τσάι της ονειροπόλησης (και της παρηγοριάς) δεν πάει ξεροσφύρι, έτσι δεν είναι;
Το θέλει το μπισκότο του. Όχι ό,τι κι ό,τι μπισκότο όμως. Θέλει κάτι ανάλαφρο. Βουτυράτο και λεμονάτο. Θέλει να έχει ραφινάτη γεύση, μαλακή υφή, και να αφήνει μια ελαφριά υπόξινη επίγευση. Να μην το επισκιάσει, να το συνοδέψει. Θέλει και να μπορείς να το φτιάξεις γρήγορα, και εύκολα, και με υλικά που έχεις εκείνη την ώρα στην κουζίνα σου. Γιατί ποιος σηκώνεται να τρέχει μέσα στη βροχή να πάει στο σούπερ μάρκετ να ψωνίζει…
Εύχομαι ειλικρινά να κλείσουν οι βρύσες άμεσα, γιατί δε με βλέπω καλά… Αν πάλι δεν κλείσουν και δείτε ότι δεν εμφανίζομαι τις επόμενες μέρες, μην ανησυχήσετε, θα έχω κολλήσει στον καναπέ χαζεύοντας τη βροχή (ναι, καλά…).
Η συνταγή
150 γραμ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
130 γραμ. ζάχαρη
260 γραμ. αλεύρι
για την κρέμα λεμονιού
2 αβγά
175 γραμ. ζάχαρη
ξύσμα και χυμό από 1 λεμόνι
3 κ.σ. αλεύρι
1/4 κ.γ. baking powder
ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα
Ξεκινάμε κάνοντας το μπισκότο. Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν και στη συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι συνεχίζοντας το ανακάτεμα. Σε αυτό το σημείο η ζύμη μας μπορεί να μοιάζει με ψίχουλα, αλλά αν την πιέσουμε λίγο με το χέρι μας βλέπουμε ότι είναι μαλακή και εύπλαστη. Βάζουμε σε ένα τετράγωνο ταψί 23×23 λαδόκολλα (πρέπει να περισσεύει από τις άκρες του ταψιού, για να μας βοηθήσει να βγάλουμε το μπισκότο αφού ψηθεί), και ρίχνουμε μέσα τη ζύμη. Με τις γροθιές μας την πιέζουμε να απλωθεί ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια του ταψιού. Βάζουμε το ταψί σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς και ψήνουμε για περίπου 25 λεπτά.
Στο μεταξύ ετοιμάζουμε την κρέμα. Χτυπάμε με τον αβγοδάρτη τα αβγά με τη ζάχαρη και το χυμό λεμονιού. Προσθέτουμε το αλεύρι με το baking powder και τέλος το ξύσμα. Ανακατεύουμε λίγο ακόμα, και, όταν περάσουν τα 25 λεπτά ψησίματος του μπισκότου, το βγάζουμε από το φούρνο, το περιχύνουμε με την κρέμα και το ξαναβάζουμε στο φούρνο. Ψήνουμε για άλλα 20 περίπου λεπτά, μέχρι να δούμε ότι η κρέμα έχει αρχίσει να αλλάζει χρώμα, και να είναι σταθερή επάνω στο μπισκότο.
Αφού το βγάλουμε από το φούρνο, περιμένουμε να κρυώσει τελείως, το βγάζουμε από το ταψί, το κόβουμε σε τετράγωνα κομμάτια και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.
Lemon bars
The recipe
150 gr. room temperature butter
130 gr. sugar
260 gr. flour
for the lemon cream
2 eggs
175 gr. sugar
zest and juice from 1 lemon
3 tablespoons flour
¼ teaspoon baking powder
icing sugar for sprinkling
Start by making the shortbread crust. Whisk the butter and sugar in the
mixer until fluffy and then add the flour continuing stirring. The dough looks
like crumbs but if you press it with your hand you should see that it is soft and
workable. Place parchment paper on a square 23×23 baking pan (the parchment
paper should be bigger than the pan so that it will make it easier for you to
take the shortbread out once baked), and add the dough. Press with your fists
so that it is evenly spread on the surface of the baking pan. Place the baking
pan in a preheated oven at 170 degrees and bake for about 25 minutes.
mixer until fluffy and then add the flour continuing stirring. The dough looks
like crumbs but if you press it with your hand you should see that it is soft and
workable. Place parchment paper on a square 23×23 baking pan (the parchment
paper should be bigger than the pan so that it will make it easier for you to
take the shortbread out once baked), and add the dough. Press with your fists
so that it is evenly spread on the surface of the baking pan. Place the baking
pan in a preheated oven at 170 degrees and bake for about 25 minutes.
Meanwhile, prepare the cream. Whisk the eggs, sugar and lemon juice with
the balloon whisk. Add the flour and baking powder and finally the zest. Stir a
little longer and after the base has baked for 25 minutes, take it out of the
oven, pour the cream on it and put it back in the oven. Bake for about another
20 minutes until the cream changes color and stays on the base.
the balloon whisk. Add the flour and baking powder and finally the zest. Stir a
little longer and after the base has baked for 25 minutes, take it out of the
oven, pour the cream on it and put it back in the oven. Bake for about another
20 minutes until the cream changes color and stays on the base.
After taking it out of the oven, wait for it to cool, take it out of the
baking pan, cut it in square pieces and dust with icing sugar.
baking pan, cut it in square pieces and dust with icing sugar.
39 Comments
Δεν έχω καλή σχέση με τη βροχή. Εκτός του ότι δεν την χωνεύω λόγω ιδιοσυγκρασίας, με δυσκολεύει και στις μετακινήσεις μου καθώς κινούμαι με μηχανάκι. Δεν θέλω ούτε να την βλέπω, ούτε να την ακούω, ούτε να την σκέφτομαι! Ξέρω ότι βρέχει τόσες μέρες συνεχώς σε εσάς, την προηγούμενη Κυριακή μετακόμισε εκεί λόγω δουλειάς μία κολλητή μου φίλη. Μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο και γκρινιάζει γιατί εκτός από τη στεναχώρια της που μας άφησε πίσω, έχει να αντιμετωπίσει και τη βροχή. Διπλό το κακό! Ουφ, αντί να σε ανεβάσω, μάλλον σε ψυχοπλάκωσα χειρότερα, ωραία επίδραση θα έχει το σχόλιό μου! Πάντως τα μπισκότα ειλικρινά δείχνουν υπέροχα, θα τα έτρωγα άνετα και με βροχή και με ήλιο!!!
Έλα Αμαλία μηχανόβια! Χάλια η βροχή με τη μηχανή… Ωραία υποδοχή είχε η φίλη σου…
Ας μην παρασυρόμαστε σε υπερβολές, καθότι το όχημά μου δεν το λες και…υπερεξελιγμένο! Είναι μετά βίας ένα βήμα πιο μπροστά από το ποδήλατο!! Ναι την καημένη, θα της έρθω το Πάσχα να την ανεβάσω ψυχολογικά!
Δεν έχει σημασία, μην το "ρίχνεις" το όχημά σου! Περιμένω μήνυμα όταν έρθεις!
Χρύσα, έζησα για χρόνια στα Γιάννενα και ξέρω τι πάει να πει ατελείωτη βροχή, μαυρίλα, ομίχλη κτλ κτλ. Καταλαβαίνω την ψυχολογία σου αλλά υπομονή, η άνοιξη έρχεται!!
Το λεμόνι, η φρεσκάδα του και το άρωμά του είναι όντως μια αχτίδα φωτός αυτές τις μέρες…
Υπέροχα και εύκολα μπισκοτάκια! Καλή εβδομάδα, φιλιά!
Ωχ, τότε κι εσυ ξέρεις πραγματικά τι εννοώ!
Το λεμόνι μας δίνει λίγη φρεσκάδα που τόσο χρειαζόμαστε!
κι μεις εδωμια απο τα ιδια χρυσα μου,ξεχασα ποτε ξεκινησε να βρεχει και δεν εχει σταματησει καθολου και τα νευρα μου κροσια,κανα δυο μερες προστεθηκε στη βροχη και το κρυο….ε οχι Μαρτη λογικεψου,φτανει πια!
τα μπισκοτα σου ειναι οτι πρεπει ετσι για να μπει λιγο κιτρινο στην κουζινα μως,καθως το κιτρινο ειναι και τοαγαπημενο μου χρωμα,φαινονται ακρως λαχταριστα,τραγανο μπισκοτακι απο εξω και μαλακο μεσα,σουπερ!!!!!
φιλια και καλη ηλιουλουστη εβδομαδα να χουμε!!!!
Τι να κάνουμε Κικίτσα, τα κακά του χειμωνιάτικου βορρά!
Αν είναι το αγαπημένο σου χρώμα, δοκίμασέ τα να κιτρινίσει ο τόπος!
Αχ, τώρα χτύπησες φλέβα!!!!!!! Κοίταξα την πρόγνωση του καιρού για αυτή την εβδομάδα και με βάρεσε ταμπλάς που λέμε κι εμείς εδώ! Δεν την μπορώ ούτε τη βροχή, ούτε τη συννεφιά που συννεπάγεται, ούτε άλλο την κατήφια! Θέλω ήλιο κιτρινο σαν τα μπισκότα σου, σαν τα λεμόνια που χρησιμοποίησες!!
Πολύ ωραίες οι μπάρες / μπισκότα με λεμονοκρέμα. Να τρώς και να κλείνεις τα μάτια σαν τις διαφημήσεις! Αχ!!!!!!!!!!!! Θα μπει και ο γλυκός Απρίλιος και όλα θα στρώσουν! Υπομονή Χρύσα μου!!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!
Έλα, ταμπλάς λέμε παντού! Εγώ πάντως έχω σταματήσει να παρακολουθώ τον καιρό, μου την έχει δώσει!
Αχ, ναι, να έρθει επιτέλους αυτός ο Απρίλιος!
λατρευουμε λεμονι!!! και αυτα εδω ειναι οτι πρεπει να χαζευες τη βροχη… Με ενα φλιτζανι ζεστό καφε.. και αγκαλια το πιατο…τελειο!! Και μολις αγορασα κρεμα λεμονι σημερα..γιαμ γιαμ
Α, εσύ θα το κάνεις ακόμα πιο εύκολα τότε! Κάντα Ελπιδάκι, έχουμε να χαζέψουμε πολλή μουντίλα ακόμα, φοβάμαι…
Μου αρέσει η βροχή, αλλά μόνο όταν είμαι μέσα και τη χαζεύω όπως λες από τον καναπέ τυλιγμένη με το κουβερτάκι, αλλά τελευταία έχει παραγίνει μου φαίνεται (ασε που γέροι άνθρωποι, εχουμε και αρθριτικά).
Πολύ ωραίες οι μπάρες, ήρθε η Ανοιξη λίγο νωρίτερα (στο πιάτο).
Καλό το κουβερτάκι, δε λέω, αλλά νισάφι πια! Λες να έρχεται τόσο εύκολα; Να βάλω κανένα ταψί ακόμα, αμα είναι…
δεν υπάρχει πιο ανακουφιστικό από ένα φλυτζάνι τσάι με ένα λεμονάτο γλυκάκι από δίπλα!! έχεις απόλυτο δίκιο Χρύσα μου!! τα μπισκότα σου είναι ιδανικά!
υπόμονη, που θα πάει θα έρθει και η καλοκαιρία
φιλιά και καλή (και στεγνή) εβδομάδα! 🙂
Μακάρι να είναι στεγνή και λίγο ηλιόλουστη Εύη μου, και να μη χρειαζόμαστε ανακούφιση με το τσάι! Τα μπισκοτάκια, άλλο. Τα τρώμε και μόνα τους!
Το κρύο το αντέχω!
Την βροχή με τίποτα! Την μισώ λέμε!
Και ακούω με απίστευτη κατάπληξη ένα σωρό φίλες να μου λένε τι ομορφιά κρύβει μέσα της η βροχή, τι ευτυχισμένες νοιώθουν να πλατσουρίζουν με τις μποτούλες τους και την ομπρελίτσα τους in the rain κι άλλα τέτοια κουλά, που αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως εγώ δεν είμαι η φυσιολογική.
Ευτυχώς από ότι βλέπω υπάρχουν κι άλλες μη φυσιολογικές σαν κι εμένα χα χα χααα!
Και ευτυχώς υπάρχουν άτομα σαν κι εσένα, που φέρνουν το κίτρινο στην ζωή μας κρυμμένο σε ένα απίστευτο μπισκότο!
Φιλιά, καλή βδομάδα!
Εμείς οι φυσιολογικοί καταλαβαινόμαστε! Άσε τους άλλους να πλατσουρίζουν Έλενα και πιάσε ένα μπισκοτάκι!
Φέτος και εδώ στον Πειραιά είχαμε αρκετές βροχές! Εγώ πάλι αγαπώ την βροχή και την μυρωδιά του νοτισμένου εδάφους!! Όχι όμως να πλατσουριζω στις λάσπες! Χιχιχί!! Πάντως με ένα τέτοιο λεμονομπισκότο φτιάχνει η διάθεση όσων αγαπούν και όσων δεν αγαπούν την βροχή!!
Καλή εβδομάδα!
Α, κι εκεί, ε; Πάρε τότε κι εσύ Ειρήνη κανένα μπισκοτάκι παραπάνω να φτιάξει η διάθεση!
Να κι' ένας άνθρωπος που παθαίνει τα ίδια μ' εμένα όταν βρέχει!!!
Γίνομαι "ζόμπι" και πέφτω σε βαθιά κατάθλιψη αν το φαινόμενο συνεχιστεί για πάνω από δύο ημέρες…Χρύσα μου.
Και φέτος παρά ήταν πολλές οι βροχές.
Λεμονάτα και βουτυράτα ε, με βάζεις σε σκέψεις …αν και μόλις ξεφούρνισα 2 ταψάκια μπισκοτάκια με βρώμη, σταφίδες, ταχίνι και μπόλικα μυριστικά.
Την επόμενη φορά, όμως … θα τα δοκιμάσω.
Καλό βράδυ και πολλούς χαιρετισμούς.
Αααα, εγώ θα σταθώ στο τελευταίο…. Θα τα δούμε αυτά τα αρωματικά μπισκοτάκια;;;
Να σε πληροφορήσω ότι είμαστε στην 4η μέρα ασταμάτητης βροχής και πάμε στην 5η και από ότι φαίνεται θα φτάσουμε στις οκτώ! Εμένα πάλι μου αρέσει η βροχή αλλά από την 3η μέρα και μετά είναι εκνευριστικό.
Οι μπάρες υπέροχες και απολαυστικές μέσα στον μουντό χειμωνιάτικο καιρό.
Καλή βδομάδα
Α, εσύ δεν το έχασες το μέτρημα, είσαι σε καλύτερο στάδιο από εμένα Μίνα…
Ελπίζω να μην φτάσουμε τις οκτώ, σκέφτομαι σοβαρά τη μετανάστευση ως λύση…
Τη βρήκες τη λύση νομίζω Χρύσα μου!
Όσο βρέχει, εσύ θα φτιάχνεις και θα ποστάρεις λεμονογλυκά κάθε λογής!
Έτσι, θα αντιμετωπίζεις δημιουργικά τη μουντίλα και θα δίνεις και σε εμάς υπέροχες ιδέες 🙂
Φιλιά πολλά
Ελπίζω μόνο να σταματήσει, γιατί άμα το πάω έτσι όπως λες, δε με βλέπω καλά… Μπόρα και κιλό θα πηγαίνει…
Λοιπόν αν κάθε φορά που βρέχει μας εμφανίζεις κι από ένα λεμονογλυκό θα ζητήσω να βρέχει συνέχεια …σε προειδοποιώ!!!! Τί υπέροχες μπάρες είναι αυτές;;;; Νοστιμότατες!!!!
Όχι, όχι! Να χαρείς Κική! Σταματάω!
Αμα είναι να φτιάχνεις τέτοια λεμονογλυκάκια….τι να πω…ας βρέχει που και που, χιχιχι!
Ε, φτάνει όμως τώρα, ε Μαρία;
Χρύσα, όχι μόνο σε νιώθω αλλά συμπάσχω μαζί σου αφού μένω μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, στην Περαία. Η βροχή δε μου πολυαρέσει, με καταθλίβει, τα σκυλιά λασπώνονται πατόκορφα στη βόλτα, τα πλυμένα ρούχα δε στεγνώνουν και η αναγκαστική κλεισούρα με αναγκάζει να φτιάχνω ασταμάτητα γλυκά κι άλλα παρόμοια. Α ναι, γίνομαι και γκρινιάρα!
Οι λεμονάτες μπάρες σου με το χρώμα του ήλιου φαίνονται πεντανόστιμες, ιδανικές για την περίσταση. Τραγανές, βουτυράτες, αρωματικές… ότι καλύτερο για μια μουντή, συννεφιασμένη μέρα. Γιατί η βροχή σταμάτησε αλλά ο ήλιος δε λέει να βγει.
Φιλιά!!!
Έλα βρε Νανά, δεν ήξερα ότι είμαστε κοντά! Αχ, κάτσε να έρθει η άνοιξη και θα σταματήσουμε όλοι να γκρινιάζουμε! Και μπορεί και να συναντηθούμε σε καμιά βόλτα στην Περαία, ερχόμαστε συχνά!
Υπέροχα τα μπισκοτογλυκάκια σου με το λεμόνι,τρελαίνομαι για το λεμόνι σε όλες του τις εκδόσεις!!
Σας καταλαβαίνω απόλυτα γιατί εδώ που δεν έχουμε αυτό το συχνό φαινόμενο, και όταν κάνει
να βρέξει και δεύτερη ημέρα ή δεν βγεί ο ήλιος, παθαίνω κατάθλιψη και μου φταίνε όλααα!
Καλό υπόλοιπο εβδομάδας να έχουμε!!
Στην Αθηνα πάλι, καθε μερα μας λένε οτι θα βρέξει… αλλά τιποτα 😉
Πολύ ωραιο χρωμα εχουν τα μπισκοτα σου… θα πρεπει να ειναι εξισου μυρωδατα!
ΥΓ
Το γκρι πάει πολύ και με το χρώμα της μέντας… απλα σου δινω ιδεα για το επόμενο ποστ 😉
δεν την μπορω τη βροχη καθολου!!!! αλλα αν ειναι να χουχουλιαζω με μαι κουπα τσαι και αυτα τα λαχταριστα λεμονομπισκοτα το ξανασυζητώ!!!! εύκολη η συνταγη σου και σιγουρα πεντανοστιμη και μυρωδάτη!!!!
Κι εδώ στα Νότια την ίδια μουνταμάρα έχει ο καιρός, βροχή-συννεφιά-κρύο και οι ιώσεις πάνε σύννεφο!!!! Με σύμμαχο τα αρωματικά-λεμονάτα μπισκοτάκια σου θα καταφέρω να καταπολεμήσω την κατήφεια του καιρού!!! Υπέροχα!!!!!!!
Συμφωνώ με την Εύη! τσαγάκι, λεμονάτο μπισκότο και ν' ακούς τη βροχή να πέφτει!
Μ' αρέσουν τα γλυκόξινα!!
έχεις τόσο δίκιο! για να ξορκίσουμε την μουντάδα και το γκρί χρειαζόμαστε έντονο κίτρινο (ίδιες σκέψεις κάνουμε μου φαίνεται, και εγώ με lemon curd την έβγαλα αυτές τις μέρες).
Και φυσικά μια μεγάλη κούπα αχνιστό τσάι. Και λεμονομπισκοτένιες μπάρες, πολλές!
Αφράτες, βουτυράτες και λίγο ξινούτσικες.
Εε και δεν πάει να βρέχει όλη μέρα μετά… (#ΝΟΤ)
Καλά αυτό με την βροχή φέτος δεν υπάρχει! Το σπίτι μου έχει βγάλει βρύα εξωτερικά…Γιαυτό και πρέπει μαζί με τον καυτό καφέ να δοκιμάσω οπωσδήποτε μερικά από αυτά τα μπισκοτάκια! Όταν υπάρχει τέτοια απόλαυση όλα δείχνουν πιο ευχάριστα.Σωστά? Φιλάκια πολλά