Με τον Οκτώβρη να έχει μπει για τα καλά, με τον καιρό να έχει γίνει άκρως φθινοπωρινός (και το σπίτι να θυμίζει καθαριστήριο από τις στοίβες των ρούχων που περιμένουν είτε να πλυθούν για να μαζευτούν, είτε να σιδερωθούν για να φορεθούν – πάντως τίποτα να μη βρίσκεται μέσα σε ντουλάπα…), ήρθε η ώρα για τα πρώτα μηλο-γλυκά… Είμαι τόσο σίγουρη ότι τις επόμενες εβδομάδες η οθόνη μου θα ξεχειλίζει από μήλα και ότι θα μπορώ σχεδόν να μυρίσω την κανέλα και το γαρύφαλλο σε όποια μπλογκοκουζίνα ή σε όποιο site μαγειρικής κι αν κυκλοφορήσω. Και πόσο πολύ μου αρέσει!
Αυτή η συνταγή είναι άλλη μία συνταγή της αγαπημένης κατηγορίας “άλλο πράγμα είχα στο μυαλό μου, αλλιώς τη θυμόμουν τη συνταγή, άλλο πράγμα βγήκε τελικά”. Και δεν με πείραξε καθόλου. Όχι ότι δεν θα σκάσω μέχρι να μου βγει το γλυκό ακριβώς όπως θυμάμαι ότι το είχα φάει πριν από κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια όταν το είχε φτιάξει η μαμά μου από μία συνταγή που είχε βρει σε περιοδικό της εποχής, όχι ότι δεν θα παρελάσουν στον πάγκο της κουζίνας ορδές από μήλα και δαμάσκηνα μέχρι να κάνω όλες τις πιθανές τροποποιήσεις για να γίνει πιο “πουτίγκα”, όπως το ονόμαζε και η αρχική συνταγή, και λιγότερο “κέικ”, όπως τελικά έγινε, αλλά μέχρι τότε, θα το απολαύσω όπως βγήκε, γιατί κι έτσι είναι υπέροχο! Τώρα εσείς το βλέπετε έτσι σερβιρισμένο στην ταρτιέρα, και στο μπωλάκι και αναρωτιέστε, “τι κέικ μου λέει αυτή η μουρλή”, αλλά ναι, αυτό βγήκε τελικά. Κέικ.
Ένα ανάλαφρο αλλά ζουμερό κέικ που κάθεται πάνω σε μήλα και δαμάσκηνα, αρωματισμένα με ελαφρώς καμένο βούτυρο (brown butter) και λίγο πορτοκαλένιο λικέρ, που λιώνουν με την κάθε κουταλιά. Ναι, ναι, κουταλιά. Το κέικ αυτό απολαμβάνεται με το κουτάλι, απαραιτήτως ζεστό, ιδανικά με τη συνοδεία μιας μπάλας παγωτού, και, αν θέλετε να τραβήξετε την απόλαυση από τα μαλλιά, και με λίγη σως καραμέλας. Είπαμε, φθινοπώριασε. Και το φθινόπωρο τα γλυκά τρώγονται με λιγότερες τύψεις, έτσι δεν είναι;
Να θυμάστε, η σειρά είναι η εξής: μπωλάκι, κουταλάκι, κέικ, παγωτό, καραμέλα, καναπές, πόδια επάνω στον καναπέ, κουβερτούλα πάνω στα πόδια που είναι πάνω στον καναπέ, ακουμπάμε στο πλαϊνό μαξιλάρι, κάνουμε τη χαρακτηριστική κίνηση “χώνομαι και λίίίγο πιο μέσα στον καναπέ, και απολαμβάνουμε…
Επίσης, εγώ να θυμηθώ (note to self που λένε και οι φίλοι μου οι Άγγλοι), να μου κόψω το χέρι όποτε πάω ξανά να αγοράσω λινό τραπεζομάντηλο, όσο όμορφο κι αν είναι, και σε όσο καλή προσφορά κι αν είναι… γιατί δεν θα το σιδερώνει κανένας άλλος, εγώ θα το σιδερώνω (στο σημείο αυτό πέφτει η μούντζα). Αν αναρωτιέστε γιατί τόσες κοντινές φωτογραφίες σήμερα, τώρα ξέρετε…
Η συνταγή
1/2 κιλό μήλα κομμένα σε φέτες
14 ξερά δαμάσκηνα κομμένα στα δύο
1/4 της κούπας λικέρ cointreau ή grand marnier
2 κ.σ. καστανή ζάχαρη
1/2 κ.γ. κανέλα
1/4 κ.γ. γαρύφαλλο
120 γραμ. + 1 κ.σ. βούτυρο
150 γραμ. ζάχαρη κρυσταλλική
2 αβγά
1 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
120 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε τη μία κουταλιά βούτυρο να λιώσει και το αφήνουμε να κάψει ελαφρά, μέχρι να αποκτήσει ένα καστανό χρώμα. Το αποσύρουμε από τη φωτιά. Σε ένα ταψάκι ή πυρεξάκι, ή βαθιά ταρτιέρα βάζουμε τα μήλα και τα δαμάσκηνα και ρίχνουμε από πάνω την καστανή ζάχαρη, το λικέρ και το βούτυρο που λιώσαμε. Αρωματίζουμε με την κανέλα και το γαρύφαλλο και ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά.
Σε ένα μπωλ χτυπάμε με το μίξερ το υπόλοιπο βούτυρο, αφού το έχουμε αφήσει να μαλακώσει, μαζί με τη ζάχαρη, μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε τα αβγά και τη βανίλια, συνεχίζοντας το χτύπημα. Ρίχνουμε και το αλεύρι και χτυπάμε μέχρι να ενσωματωθεί στο μείγμα. Ρίχνουμε το μείγμα πάνω από τα μήλα και τα δαμάσκηνα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά και στη συνέχεια κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 180 βαθμούς και ψήνουμε για άλλα 30 λεπτά.
37 Comments
Χαχα, σε καταλαβαίνω, το μισώ το σιδέρωμα!
Πολύ ωραίο το γλυκό, πες το γλυκό για να είσαι μέσα σε όλα 🙂
Είμαι σίγουρη ότι θα μοσχομύρισε ο τόπος!
Γλυκό, δίκιο έχεις Μαρία!
Μοσχομύρισε δε λες τίποτα!
Διαβάζω αργά αργά το κείμενο σου, κοιτάω τις φωτογραφίες και μου τρέχουν τα σάλια!!!
Ζεστό, ζεστό και το παγωτό να λιώνει και ανακατεύετΑΙ με τις υπόλοιπες γεύσεις…..ΑΑΑΧΧΧΧΧΧ!!!!
Ναι… θα το φτιάξω!!!
Καλημέρα!!
Είναι λίγο… messy, αλλά έτσι απολαμβάνεται καλύτερα Πεπη!
Και ναι, είναι πολύ ΑΑΑΑΧΧΧ!!!!
Εγώ μπορώ να πάρω τα αρωματισμένα μήλα και δαμάσκηνα καθώς και την μπάλα παγωτού με καρεμέλα και να αφήσω το κομμάτι του κέικ για κάποιον άλλον;;; Μπορώ εε;;; Ευχαριστώ!
Κοιτα την περίεργη! Και το σκέτο κέικ τι θα το κάνω, μου λες;;;
Τέλος πάντων, δε χαλάω χατίρια…
Φιλάκια Δήμητρα!
χουχουλιάρικο και φθινοπωρινο.. Τη θέλει την κουβερτούλα και τον ακναπέ του.. Και μια καλή ταινία να το απολαύσεις!! καλη εβδομαδα Χρυσα μου
Και μια καλή ταινία, ναι!
Πολυ ωραία το συμπλήρωσες Ελπίδα!
Φιλάκια πολλά!
Γεια σου χρυσα!!!
η μεγαλυτερη "αγγαρεια" του φθινοπωρουειναι αυτος ο κακος χαμος που γινεται στις ντουλαπες με την αλλαγη καλοκαιρινα/χειμωνιατικα…..
Εχεις τοσο δικιο στη σειρα απολαυσης του γλυκου…ετσι θα κανω..θα ακολουθησω τη συμβουλη σου!!!!!Τωρα πλακα πλακα να ειχα ενα κομματι απο το κεικ σου…μμμμμ!!!
φιλια πολλα!!!!
Κικιτσα μια απόφαση είναι, πρέπει να την πάρουμε!
Με λίγο κέικ γίνεται και πιο εύκολη!
Ε λοιπόν εγώ πρώτα θα θαυμάσω το λινό τραπεζομάντηλο χα χα χααα!
Μετά θα θαυμάσω το υπέροχο γλυκό σου, για το οποίο δεν έχω λόγια, είναι από τα γλυκά που είναι απολύτως του γούστου μου!
Φιλάκια Χρύσα μου, καλή βδομάδα!
Εντάξει, αρκεί να μην προσεχεις τις τσαλάκες!!!
Πάρε κι ένα κομματάκι, αφού είσαι τόσο καλή!
Φιλάκια Έλενα!
Δώσε κέικ στο κοινό σου Χρύσα!
Έτσι όπως το βλέπω, υπέροχο, φρουτένιο και με παγωτάκι από πάνω!
Το σιδέρωμα είναι πονεμένη ιστορία πραγματικά… Στην αρχή αγόραζα κι εγώ με ενθουσιασμό τραπεζομάντιλα μέχρι που είδα και απόειδα και ξεκίνησα να φωτογραφίζω σχεδόν αποκλειστικά πάνω σε σανίδες. Άντε με καμιά πετσετούλα πεταμένη στο πλάι!
Φιλιά
Έδειχνε ομως ωραίο το ατιμο πάνω στο τραπέζι… Ο, τι πρέπει για το φθινόπωρο… Τι να κάνουμε, θα το χρησιμοποιώ μόνο σε κανένα τραπέζωμα…
Φατε κέικ παιδιά!
Φιλάκια!
χαχαχχαχαχαχχααααα
Ρε κορίτσι, εσύ τελικά έχεις πολυ πλάκα!
Το λινό έχει άλλη αίγλη ωστόσο, και μούντζα δεν ρίχνω σε σένα που να χτυπιέσαι κάτω.
Φέρε κέικ με παγωτό και με τα όλα του και το συζητάμε το θέμα. Εγώ δεν έχω ανάγκη από πουτίγκα. Ετσι όπως είναι με εκφράζει απόλυτα.
Ωραία και η βαθουλή σου ταρτιέρα με το δαντελωτό τελείωμα. Την επόμενη φορά την θέλω ολόκληρη να την δω!!!
Σε φιλώ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτή την ταρτιερα την αγαπώ κι εγώ πολυ… Θα προσπαθήσω next time…
Κέικ θες κι εσύ ε;;; Τελικά την είχε την επιτυχία του…
Φιλάκια πολλα!!!
Πέρα από το πολύ νόστιμο πουτίγκα/κέικ/γλυκό, εγώ θα σταθώ στο υπέροχο πιάτο σου (το θέλω) και ωραίο στήσιμο που έκανες στη πρώτη φώτο! Εύγε Χρύσα!
Όσο για τα γλυκά με μήλα, βλέπω να γεμίζουν τα foodblogs με αυτά, εποχή τους είναι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα).
Φιλιά
Το πιατάκι Zara home… Τρεχα…
Θα περιμένω πώς και πώς τις μηλοπροτάσεις σου Μίνα!
Εξαιρετικό!
Την ταρτιέρα κι ένα κουταλάκι πλιιιιιζζζ!
Ζ.
Εφτασεεεε!
Θενκς Ζ.!!!
Εμένα πάντως αν μου δώσεις το μπολ με το γλυκό στη τελευταία φώτο θα σου κάνω εγώ το σιδέρωμα, χαχα
Επιτέλους και κάποιος που προσφέρεται!!!
Ελα εσυ κι εγώ θα σου δώσω όλη την ταρτιερα!
Αγαπάμε τα κεκάκια με τις τόσες παραλλαγές τους!! Τα κέικς με τα φρούτα είναι πεντανόστιμα και από τα αγαπημένα μου!! Τώρα αν είναι σερβιρισμένα σε ωραία σκεύη και λινά τραπεζομάντηλα, ακόμα καλύτερα!!!! Το άτιμο το σιδέρωμα μου τα χαλάει και μένα κάθε φορά, Χρύσα!! Χαχαχά!!
Καλό σου μεσημέρι.
Σε όλους αρέσουν τα κεκακια Ειρήνη μου!
Το σίδερο πάλι, οχι!!!
Εντάξει η περιγραφή πως θα φαμε το γλυκό και τι κινήσεις θα κάνουμε, είναι φοβερή 🙂
Με έπεισες εμένα πάντως.
Από εδώ και πέρα τα μήλα θα δώσουν και θα πάρουν…. χαμός θα γίνει.
Αρχισες δυναμικά βλέπω. Ολο αρώματα και γεύσεις το κεκάκι σου/μηλόπιτα….
Τέλειο.
Ωραιο και το τραπεζομάντηλο. Θέλει ''χέρια'' στο σιδέρωμα που λέει και η μαμά μου. Είναι εκνευριστικό όταν δεν στρώνουν… αλλά δεν πειράζει και με ζάρες ωραίο είναι 🙂
Φιλιά πολλά
Να το αφήνω με τις ζαρες, λες;;;
Άντε, σειρά σας με τα μήλα!
πως μ αρεσει το φθινοπωρινο χουχουλιασμα!! εγω θα επερνα αγκαλια ολο το ταψι και το παγωτο!! χωρις τυψεις συ ειπας 😉 !!!!!
Ναι, το είπα! Χωρίς τύψεις!
Πάρα πολύ ωραίο!
Καλό μας βράδυ 🙂
Ευχαριστώ Αριάδνη!
Καλό βράδυ!
Φαίνεται νοστιμότατο και χωρίς το παγωτάκι!
Ευχαριστώ πολύ!
Του πάει και το παγωτάκι του….
Είναι από αυτές τις γεύσεις που θέλεις να έχεις στην καθημερινότητά σου…αλλά που τέτοια ελευθερία…καθώς πρέπει και να προσέχεις!!!
Μιλάω για καθημερινή κατανάλωση, όπως καλά κατάλαβες Χρύσα μου :-))
Καθόλου δεν πειράζει όταν η συνταγή βγαίνει αλλιώς αλλά βγαίνει έτσι όπως τη βλέπω στις φωτογραφίες και μάλιστα με παγωτό! Φοβερή γεύση πρέπει να έχει!!!!!
Φιλιά καλημέρας!! 🙂
Τι να πω κι εγώ που είμαι τελείως μηλόπληκτη? Πάντα περιμένω το φθινόπωρο να δοκιμάσω την καινούρια παραγωγή των μήλων και να φτιάξω ότι μηλένιο μπορώ να φανταστώ! Το κέικ δείχνει απίθανο και ωραία συνοδευμένο!!! Φιλιά 🙂
Α, συμβιβάζομαι ευχαρίστως με το κέικ που βλέπω! Δεν με πειράζει καθόλου που δεν βγήκε πουτίγκα! Βέβαια, και την πουτίγκα όταν την φτιάξεις, πάλι εδώ θα είμαστε για να την απολαύσουμε… χιχιχι!
Φιλάκια!
άργησα λίγο, αλλά η επίδραση ήταν η ίδια…….. λαχταριστό το κέικ σου.. και οι φωτογραφίες σου!!
δεν έχω τι άλλο να πω… 😉
φιλιά!