Το καλοκαίρι που έρχεται, ή το καλοκαίρι που δεν έρχεται….
Δεν έχει αποφασίσει ακόμα μάλλον. Χθες ξεκίνησα το πρωί να πάω στη δουλειά μου με κρύο, γκρίζο ουρανό, και μια χαζοβροχή που θύμιζε Νοέμβριο… Σήμερα θαρρείς και ξύπνησα σε άλλη χώρα. Ευτυχώς. Θέλει τουλάχιστον να κρατήσει το σημερινό του (καλό) προφίλ από εδώ και πέρα;
Όχι τίποτα, μαζί με τον καιρό, νομίζω ότι με πιάνει κι εμένα η ίδια αναποφασιστικότητα. Πράγματα που πρέπει να κάνω δε γίνονται, αποφάσεις που θέλω ή πρέπει να πάρω δεν παίρνονται, με μία γνώμη ξυπνάω το πρωί, άλλη έχω το μεσημέρι και με άλλη κοιμάμαι το βράδυ, όλες για το ίδιο θέμα… Άλλα πράγματα ξεκινάω να κάνω κι σε άλλα καταλήγω τελικά, καταλάβατε τέλος πάντων το mood.
Κάπως έτσι ήταν και αυτό το φαγητό. Άλλο πράγμα είχα στο μυαλό μου, άλλες συνταγές είχα σταμπάρει, και τελικά δε χρησιμοποίησα καμία, και έφτιαξα κάτι του κεφαλιού μου. Ένα έχω να πω. Μακάρι όλες οι αποφάσεις που δεν παίρνω και οι γνώμες που αλλάζω συνέχεια, να καταλήγουν σε τόσο καλά αποτελέσματα. Εντάξει, τις συγκεκριμένες πατάτες τις έχω κανει ένα εκατομμύριο φορές, δεν είναι η τεχνική που τις κάνει ιδιαίτερες, είναι απλές λεμονάτες πατάτες φούρνου, μόνο που έχουν μία μικρή ιδιαιτερότητα. Και εκεί είναι βέβαια όλη η νοστιμιά τους. Στο μείγμα των μυρωδικών τους. Το συγκεκριμένο που χρησιμοποιώ εγώ (με ευβλάβεια και σύνεση για συναισθηματικούς λόγους) είναι ένα μείγμα μυρωδικών της Προβηγκίας, αγορασμένο πριν από μερικά χρόνια από τη Νίκαια της Γαλλίας. Δεν είναι βέβαια τίποτα άλλο από ανάμικτα αποξηραμένα μεσογειακά μυρωδικά (ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο, βασιλικός, μαντζουράνα, φασκόμηλο), τα οποία βρίσκουμε σε αφθονία στη χώρα μας. Μπορούμε επομένως να φτιάξουμε το δικό μας, σύμφωνα με τα γούστα μας και σε αναλογίες που προτιμάμε.
Το κοτόπουλο όμως, ήταν άλλη ιστορία. Από αυτές τις μαγειρικές ιστορίες που μου αρέσουν. Έχετε δει το Ρατατούη; Την ταινία κινουμένων σχεδίων με το ποντικάκι που ήταν σεφ και κρυβόταν στο καπέλο του μέχρι τότε άσχετου μαγειράκου και τον καθοδηγούσε στο να φτιάχνει αριστουργήματα; Αν δεν την έχετε δει, δείτε την οπωσδήποτε. Γιατί κι εγώ καπως έτσι ένιωθα την ώρα που μαγείρευα. Σαν κάποιος να μου έλεγε βάλε αυτό, βάλε κι εκείνο, κάντο έτσι, μην κάνεις αυτό. Τελικά νομίζω με το blogging έχω γίνει καλύτερη μαγείρισσα. Θα μου πεις, βλέποντας καθημερινά τόσες εικόνες και διαβάζοντας άλλες τόσες συνταγές, αποκτάς μια εμπειρία, θεωρητική μεν, αλλά εμπειρία.
Κρατείστε λοιπόν αυτή τη συνταγή και δοκιμάστε την, τώρα που (λες;) ο καιρός (μάλλον, ίσως, τελικά) θα φτιάξει (οριστικά;;;) και το κυριακάτικο φαγητό σας θα θέλετε να είναι πιο ελαφρύ, αλλά να μην υστερεί καθόλου σε γεύσεις και αρώματα, και να κλείνει μέσα του όλο το μεσογειακό καλοκαίρι…
Η συνταγή
Για το κοτόπουλο
6 φιλέτα από στήθος κοτόπουλου
1/2 κούπα μέλι
1/4 κούπας μουστάρδα με κόκκους
1/4 κούπας ελαιόλαδο
2 κ.σ. ξύδι balsamico
1 σκελίδα σκόρδο
4-5 κλωναράκια φρέσκο θυμάρι
αλάτι, πιπέρι
Σε ένα βαθύ σκεύος ανακατεύουμε όλα τα υλικά της μαρινάδας, δηλαδή το μέλι, τη μουστάρδα, το λάδι, το ξύδι, το σκόρδο και το θυμάρι. Πλένουμε, στεγνώνουμε και αλατοπιπερώνουμε τα φιλέτα και τα βάζουμε μέσα στο σκεύος με τη μαρινάδα, προσέχοντας να καλύπτονται ολόκληρα. Καλύπτουμε το σκεύος και το βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες. Όταν το βγάλουμε, τοποθετούμε τα φιλέτα σε ένα ταψί ή πυρέξ μαζί με λίγη από τη μαρινάδα. Βάζουμε το ταψί σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς και ψήνουμε για περίπου 35-40 λεπτά από τη μία μεριά.
Στο μεταξύ, βάζουμε τη μαρινάδα σε ένα κατσαρολάκι, μέχρι να έρθει σε σημείο βρασμού. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για 5 λεπτά, ανακατεύοντας με σύρμα, μέχρι να καραμελώσει λίγο.
Στη συνέχεια γυρνάμε τα φιλέτα και ψήνουμε για άλλα 15 λεπτά. Βγάζουμε το ταψί από το φούρνο, βάζουμε πάνω σε κάθε φιλέτο λίγη από την καραμελωμένη σάλτσα και ξαναβάζουμε το ταψί στο φούρνο, τον οποίο έχουμε γυρίσει τώρα στη λειτουργία του γκριλ. Ψήνουμε για άλλα 10-15 λεπτά, μέχρι να πιάσει κρούστα το κοτόπουλο.
Για τις πατάτες
3 κιλά πατάτες
χυμό από 2 λεμόνια
1 κούπα ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι
αποξηραμένα μυρωδικά της αρεσκείας μας (ρίγανη, θυμάρι, δενδρολίβανο, βασιλικός, μαντζουράνα, φασκόμηλο, ή οποιοδήποτε συνδυασμό και σε οποιαδήποτε αναλογία προτιμάμε)
Καθαρίζουμε, πλένουμε και κόβουμε τις πατάτες, όχι σε πολύ μικρά κομμάτια. Τις τοποθετούμε σε ένα ταψί ή πυρέξ και προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά. Ανακατεύουμε καλά να πάνε όλα τα υλικά παντού. Αν δούμε ότι τα υγρά στο ταψί δεν είναι αρκετά, ρίχνουμε και λίγο νερό. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για περίπου 45-50 λεπτά.
13 Comments
Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που θα αντισταθεί σε αυτό το τέλεια μαγειρεμένο και υπέροχα μαριναρισμένο φαγάκι σου Χρύσα μου!
Και οι πατατούλες σου, σκέτο λουκουμάκι!
Φιλιά!
Ευχαριστώ Έλενα! Είναι ένα εύκολο φαγάκι, με πολλά και γνώριμα αρώματα!
Φιλιά πολλά!
λατρεύω το κοτόπουλο… Κι αυτό φαινεται τοσο λαχταριστό..μιαμ μιαμ…
Νομίζω πως αρέσει σε όλους το κοτόπουλο, και με αυτόν τον τρόπο γίνεται λίγο πιο… ενδιαφέρον!
Μα πόσο τέλειο και φροντισμένο!
Με υλικά απλά μάς προτείνεις ένα εξαιρετικό πιάτο!
Ζ.
Ευχαριστώ πολύ! Άμα τα υλικά είναι καλά, έχεις το μισό αποτέλεσμα ήδη, έτσι δεν είναι;
Κοτόπουλο+μέλι=LFE
Και οι πατατούλες και το κοτόπουλο είναι λουκούμι Χρύσα μου!
Ναι, το μέλι του πάει πολύ, και το μαρινάρισμα σ'αυτό το κάνει πολύ τρυφερό.
Thanks Λίλια!
Μέλι και μουστάρδα είναι ωραίος συνδυασμός που ταιριάζει άψογα στο κοτόπουλο!
Μου αρέσει πολύ και η εμφάνισή του, δείχνει άκρως δελεαστικό και προκαλεί πραγματικά να το δοκιμάσουμε!
Φιλιά
Του ταιριάζει όντως πολύ, και με τα μυρωδικά αναδεικνύεσται η γεύση του περισσότερο!
Πολλά φιλιά Ερμιόνη μου!
καλημερα!! πολυ ψραιο!! δεν το εχω δοκιμασει με μπαλσαμικο! θα το επιχειρήσω ομως
Ωραιότατο!!
Απλό και νόστιμο!!!
Για κάθε εποχή είναι το φαγητό αυτό Χρύσα μου…
Ετσι όπως βλέπω τις καλοψημένες χρυσαφένιες πατατούλες και το ξεροψημένο κοτόπουλο θέλω να το φάω (κι ας είμαι χορτάτη).
Τα μυρωδικά όλα ένα κι ένα.
Φιλιά