Tres leche,
όπως λέμε «τρία γάλατα». Κι αυτό, γιατί το διαφορετικό αυτό γλυκάκι, δεν είναι
τίποτα άλλο από ένα ανάλαφρο, μπορώ να πω αέρινο κέικ, «ποτισμένο» με ένα μείγμα
από γάλα ζαχαρούχο, γάλα εβαπορέ και (συνήθως) κρέμα γάλακτος. Η ιστορία λέει ότι η
καταγωγή του είναι από την κεντρική Αμερική, και είναι πολύ δημοφιλές στην από
εκεί μεριά του Ατλαντικού. Αυτά, όχι από το μυαλό μου, από τη Wikipedia.
όπως λέμε «τρία γάλατα». Κι αυτό, γιατί το διαφορετικό αυτό γλυκάκι, δεν είναι
τίποτα άλλο από ένα ανάλαφρο, μπορώ να πω αέρινο κέικ, «ποτισμένο» με ένα μείγμα
από γάλα ζαχαρούχο, γάλα εβαπορέ και (συνήθως) κρέμα γάλακτος. Η ιστορία λέει ότι η
καταγωγή του είναι από την κεντρική Αμερική, και είναι πολύ δημοφιλές στην από
εκεί μεριά του Ατλαντικού. Αυτά, όχι από το μυαλό μου, από τη Wikipedia.
Αλλά ας αφήσουμε την ιστορία για τους ιστορικούς και τα της συνταγής
για αργότερα. Γιατί σήμερα θα σας πω τη δικιά μου ιστορία γι’ αυτό το γλυκό,
γιατί τέτοια πλάκα δεν μπορώ να την κρατήσω για τον εαυτό μου…..
για αργότερα. Γιατί σήμερα θα σας πω τη δικιά μου ιστορία γι’ αυτό το γλυκό,
γιατί τέτοια πλάκα δεν μπορώ να την κρατήσω για τον εαυτό μου…..
Πριν από πολύ καιρό, μπορεί και κανένα χρόνο πριν, οι γονείς
μου, παρέα με τον αδερφό μου δοκίμασαν σε κάποιο εστιατόριο ένα γλυκό που τους ενθουσίασε.
Όταν ρώτησαν τι είναι, τους είπαν «tres leche» και τους εξήγησαν γιατί. Από τότε λέμε ότι κάποια στιγμή
πρέπει να το φτιάξουμε. Ειδικά ο αδερφός μου, που λατρεύει το γάλα και όλα τα «άσπρα»
γλυκά το έλεγε και το ξανάλεγε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πω ότι και τα δύο
μήλα της οικογένειας έπεσαν από τη μηλιά και ότι ο αδερφός μου είναι ένας εξαιρετικός
μάγειρας και κυρίως ζαχαροπλάστης, με σπεσιαλιτέ το τιραμισού και το cheesecake.
μου, παρέα με τον αδερφό μου δοκίμασαν σε κάποιο εστιατόριο ένα γλυκό που τους ενθουσίασε.
Όταν ρώτησαν τι είναι, τους είπαν «tres leche» και τους εξήγησαν γιατί. Από τότε λέμε ότι κάποια στιγμή
πρέπει να το φτιάξουμε. Ειδικά ο αδερφός μου, που λατρεύει το γάλα και όλα τα «άσπρα»
γλυκά το έλεγε και το ξανάλεγε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πω ότι και τα δύο
μήλα της οικογένειας έπεσαν από τη μηλιά και ότι ο αδερφός μου είναι ένας εξαιρετικός
μάγειρας και κυρίως ζαχαροπλάστης, με σπεσιαλιτέ το τιραμισού και το cheesecake.
Και βρισκόμαστε στο σήμερα, πιο συγκεκριμένα, χθες, την
Κυριακή, που όπως και κάθε Κυριακή, βρισκόμαστε όλοι οικογενειακώς στο πατρικό
μου για φαγητό. Η μαμά μου έχει φτιάξει, όπως πάντα πολλά και εξαιρετικά πράγματα,
της είχα πει κι εγώ να μην ασχοληθεί με το γλυκό, γιατί τους είχα μία έκπληξη. Μπαίνω
λοιπόν κι εγώ στο σπίτι κρατώντας το ταψί με το tres leche που
με τόση περηφάνια είχα φτιάξει, ειδικά για τον αδερφούλη-λάτρη του γάλακτος, και
μου λέει: «Αχ, έκανες κι εσύ γλυκό, κι εγώ πήγα και πήρα παγωτό, και να, ήρθε
κι αδερφός σου και κοίτα τι έφτιαξε… tre leche!»…..
Κυριακή, που όπως και κάθε Κυριακή, βρισκόμαστε όλοι οικογενειακώς στο πατρικό
μου για φαγητό. Η μαμά μου έχει φτιάξει, όπως πάντα πολλά και εξαιρετικά πράγματα,
της είχα πει κι εγώ να μην ασχοληθεί με το γλυκό, γιατί τους είχα μία έκπληξη. Μπαίνω
λοιπόν κι εγώ στο σπίτι κρατώντας το ταψί με το tres leche που
με τόση περηφάνια είχα φτιάξει, ειδικά για τον αδερφούλη-λάτρη του γάλακτος, και
μου λέει: «Αχ, έκανες κι εσύ γλυκό, κι εγώ πήγα και πήρα παγωτό, και να, ήρθε
κι αδερφός σου και κοίτα τι έφτιαξε… tre leche!»…..
Εντάξει λέω, δεν είναι δυνατόν! Ποια η πιθανότητα! Και της δείχνω
το ταψί. Και μείναμε όλοι να κοιτάμε δυο ταψιά tres leche και
να γελάμε σαν χαζοί! Και όταν τελειώσαμε το φαγητό, τα βγάλαμε και τα δύο στο
τραπέζι και με τα κουταλάκια ανά χείρας, το παίζαμε όλοι food critics. «Το ένα είναι πιο
αφράτο, και το άλλο πιο ζουμερό, το ένα λιγότερο γλυκό, το άλλο πιο έντονο στη
γεύση!» Τα τιμήσαμε πάντως δεόντως και τα δύο όλοι, ακόμη και ο μικρός, ο οποίος
το απόγευμα με έπαιρνε από το χέρι και μου έδειχνε το ψυγείο φωνάζοντας «καπ,
καπ» (όπως έχουμε ξαναπεί, καπ καπ είναι το κέικ….)
το ταψί. Και μείναμε όλοι να κοιτάμε δυο ταψιά tres leche και
να γελάμε σαν χαζοί! Και όταν τελειώσαμε το φαγητό, τα βγάλαμε και τα δύο στο
τραπέζι και με τα κουταλάκια ανά χείρας, το παίζαμε όλοι food critics. «Το ένα είναι πιο
αφράτο, και το άλλο πιο ζουμερό, το ένα λιγότερο γλυκό, το άλλο πιο έντονο στη
γεύση!» Τα τιμήσαμε πάντως δεόντως και τα δύο όλοι, ακόμη και ο μικρός, ο οποίος
το απόγευμα με έπαιρνε από το χέρι και μου έδειχνε το ψυγείο φωνάζοντας «καπ,
καπ» (όπως έχουμε ξαναπεί, καπ καπ είναι το κέικ….)
Πέρα από την πλάκα πάντως, πρόκειται για ένα πολύ ελαφρύ και
δροσιστικό γλυκάκι, εύκολο στην προετοιμασία του, και καλό για τα παιδιά, καθώς
έχει (προφανώς) πολύ γάλα, λίγη ζάχαρη, και καθόλου λιπαρή ουσία.
δροσιστικό γλυκάκι, εύκολο στην προετοιμασία του, και καλό για τα παιδιά, καθώς
έχει (προφανώς) πολύ γάλα, λίγη ζάχαρη, και καθόλου λιπαρή ουσία.
Η συνταγή
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 ½ κ.γ. baking powder
Ελάχιστο αλάτι
5 αβγά
1 κούπα ζάχαρη
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας ή 1 κάψουλα βανιλίνης
½ κούπα γάλα
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
1 ½ κούπα γάλα εβαπορέ
Για τη σαντιγί
1 κούπα κρέμα γάλακτος
2 κ.σ. ζάχαρη άχνη
Σε ένα μπωλ κοσκινίζουμε το αλεύρι με το baking powder και προσθέτουμε το αλάτι.
Χωρίζουμε τα αβγά σε κρόκους και ασπράδια, και χτυπάμε πρώτα τους κρόκους με τα
¾ της κούπας ζάχαρη στο μίξερ, μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε τη βανίλια και
το μισό γάλα (1/4 της κούπας) και συνεχίζουμε το χτύπημα. Ρίχνουμε και το μείγμα
με το αλεύρι και συνεχίζουμε με χαμηλή ταχύτητα. Μόλις αναμιχθούν, σταματάμε. Χτυπάμε
τα ασπράδια με το μίξερ, να γίνουν μαρέγκα. Μόλις αρχίσουν να σχηματίζονται
κορυφές, προσθέτουμε και την υπόλοιπη ζάχαρη και χτυπάμε λίγο ακόμα. Ρίχνουμε λίγη
λίγη τη μαρέγκα μέσα στο υπόλοιπο μείγμα και ανακατεύουμε πολύ απαλά με μία σπάτουλα,
να ενσωματωθεί, χωρίς όμως να χάσει τον αέρα της.
Χωρίζουμε τα αβγά σε κρόκους και ασπράδια, και χτυπάμε πρώτα τους κρόκους με τα
¾ της κούπας ζάχαρη στο μίξερ, μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε τη βανίλια και
το μισό γάλα (1/4 της κούπας) και συνεχίζουμε το χτύπημα. Ρίχνουμε και το μείγμα
με το αλεύρι και συνεχίζουμε με χαμηλή ταχύτητα. Μόλις αναμιχθούν, σταματάμε. Χτυπάμε
τα ασπράδια με το μίξερ, να γίνουν μαρέγκα. Μόλις αρχίσουν να σχηματίζονται
κορυφές, προσθέτουμε και την υπόλοιπη ζάχαρη και χτυπάμε λίγο ακόμα. Ρίχνουμε λίγη
λίγη τη μαρέγκα μέσα στο υπόλοιπο μείγμα και ανακατεύουμε πολύ απαλά με μία σπάτουλα,
να ενσωματωθεί, χωρίς όμως να χάσει τον αέρα της.
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα μακρόστενο πυρέξ, ρίχνουμε
το μείγμα του κέικ και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για
περίπου 25-30 λεπτά. Μόλις δούμε ότι βάζουμε ένα μαχαίρι στο κέντρο και βγαίνει
καθαρό, είναι έτοιμο. Το βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει.
το μείγμα του κέικ και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για
περίπου 25-30 λεπτά. Μόλις δούμε ότι βάζουμε ένα μαχαίρι στο κέντρο και βγαίνει
καθαρό, είναι έτοιμο. Το βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει.
Βάζουμε σε μία κανάτα το ζαχαρούχο, το εβαπορέ και το υπόλοιπο
γάλα, και τα αναμιγνύουμε. Όταν κρυώσει το κέικ, το τρυπάμε με ένα πιρούνι σε
διάφορα σημεία και ρίχνουμε σιγά σιγά το «σιρόπι» του γάλακτος, προσέχοντας να
πάει παντού και να απορροφηθεί ομοιόμορφα.
γάλα, και τα αναμιγνύουμε. Όταν κρυώσει το κέικ, το τρυπάμε με ένα πιρούνι σε
διάφορα σημεία και ρίχνουμε σιγά σιγά το «σιρόπι» του γάλακτος, προσέχοντας να
πάει παντού και να απορροφηθεί ομοιόμορφα.
Ετοιμάζουμε τη σαντιγί χτυπώντας στο μίξερ την κρέμα γάλακτος
με τη ζάχαρη και απλώνουμε πάνω από το γλυκό.
με τη ζάχαρη και απλώνουμε πάνω από το γλυκό.
Για να καταλήξω στη συνταγή που θα ακολουθούσα, διάβασα περίπου
243 διαφορετικές εκδοχές, και κατέληξα σε αυτήν της
Τεξανής Ree Drummond γιατί μου αρέσει
πολύ το blog της ούτως ή άλλως, και γιατί έχει πολύ ωραίες οδηγίες για
την παρασκευή του γλυκού.
Αντικατέστησα την κρέμα γάλακτος της αρχικής συνταγής με γάλα πλήρες, για λίγο πιο ελαφρύ αποτέλεσμα.
Στην εκδοχή του αδερφού μου απουσιάζει η επικάλυψη σαντιγί,
και το κέικ «σιροπιάστηκε», εκτός από το γάλα, και με σως καραμέλας. Και ήταν τέλειο!
18 Comments
Από τα πιο αγαπημένα μας κέικς, ένα γλυκό που το φτιάχνω πολύ συχνά.
Εγώ αντί για εβαπορέ, βάζω κρέμα γάλακτος (μην χάσουμε και καμιά θερμίδα :P)
Και για επικάλυψη βάζω σαντιγί και σιρόπι καραμέλας (είπαμε, μην χάσουμε καμιά θερμίδα χα χα χαα)
Είμαι σίγουρη ότι απολαύσατε και τα δυο γλυκάκια (μπράβο και στον χρυσοχέρη αδελφούλη)
Φιλάκια, καλή βδομάδα!
Την επόμενη φορά (γιατί σίγουρα θα υπάρξει και επόμενη) θα βάλω κι εγώ καραμέλα, γιατί του πήγαινε πάρα πολύ!
Καλή εβδομάδα Έλενα!
χαχαχαχα να φερω και εγω το ταψι μου να γινουν 3;;;; το εκανα την παρασκευη κι εγω και ειναι το δικο μου αγαπημενο γλυκο! χαχαχα και γω με σαντιγι το καλυπτω και καμια φορα ανακατευω γαλα καρυδας με κανονικο γαλα για πιο γκουρμε κατασταση!
Εντάξει, τόσα πολλά tres leche μαζεμένα σε ένα σκ, ούτε στο Μεξικό δεν τα φάγανε!
Μεγάλη ιδέα έδωσες για το γάλα καρύδας!
τα μεγαλα πνευματα! χαχαχα
δοκιμασε την καρυδα! ιδεα της αδερφης μου για γευση.
Δεν το έχω ακόμα φτιάξει αλλά το έχω δοκιμάσει και είναι όντως εξαιρετικό!!!!
θα το βάλω στο πρόγραμμα ξεκινώντας από τη συνταγή σου Χρύσα μιας και οι φωτογραφίες σου δείχνουν του λόγου το αληθές!!!!
Καλή εβδομάδα να έχετε!!!! Φιλιά!
Να το βάλεις στο πρόγραμμα οπωσδήποτε! Είναι και εύκολο και τοσο πολυ νοστιμο!
Φιλάκια Σιλενα!
Καλά πραγματικά απίστευτη σύμπτωση!
Τα μεγάλα μαγειρικά πνεύματα συναντήθηκαν λοιπόν!
Νομίζω ότι μια χαρά σας βόλεψε αυτή η ευτυχής συγκυρία!
Λοιπόν αυτό το κεκάκι δεν το έχω φτιάξει ακόμα, απορώ γιατί και πρέπει να είναι εξαιρετικό!!
Φιλιά πολλά!
Ναι, νομίζω θα γελάμε καιρο με αυτό!
Οπωσδήποτε φτιαξτο, πιστεύω θα αρέσει πολύ και στα κορίτσια!
Καλό σου βράδυ Ερμιόνη μου!
Είσαι πολύ μελετηρή μαγείρισσα,Χρύσα μου!
Φαίνεται υπέροχο!
Φιλάκια!
Χαχαχα, μελετηρή, ναι, τόσα χρόνια σπουδές, μου έμεινε το χούι!
Thanks Λένια μου!
Επειδή το γλυκάκι έχει πέραση δεν στέλνετε και από δω τίποτα?
Χρύσα μου, μετά από καιρό αποφάσισα να κάνω διατροφή (μη γελάτε) και καταλαβαίνεις ότι θα πρέπει να κρατήσω χαρακτήρα για λίγο καιρό!Αν φυσικά αποφασίσεις να με κεράσεις ένα κομματάκι, εγώ αγενής δεν γίνομαι 😛
Εγώ δίαιτες άλλων δε θέλω να χαλάω! Αλλά δεν μπορώ να μην σε κεράσω από αυτό το γλυκακι, είναι τοσο κριμα…. Φιλιά!
Εγώ πάλι δεν το έχω φτιάξει και δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ! Το ακούω και το διαβάζω στο μπλογκ συνέχεια αλλά ποτέ δεν το έκανα. Ίσως να φταίει η δυσανεξία στη λακτόζη αλλά αν είναι τόσο ωραίο όσο λέτε δεν μπορώ να μην το δοκιμάσω….
Πίστεψέ με Μαρία, αξίζει! Να το δοκιμάσεις και να μου πεις εντυπώσεις!
Με το που ειδα τον τίτλο πηγε το μυαλό μου στη συγκεκριμένη συνταγη που είχα δει και σταμπάρει πριν πολύ καιρό στο μπλογκ που αναφέρεις και δεν εχω αξιωθεί να φτιάξω εδώ και καιρό. Φαίνεται πολύ ωραίο και παρότι που δε δοκιμάσα κανένα από τα δύο, μάλλον η δική σου εκδοχή θα μου αρεσει περισσότερο (δεν είμαι και πολύ του σιροπιάσματος είναι η αλήθεια, αλλά ωραία να γίνονται τέτοιες "ζαχαροπλαστικές κόντρες").
agapiti Xrisa i sidagi sou fainetai iperoxi! thelw na ftiaxw to gliko simera kai dn xerw an prin to fame tha prepei na meinei sto psigeio kapoies wres!
Καλησπέρα,
καλό θα ήταν να μείνει λίγες ώρες στο ψυγείο, για να απορροφήσει καλύτερα το μείγμα του γάλακτος.
Καλή επιτυχία!