Ας το παραδεχτούμε. Το να είσαι μαμά τον Ιανουάριο είναι λίγο πιο δύσκολο από τους υπόλοιπους μήνες. Να εξηγηθώ. Σου πήρε από το Σεπτέμβρη μέχρι το τέλος του Οκτώβρη να βάλεις όλο το καθημερινό πρόγραμμα του σπιτιού σε τάξη. Σχολεία, δουλειές, δραστηριότητες, τα πάντα. Δούλεψε για ενάμιση μήνα. Ενάμιση μήνα. Μετά, ήρθαν οι γιορτές. Δε λέω, τις ήθελες τις γιορτές, τις άξιζες τις γιορτές, και τα παιδιά σου τις άξιζαν τις γιορτές, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Οι γιορτές σου κατέστρεψαν το πρόγραμμα.
Πάντα οι γιορτές σου καταστρέφουν το πρόγραμμα. Κανείς δεν ξυπνάει στην ώρα του (ούτε κι εσύ, να τα λέμε κι αυτά), όλοι βάρυναν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και δεν κάνουν, ή κάνουν με τα χίλια ζόρια όσα πρέπει. Τα παιδιά είναι λες και με ένα μαγικό τρόπο έχουν ξεχάσει πώς πρέπει να διαβάζουν, και οι μεγάλοι αρχίζουν να κοιμούνται στον καναπέ με αναμένη την τηλεόραση όλο και πιο νωρίς. Και πάνω εκεί που κάπως λίγο αρχίζουμε να πλησιάζουμε στο να βρούμε ένα ρυθμό, τσουπ, να σου οι ιώσεις. Χριστούλη μου, αυτές οι ιώσεις… Κάθε εβδομάδα βγάζουν off τουλάχιστον έναν από όλους μας. Τι θα γίνει; Να πούμε βέβαια ότι μέσα σε όλα αυτά, το αιώνιο ερώτημα παραμένει. Τι θα φάμε αύριο;
Γι’ αυτό σου λέω, δεν είναι λίγο πιο δύσκολο να είσαι μαμά τον Ιανουάριο; Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να σκεφτώ για τα January Blues, τη μελαγχολία δηλαδή που, όπως λένε οι ψυχολόγοι, μας πιάνει όλους μετά τις γιορτές. Είναι ξεκάθαρο ότι η χρησιμότητα του χειμώνα είναι μέχρι τα Χριστούγεννα, από εκεί και πέρα θα έπρεπε ταυτόχρονα με το ξεστόλισμα να κατεβάζουμε τα ανοιξιάτικα, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Εγώ μιλάω μόνο για πρακτικά πράγματα, για την αδυναμία του μυαλού να μπει ξανά σε μια τάξη, και του σώματος να ακολουθήσει απλές οδηγίες. Στο σημείο αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να μου πει ότι δεν είμαι μόνο εγώ που νιώθω έτσι, αλλιώς θα αισθανθώ εντελώς άχρηστη.
Πάνω σε μια τέτοια προσπάθεια λοιπόν, αμέσως κιόλας μετά τις γιορτές, εκεί που πάλευα να βάλω ένα πρόγραμμα τουλάχιστον στο φαγητό της εβδομάδας, ώστε να προετοιμαστώ αναλόγως (παρεμπιπτόντως, ακόμα δεν έχω καταφέρει να συμμορφωθώ με το πρόγραμμα της εβδομάδας που εγώ η ίδια φτιάχνω, και πώς να το καταφέρω άλλωστε, όταν κάθε εβδομάδα όλο και κάποιος μου αρρωσταίνει και γίνονται όλα άνω κάτω ξανά;) θυμήθηκα αυτή τη συνταγή. Ή μάλλον θυμήθηκα μία συνταγή. Το κοτόπουλο με μπύρα της πεθεράς μου. Εξαιρετικό φαγητό. Ζεστό, χουχουλιάρικο, μαμαδίστικο. Και θυμήθηκα επίσης πόσο πολύ ήθελα να το πειράξω. Μιλάμε για ένα κοτόπουλο κατσαρόλας, από αυτές τις συνταγές που όλες οι μαμάδες έχουν στο τσεπάκι τους και χρησιμοποιούν συχνά-πυκνά, ειδικά τους χειμωνιάτικους μήνες.
Το συγκεκριμένο κοτόπουλο κατσαρόλας, παρά το γεγονός ότι έχει μια πολύ οικεία, πολύ “εύκολη” γεύση, βγάζει και κάτι πιο ιδιαίτερο, σε πάει λίγο πιο μακριά από τη μαμαδίστικη συνταγή που έχεις δοκιμάσει. Όχι πολύ μακριά, λίγο παραδίπλα σε πάει, μη φοβηθείς. Και τα παιδάκια θα το φάνε, και οι μεγάλοι θα το φάνε, και θα σου ζητήσουν και δεύτερη μερίδα, γι’ αυτό εσύ να ξέρεις, στο τέλος μπορεί να φας μόνο το ρύζι με τις πιπεριές και τα μανιτάρια (όχι, δε συνέβη σε μένα, σε μια γνωστή μου, λέμε τώρα…). Είναι η μπύρα που το γλυκίζει, είναι τα αρώματα που το κάνουν λίγο πιο εξωτικό, αλλά και πάλι, όχι τόσο. Να σημειωθεί ότι το κάρυ ήταν και στην αρχική συνταγή, της πεθεράς μου, και ήταν αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση από την αρχή και της είχα ζητήσει τη συνταγή.
Anyway, αν θες να δοκιμάσεις ένα διαφορετικό κοτόπουλο κατσαρόλας, δώσε μια ευκαιρία σε τούτο δω, πίστεψέ με δεν θα σε απογοητεύσει. Ακόμα κι αν καταλήξεις κι εσύ να φας μόνο το ρύζι με τις πιπεριές και τα μανιτάρια (όπως τη γνωστή μου που λέγαμε πιο πριν…), θα δεις ότι η ετοιμασία του είναι τόσο απλή, όπως κάθε αντίστοιχο φαγάκι, και η γεύση του είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεσαι αυτόν τον καιρό!
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 4
- 4 μπούτια κοτόπουλου
- 1 μεγάλο κρεμμύδι
- 1 κόκκινη πιπεριά
- 1 πορτοκαλί πιπεριά
- 100 γραμ. μανιτάρια λευκά
- 1 κουτάκι μπύρα
- 4 κ.σ. ελαιόλαδο
- 1 κ.σ. κάρυ σε σκόνη
- 1 κ.γ. πάπρικα γλυκιά
- 1 κ.γ. θυμάρι ξερό
- 2 κ.σ. ψιλοκομμένος μαϊντανός
- Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το κόβουμε σε μισοφέγγαρα.
- Κόβουμε τις πιπεριές σε μπαστουνάκια.
- Καθαρίζουμε τα μανιτάρια και τα κόβουμε σε φετάκια.
- Σε μία μεγάλη κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά ρίχνουμε το ελαιόλαδο να ζεσταθεί καλά.
- Σωτάρουμε τα μπούτια του κοτόπουλου καλά από όλες τις μεριές, μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα, και τα αφαιρούμε από την κατσαρόλα.
- Ρίχνουμε στην κατσαρόλα το κρεμμύδι και τις πιπεριές και σωτάρουμε καλά.
- Προσθέτουμε και τα μανιτάρια, και τα ανακατεύουμε ελαφρά, μέχρι να μαραθούν.
- Σβήνουμε με τη μπύρα και προσθέτουμε ξανά το κοτόπουλο στην κατσαρόλα.
- Ρίχνουμε το κάρυ, την πάπρικα και το θυμάρι, αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε να πάνε παντού.
- Μισοσκεπάζουμε την κατσαρόλα, χαμηλώνουμε τη φωτιά σε μέτρια και αφήνουμε να μαγειρευτεί το φαγητό για περίπου 20 λεπτά.
- Στα 15 λεπτα προσθέτουμε το μαϊντανό και ξανασκεπάζουμε.
- Το φαγητό είναι έτοιμο όταν τρυπάμε το κοτόπουλο στο πιο χοντρό του σημείο και το υγρό βγαίνει διαφανές.
- Σβήνουμε τη φωτιά και αφήνουμε για περίπου 10-15 λεπτά πάνω στο μάτι να τραβήξει τα υγρά του.
- Σερβίρουμε με ρύζι ή πατάτες τηγανιτές.
No Comments