Πάρτυ “Η φρουρά των λιονταριών” – Το πάρτυ για τα 6α γενέθλια του Γιώργου

It’s party time! Ε, δεν μπορεί, θα το έχετε μάθει πια. Κάθε Σεπτέμβρη έχουμε το πάρτυ της χρονιάς, το γεγονός για το οποίο ο γιος μου είναι ικανός να μιλάει και να σχεδιάζει όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Και φέτος λοιπόν δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι λιγότερο. Το πάρτυ για τα έκτα του γενέθλια είχε άρωμα… σαβάνας, είχε πράσινα δέντρα και animal print, είχε λιονταρίσιους βρυχηθμούς, είχε και πολλούς καινούργιους φίλους. Και το θέμα που είχε διαλέξει από την αρχή του καλοκαιριού. Κι έτσι, το περασμένο Σάββατο, η φρουρά των λιονταριών ήταν όλη εκεί…

Φέτος ειδικά του άξιζε πολύ. Πρωτάκι στο σχολείο, μεγάλος αδερφός, πολλές αλλαγές και προσαρμογές σε μια χρονιά… Ό,τι ήθελε το αγόρι για τη μεγάλη του μέρα φέτος λοιπόν. Και το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να κάνουμε το πάρτυ σε παιδότοπο. Με φουσκωτά. Να χοροπηδάει με τους φίλους του μέχρι τελικής πτώσεως. Για να πω την αλήθεια, δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να πω το όχι. Αν και γενικά δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τους παιδότοπους, ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι ένα πάρτυ στο σπίτι αυτή την εποχή θα με εξόντωνε. Λίγο το μωρό, λίγο η επιστροφή στη δουλειά, λίγο το ότι θέλαμε να καλέσουμε όλους τους καινούργιους μας συμμαθητές (ευκαιρία και για τις μαμάδες να γνωριστούν), ναι, ήταν σαφές ότι φέτος η επιλογή για πάρτυ εκτός σπιτιού ήταν μονόδρομος. Ένα πάρτυ με τις δικές μου προδιαγραφές όμως.

Η πρόσκληση

Κι επειδή πάντα η πρόσκληση είναι αυτή που δίνει την πρώτη εντύπωση, λίγο ψάξιμο για την κατάλληλη χαρακτηριστική φωτογραφία, λίγη δουλίτσα στο canva, λίγο μελάνι και καλό χαρτί στον εκτυπωτή, και έτοιμες οι προσκλήσεις, με πολύ λίγο κόπο, και προσωπική πινελιά.

Το μέρος

Έλεγα παραπάνω ότι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τους παιδότοπους, και ειδικά τα πάρτυ σε παιδότοπους, κυρίως γιατί πολλές φορές τα πάρτυ αυτά είναι λίγο… προκάτ για το γούστο μου, κάτι που προφανώς δεν υπήρχε περίπτωση να με ευχαριστήσει. Εδώ λοιπόν ήθελε λίγο παραπάνω ψάξιμο. Γιατί όταν θες να γίνουν τα πράγματα όπως τα φαντάζεσαι ακριβώς, και να μην συμβιβαστείς, πρέπει να ψάξεις. Και να βρεις τους κατάλληλους συνεργάτες. Ευτυχώς πολύ κοντά στο σπίτι μας βρίσκεται το Playmania, ένας παιδότοπος στον οποίο είχαμε ξαναβρεθεί για παιδικά πάρτυ, και πάντα μου έκανε καλή εντύπωση. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι ήταν η κατάλληλη επιλογή. Τόσο η Γιώτα, η υπεύθυνη, όσο και όλα τα κορίτσια που εργάζονται εκεί, δείχνουν την αγάπη και την όρεξη για αυτό που κάνουν. Για τη διακόσμηση, για τα παιχνίδια των παιδιών, για τη φροντίδα των καλεσμένων, και για να κάνουν τον εορτάζοντα να νιώθει πραγματικά ξεχωριστός.

Η διακόσμηση

Εντάξει, μετά από τόσα χρόνια πια, νομίζω ότι δε χρειάζεται να πω ότι πάρτυ χωρίς Happy Teapot δε γίνεται. Η Λευκή για άλλη μια φορά μου έδωσε τις καλύτερες ιδέες, και με λίγα μπαλόνια, γιρλάντες, κομφετί και toppers καταφέραμε να δώσουμε την ατμόσφαιρα της σαβάνας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, λίγα φύλλα, εφέ πράσινων θάμνων παντού, και έτοιμοι! Καναδυό καλάμια, καναδυό δάδες, ιδέες των κοριτσιών του Playmania, και το αποτέλεσμα ολοκληρώθηκε.

Η πινιάτα

“Μαμά, δεν ξέρω τι άλλο θα έχουμε στο πάρτυ, πάντως πινιάτα θα έχουμε σίγουρα”. Πρέπει να ήταν γύρω στον Ιούνιο όταν το πρωτοάκουσα. Στη συνέχεια επαναλήφθηκε πολλές φορές. Χωρίς δεύτερη σκέψη λοιπόν απευθύνθηκα στα κορίτσια του We Love Pinatas Handmade by Anthomeli, και μου ετοίμασαν μια υπέροχη πινιάτα, την οποία γέμισα (ή καλύτερα, παραγέμισα) με άπειρες καραμέλες, γλυφιτζούρια, και διάφορα καλούδια. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο, τα παιδάκια ευτυχισμένα να μαζεύουν όσα περισσότερα μπορούν, οι μαμάδες να κοιτούν καχύποπτα (πόσες καραμέλες θα ταΐσει αυτή τα παιδιά μας;), και ένας Γιώργος τρισευτυχισμένος από το σαματά που προκαλεί αυτό το ξενόφερτο, αλλά τόσο γλυκό έθιμο.

Το μενού

Εντάξει, ας μιλήσουμε και για τα δικά μας. Στο σημείο αυτό νομίζω θα έπρεπε να πω ότι ο υπότιτλος της σημερινής ανάρτησης, αν υπήρχε, θα ήταν “Πώς να ετοιμάσεις ένα πάρτυ σε τρία απογεύματα αν είσαι εργαζόμενη μαμά με μωρό έξι μηνών στο σπίτι, χωρίς να πάρεις ούτε μία μέρα άδεια”. Αλλά θα ήταν πολύ μεγάλος και έτσι αποφάσισα να τον αφήσω στην άκρη. Η ουσία πάντως είναι μία. Ετοιμάζουμε λίγα, αλλά πολύ γευστικά πραγματα, που θέλουν ελάχιστο κόπο, και χρησιμοποιούμε συνταγές δοκιμασμένες, που ξέρουμε ακριβώς πόσο χρόνο μας παίρνει να τις ετοιμάσουμε, τι μυστικά έχουν, και τι πρέπει να αποφύγουμε.

Ας πούμε, ξεκινάμε με ένα κέικ. Στην τελική, αν είσαι μαμά εξάχρονου, έχεις φτιάξει στη ζωή σου πολλά κέικ. Πόσο δύσκολο να είναι; Καθόλου. Και μπορείς να το έχεις έτοιμο από λίγες μέρες πριν, να το κρατήσεις καλά τυλιγμένο και να μείνει φρέσκο και πεντανόστιμο. Στην προκειμένη περίπτωση, θεώρησα απόλυτα ταιριαστό με το θέμα μας ένα κέικ “ζέβρα”, και μάλιστα, χρησιμοποίησα τη συνταγή της φίλης μου της Χρυσαυγής, από το Food for Thought, που έχει πάντα και κατατοπιστικότατες οδηγίες.

Πάρτυ = finger food. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να ετοιμαστεί πολύ πολύ γρήγορα, να είναι κρύο ή ζεστό, ωμό ή ψημένο, πάντα όμως με τα καλύτερα υλικά. Εδώ εμπιστεύτηκα δυο δικές μου παλιές πανεύκολες συνταγές, μία για ένα κρύο μεζεδάκι, τορτίγιας με κοτόπουλο, και μία για τα αγαπημένα μου τραγανά ρολάκια από φύλλο κρούστας με κασέρι, σαλάμι αέρος και πιπεριά φλωρίνης, και οι δύο από την ανάρτηση που είναι σταθερά ανάμεσα στις πρώτες προτιμήσεις σας, τον μικρό μπουφέ με finger food.

Άλλη μια πανεύκολη συνταγή ήταν αυτή η τάρτα, προσαρμογή και πάλι από μια παλιά μου συνταγή, τα ταρτάκια με κιμά και γραβιέρα . Θεώρησα ότι θα έχανα έστω και λίγο από τον πολύτιμο χρόνο μου για να τα φτιάξω ατομικά, και έτσι αποφάσισα να φτιάξω μία ενιαία τάρτα, την οποία μπορούσα να σερβίρω και στο ίδιο σκεύος όπου την έψησα, και την οποία προετοίμασα από την προηγούμενη μέρα και έψησα λίγο πριν το πάρτυ. Συνταγή ευκολάκι, από αυτές που πάντα θες να έχεις στα πάρτυ.

Κατά τα άλλα, η Γιώτα φρόντισε να σερβίρουμε στους καλεσμένους αλμυρά κρουασανάκια με μανούρι και γαλοπούλα, αλλά και μία παραδοσιακή τυρόπιτα, ενώ τα παιδάκια σερβιρίστηκαν επιπλέον τοστάκια και τα αγαπημένα μου pizza muffins, που μου έκανε τη χάρη να τα ετοιμάσει η Νίνα μου, το κορίτσι μου (του αδερφού μου δηλαδή, αλλά το ίδιο είναι), το πολύτιμο όπως πάντα, μέλος του party crew μου (ναι αδερφούλη, κι εσύ πολύτιμο είσαι).

Η τούρτα

Δεν ξέρω αν κανείς το θυμάται, αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναφτιάξω ποτέ τούρτα με ζαχαρόπαστα στα μέσα του Σεπτέμβρη, με τις θερμοκρασίες να είναι ακόμα καλοκαιρινές, και την υπόσχεσή μου την τήρησα. Έλα όμως που ο εορτάζων περίμενε να βρει πάνω στην τούρτα του τον Κάιον, τον Μπάνγκα, τη Φούλι και όλη την παρέα μαζί, καθώς επίσης και όλη τη ζούγκλα. Και είπαμε, ήταν η χρονιά του, πώς να του χαλάσω χατήρι… Κι εφόσον δεν θα την έφτιαχνα εγώ, τότε έπρεπε να εμπιστευτώ κάποιον άλλο να τη φτιάξει. Εντάξει, όχι εύκολο πράγμα για μένα να το αναθέσω αλλού. Κι όμως, η γλυκιά Δανάη (όνομα και πράγμα) του Dolce Danai, το έκανε πολύ εύκολο. Αυτό το κορίτσι το συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που το ανακάλυψα στο Instagram, και τελικά, δεν έπεσα έξω. Η προθυμία της, η εξυπηρέτηση, η υπέροχη όψη και υπέροχη γεύση της τούρτας μας, με δικαίωσαν απόλυτα.

Τα party favors

Τα δωράκια για τους καλεσμένους είναι πάντα ίσως το αγαπημένο μου πράγμα στα πάρτυ μας, ίσως και αυτό που σχεδιάζω πρώτα πρώτα. Και μου αρέσει πολύ να βάζω και το Γιώργο σε αυτή τη διαδικασία, να τα ετοιμάζουμε μαζί και να καταλαβαίνει γιατί το κάνουμε. Εύκολα πράγματα, σακουλάκια απλά craft, τα βάλαμε κι αυτά στο θέμα με τις σφραγιδούλες-εξωτικά φύλλα του Happy Teapot, και ένα αυτοκολλητάκι με το σήμα του επίτιμου μέλους της φρουράς των λιονταριών. Μολυβάκια, μπογιές, εκτυπώσιμες σελίδες ζωγραφικής, και λίγες ακόμα καραμελίτσες, και όλα τα παιδάκια έφυγαν χαρούμενα.

Και κάπως έτσι τέλειωσε και το φετινό μας πάρτυ… Διαφορετικό, αλλά και πάλι, όχι και τόσο. Με λίγη προσπάθεια, με πολλή αγάπη, με τους κατάλληλους ανθρώπους να βοηθήσουν, όλα έγιναν όπως έπρεπε. Με το καλύτερο αποτέλεσμα, ένα ευτυχισμένο εξάχρονο πρωτάκι, που ξεσάλωσε παρέα με τους καινούργιους του φίλους. Και τώρα έχει μόνο άλλους 11 και κάτι μήνες να βρει το θέμα για το επόμενο… Άραγε πόσες γνώμες θα αλλάξει; Το πιο γλυκό όμως είναι ότι ταυτόχρονα με αυτό άρχισε να σκέφτεται τι θέμα θα έχει το πρώτο πάρτυ του αδερφούλη του… Αυτό είναι το υπέροχο μεγάλο μου πια αγόρι. Το πιο γλυκό αγόρι.

Και του χρόνου αγαπάκι μου…