Τελευταία νιώθω συνέχεια κουρασμένη. Και δεν εννοώ κούραση πνευματική, ή να έχω πέσει ψυχολογικά, ή οτιδήποτε τέτοιο. Όχι. Απλή, καθαρή, σωματική κούραση. Αυτή που στο τέλος της ημέρας αισθάνεσαι ότι όλη μέρα σε δέρνανε. Δεν είναι τίποτα. Απλά, το μικρό σποράκι μου, που τώρα είναι βλαστάρι, μας έχει προκύψει λίίίίγο ζωηρό. Λίγο. Όσο πατάει η γάτα. Μία χοντρή όμως γάτα. Ή μία τίγρης. Κάθε μέρα λοιπόν, όταν γυρνάω από τη δουλειά, είναι περίπου η ώρα που ξυπνάει από το
μεσημεριανό του υπνάκο, και είναι μες στην ενέργεια, αφού έχει ξεκουραστεί καλά καλά (και αφού έχει βγάλει νοκ άουτ την πρωινή βάρδια – τη γιαγιάκα του). Αν είμαι τυχερή, θα προλάβω να αλλάξω ρούχα και να βάλω μια μπουκιά στο στόμα μου πριν ξυπνήσει. Αν όχι, μπορεί να τον βρω να με περιμένει στην πόρτα φρέσκος-φρέσκος και έτοιμος για παιχνίδι (ή για πόλεμο).
μεσημεριανό του υπνάκο, και είναι μες στην ενέργεια, αφού έχει ξεκουραστεί καλά καλά (και αφού έχει βγάλει νοκ άουτ την πρωινή βάρδια – τη γιαγιάκα του). Αν είμαι τυχερή, θα προλάβω να αλλάξω ρούχα και να βάλω μια μπουκιά στο στόμα μου πριν ξυπνήσει. Αν όχι, μπορεί να τον βρω να με περιμένει στην πόρτα φρέσκος-φρέσκος και έτοιμος για παιχνίδι (ή για πόλεμο).
Και τότε αρχίζει ο δεύτερος γύρος της ημέρας. Το βομβαρδισμένο σπίτι, με τουβλάκια,
ζωάκια, ανθρωπάκια και μπάλες, το έχω συνηθίσει. Αυτό που δεν έχω συνηθίσει μέχρι τώρα είναι να ακούω τον εαυτό μου ή τον Κώστα να αναφωνούμε “Γιώργο όόόόχι, μην σκαρφαλώνεις στο
τραπέζι-καναπέ-βιβλιοθήκη-γραφείο-κουρτίνες…” . Ή τις πρωτοβουλίες που παίρνει όταν πάμε για ψώνια, για παράδειγμα στο φούρνο, όπου μόλις μπαίνει μέσα, πάει κατευθείαν στο ψυγείο με τα γάλατα και μέχρι να πάρω εγώ ψωμί έχει αρχίσει να φέρνει ένα ένα τα μπουκάλια στο ταμείο. Ή τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ που έκανα το τεράστιο λάθος και τον πήρα μόνη μου και χωρίς να τον βάλω
στο καρότσι για τα ψώνια, και όπως περάσαμε το διάδρομο με τα δημητριακά, αποφάσισε ότι μας έλειπαν τα cheerios, άρπαξε ένα κουτί και έφυγε σφαίρα για το ταμείο φωνάζοντας “α πληώσω, α πληώσω” (να πληρώσω, να πληρώσω – τουλάχιστον δεν θα με πάνε μέσα για κλοπή…), κι εγώ να τρέχω ξοπίσω του φωνάζοντας η τρελή “έχουμε Γιώργο, δε χρειαζόμαστε…”, λες και υπήρχε περίπτωση να βγάλω συνεννόηση.
Παρεμπιπτόντως, πρέπει να αρχίσω προπόνηση, γιατί είναι πολύ γρηγορότερος από μένα (ή τη σκέψη μου!). Ή προχθές που ήμασταν στον παππού και τη γιαγιά, και εκεί που καθόμασταν όλοι μαζί ήσυχα στο σαλόνι, σηκώθηκε, άρπαξε τα γυαλιά της μαμάς μου, τα φόρεσε (ανάποδα) και έφυγε προς στην κουζίνα ανακοινώνοντάς μας “πάω α μαγειέψω” (πάω να μαγειρέψω). Και δεν θα μπω καν στη
διαδικασία να σας περιγράψω το σάλτο που έδωσε και βγήκε σαν κύριος από το κρεβάτι του μπροστά στα μάτια μου, και μετά με κοιτούσε με ένα πονηρό χαμόγελο, ξέρετε, αυτό της σκανδαλιάς που έχουν όλα τα παιδάκια…
ζωάκια, ανθρωπάκια και μπάλες, το έχω συνηθίσει. Αυτό που δεν έχω συνηθίσει μέχρι τώρα είναι να ακούω τον εαυτό μου ή τον Κώστα να αναφωνούμε “Γιώργο όόόόχι, μην σκαρφαλώνεις στο
τραπέζι-καναπέ-βιβλιοθήκη-γραφείο-κουρτίνες…” . Ή τις πρωτοβουλίες που παίρνει όταν πάμε για ψώνια, για παράδειγμα στο φούρνο, όπου μόλις μπαίνει μέσα, πάει κατευθείαν στο ψυγείο με τα γάλατα και μέχρι να πάρω εγώ ψωμί έχει αρχίσει να φέρνει ένα ένα τα μπουκάλια στο ταμείο. Ή τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ που έκανα το τεράστιο λάθος και τον πήρα μόνη μου και χωρίς να τον βάλω
στο καρότσι για τα ψώνια, και όπως περάσαμε το διάδρομο με τα δημητριακά, αποφάσισε ότι μας έλειπαν τα cheerios, άρπαξε ένα κουτί και έφυγε σφαίρα για το ταμείο φωνάζοντας “α πληώσω, α πληώσω” (να πληρώσω, να πληρώσω – τουλάχιστον δεν θα με πάνε μέσα για κλοπή…), κι εγώ να τρέχω ξοπίσω του φωνάζοντας η τρελή “έχουμε Γιώργο, δε χρειαζόμαστε…”, λες και υπήρχε περίπτωση να βγάλω συνεννόηση.
Παρεμπιπτόντως, πρέπει να αρχίσω προπόνηση, γιατί είναι πολύ γρηγορότερος από μένα (ή τη σκέψη μου!). Ή προχθές που ήμασταν στον παππού και τη γιαγιά, και εκεί που καθόμασταν όλοι μαζί ήσυχα στο σαλόνι, σηκώθηκε, άρπαξε τα γυαλιά της μαμάς μου, τα φόρεσε (ανάποδα) και έφυγε προς στην κουζίνα ανακοινώνοντάς μας “πάω α μαγειέψω” (πάω να μαγειρέψω). Και δεν θα μπω καν στη
διαδικασία να σας περιγράψω το σάλτο που έδωσε και βγήκε σαν κύριος από το κρεβάτι του μπροστά στα μάτια μου, και μετά με κοιτούσε με ένα πονηρό χαμόγελο, ξέρετε, αυτό της σκανδαλιάς που έχουν όλα τα παιδάκια…
Πάντως, αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο από όλα, πολύ περισσότερο κι από την κούραση, είναι το να τον βλέπω να τα κάνει όλα αυτά και να μην πεθαίνω στα γέλια, αλλά να πρέπει να μείνω σοβαρή και να του κάνω την ανάλογη παρατήρηση…
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι το να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο την ώρα που είμαστε μαζί στο σπίτι, δεν παίζει, ή τουλάχιστον, ό, τι είναι να κάνω, πρέπει να γίνει γρήγορα. Έχω εξασκηθεί λοιπόν σε ορισμένες συνταγές-αστραπή, που να μην αποσπούν την προσοχή μου, παρά μόνο για δευτερόλεπτα.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι το να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο την ώρα που είμαστε μαζί στο σπίτι, δεν παίζει, ή τουλάχιστον, ό, τι είναι να κάνω, πρέπει να γίνει γρήγορα. Έχω εξασκηθεί λοιπόν σε ορισμένες συνταγές-αστραπή, που να μην αποσπούν την προσοχή μου, παρά μόνο για δευτερόλεπτα.
Μια από αυτές είναι η καρμπονάρα. Δεν είναι το φαγητό που θέλει να είσαι πάνω από την κατσαρόλα, θέλει ελάχιστη προετοιμασία, σχεδόν μηδενικό μαγείρεμα, ναι, εντάξει, πάλι μακαρονάδα είναι, αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς, όταν το κύριο μέλημά μας είναι η ταχύτητα, ε, μία στις δύο, μακαρονάδα θα σκεφτούμε να κάνουμε…
Αυτή τη φορά όμως, σκέφτηκα να την αλλάξω λίγο. Να την κάνω πιο… ελληνική. Και δεν εννοώ σε καμία περίπτωση να προσθέσω κρέμα γάλακτος, όπως είναι η συνηθισμένη ελληνική εκδοχή της, αλλά να αντικαταστήσω το μπέικον ή την παντσέτα (ή το ακόμα πιο ιταλικό guanciale) με ένα ελληνικότατο χωριάτικο λουκάνικο. Και επιπλέον, όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά επειδή την είχα στο ψυγείο, χρησιμοποίησα και λίγη ξερή μυζήθρα, μαζί με την παρμεζάνα, η οποία ταίριαξε απόλυτα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα πιάτο πολύ χορταστικό, πολύ πολύ νόστιμο, που δεν του φαίνεται με τίποτα ότι έχει ετοιμαστεί σε ελάχιστα λεπτά και με ένα δίχρονο να τρέχει γύρω γύρω από τα πόδια σου και να ανοιγοκλείνει ντουλάπια και συρτάρια!
Μην ξεχνάτε και τα δωράκια που σας έχω για τα πρώτα γενέθλια του blog! Υπενθυμίζω ότι η προθεσμία λήγει τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου!
Η συνταγή
500 γραμ.
ταλιατέλες
ταλιατέλες
1 χωριάτικο
λουκάνικο κομμένο σε λεπτές ροδέλες
λουκάνικο κομμένο σε λεπτές ροδέλες
3 αβγά
1/2 κούπας
παρμεζάνα τριμμένη
παρμεζάνα τριμμένη
1/2 κούπας
ξερή μυζήθρα τριμμένη
ξερή μυζήθρα τριμμένη
1/4 κούπας
μαϊντανό ψιλοκομμένο
μαϊντανό ψιλοκομμένο
αλάτι, μαύρο
πιπέρι φρεσκοτριμμένο
πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Βράζουμε σε αλατισμένο νερό τις ταλιατέλες, σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου. Πριν τις σουρώσουμε, κρατάμε στην άκρη 2 κούπες από το νερό που έβρασαν.
Σε ένα βαθύ και μεγάλο τηγάνι βάζουμε το λουκάνικο να σωταριστεί. Το γυρνάμε να μαγειρευτεί καλά κι από τις δύο πλευρές.
Σε ένα μπωλ σπάμε τα αβγά, τα χτυπάμε ελαφρά και προσθέτουμε τα τυριά, ελάχιστο αλάτι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι. Αν το μείγμα των αβγών είναι πολύ πηχτό, το αραιώνουμε με λίγο από το νερό που κρατήσαμε, ρίχνοντάς το σιγά σιγά και χτυπώντας τα αβγά συνεχώς, για να μην ανέβει η θερμοκρασία τους απότομα και μαγειρευτούν.
Όταν σουρώσουμε τα μακαρόνια, τα μεταφέρουμε στο τηγάνι που μαγειρέψαμε το λουκάνικο, ανακατεύουμε και ρίχνουμε το μείγμα των αβγών. Ανακατεύουμε ξανά γρήγορα-γρήγορα, να πάει παντού και να μην κολλήσει. Αν το μείγμα των αβγών είναι και πάλι πηχτό, το αραιώνουμε με λίγο ακόμα από το νερό που κρατήσαμε. Ρίχνουμε και τον ψιλοκομμένο μαϊντανό, ανακατεύουμε και σερβίρουμε.
31 Comments
Καταπληκτική συνταγή!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλά, μέσα στο μυαλό μου είσαι επιτέλους?
Αυτή η "ελληνική" εκδοχή της καρμπονάρας, όχι με λουκάνικο όμως αλλα με άλλο αλαντικό και ξερή μυζίθρα είναι καιρό τώρα στο μυαλό μου.
Αψογη εκτέλεση, υπέροχες και λαχταριστές φωτογραφίες.
Βάλε ένα πιάτο γεμισμένο ως πάνω και σπεύδω!!!!
Όσο για το …όσο πατάει η χοντρή γάτα.. χαχαχαχαχαχα κόντεψα να πέσω απ΄την καρέκλα από τα γέλια!!!
Σε φιλώωωωωωωωωωωωωωωωωωω
Τα μεγάλα πνεύματα παιδί μου….!
Σαν να πάει το μυαλό μου και σε ποιο αλλαντικό αναφέρεσαι, αλλά θα περιμένω να το δω!
Οχι, παρακαλώ, μην πέφτετε από τις καρέκλες, δεν θα'θελα…!
Φιλιάάά
Μ' έστειλες πρωί πρωί!!!!!!!!!!!!!!!!
Θέλω τη καρμπονάρα σου…..τώρα για πρωινό!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η ξερή μυζήθρα είανι όλα τα λεφτά!!
Καλημέρα Χρύσα!!
Για πρωινό είναι αληθεια ότι δεν το είχα σκεφτεί…ειναι που εγω θα προτιμούσα κανένα κεκακι… Περί ορέξεως όμως… καρμπονάρα…!
Φιλάκια!
ενα πιάτο και για μενα παρακαλωωωω… Μα τι φοβερη μακαροναδα!! Και ειπαμε. Τις αγαπαμε τις μακαροναδες..Την κραταω οπωσδηποτε!! Και επισης καλό τρεξιμο με το βλασταρι.. Κι ερχονται κι αλλα.. Κουραστικα μεν αλλα ειναι και όμορφα και αστεια!! πολλα φιλια
Λοιπόν, να ξέρεις, εσένα σκεφτόμουν Ελπίδα, εσένα και τις μακαρονάδες σου!
Το ξέρω ότι είμαστε ακομα στην αρχή, και παω στοίχημα ότι θα μας χορέψει στο ταψί το ζουζούνι!
Χρυσα ο γιος σου ειναι θεος,αχαχα!!!!!Τελειος να τον χαιρεσαι!!!!!!!!
ευχομαι και γω να βρω χρονο να φτιαξω την καρμποναρα σου την θεικη να την χαρω!!!!
φιλια πολλαα!!!!
Ευχαριστώ Κικίτσα, τον χαίρομαι, τον χαίρομαι! Γελάμε όλη μέρα! Και μετά μας παίρνει ο ύπνος εξουθενωμένους….
Θα δεις, θα σε βολέψει αυτή η συνταγή!
Αμ από που νομίζεις μου έχει μείνει εμένα το ….. κουσούρι για εύκολες και γρήγορες συνταγές???
Χα χα χαααα!
Είχα να αντιμετωπίσω τα δικά σου εις διπλούν, με δύο θηριάκια στο σπίτι.
Το πιάτο σου για άλλη μια φορά εξαιρετικό!!!
Φιλάκια, καλό μεσημέρι!
Εμ, έτσι πες! Με βλέπω να γίνομαι ζογκλέρ της κουζίνας!!!
Ευχαριστώ Ελενάκι!
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Χρυσαυγή!
Όσο για τον μικρό πανικό (η μεγάλο…ανάλογα…) και την κούραση, τι να σου πω…πέρα από το ΔΥΝΑΜΗ κάνε Χρύσα μου.
Ευχαριστώ Πηνελόπη μου! Τα λέμε για να γελάμε και να παίρνουμε κουράγιο!
Τι λαχταριστή καρμπονάρα είναι αυτή βρε Χρύσα?
Είδες βρε; Και πάνω απ'ολα πανεύκολη!
Υπέροχη αφήγηση της μέρας Χρύσα… μια απ' τα ίδια κι εμείς με τις μικρές μας κι ας είναι μεγαλύτερες. Από την άλλη η μακαρονάδα σου είναι όνειρο…σπέσιαλ νοστιμιά!
Φιλιά!
Σε όλα τα σπίτια με παιδάκια από ότι φαίνεται Κική μου!
Χαίρομαι που σου άρεσε η μακαρονάδα!
Πολύ καλή φαίνεται η ελληνική έκδοση της καρμπονάρας, και γρήγορη
οπότε θα δοκιμαστεί σίγουρα στις δύσκολες ώρες!
Πολύ δύσκολο αυτό που περιγράφεις, το έχω περάσει! Να πρέπει να τον μαλώσεις
ενώ είσαι έτοιμη να ξεσπάσεις σε γέλια, δύσκολη δουλειά!
Φιλιά
Για μένα αυτό είναι το δυσκολότερο… Να κρατιέμαι να μην γελάω!
Σε μια δύσκολη ωρα δοκιμάστηκε και αυτή!
Φιλάκια Μίνα μου!
Χρύσα μου γλυκιά σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Αυτή η σωματική κούραση νομίζω ότι δεν πρόκειται να περάσει ποτέ! Όπως και η νύστα!
Απλά καθώς περνάει ο καιρός τη συνηθίζεις!
Πάντως ναι τα πιτσιρίκια στο σπίτι μοιάζουν με μικρούς τυφώνες που στο διάβα τους γκρεμίζουν τα πάντα. Και τρέχα μετά μαμά από πίσω να μαζεύεις!
Φτιάχνε λοιπόν ωραία ζυμαρικά που είναι και δυναμωτικά να έχεις δυνάμεις!
Καταλαβαίνεις ότι το πιάτο σου μου αρέσει πολύ!
Τα λουκάνικα, τα τυριά, ο μαϊντανός, φοβερά στοιχεία όλα!
Φιλιά
Και η νύστα, ναι…. Αχ αυτή η νύστα….
Εσυ ξέρεις καλύτερα! Και εις διπλούν!
Είδες; δεν είχα σκεφτεί ότι είναι και δυναμωτικά! Έχεις πολυ δίκιο… Το καλύτερο καύσιμο! Με βολεύει κιόλας, με τόση αδυναμία που τους έχω!
Καλό βράδυ Ερμιονάκι… Πάμε να ξεραθούμε τώρα!
Τι τραβάτε και εσείς οι μαμάδες! Τουλάχιστον δεν βαριέστε.. βρε αδερφέ! Κάθε μέρα και μια νέα περιπέτεια.
Η εξελληνισμένη εκδοχή της καρμπονάρας φαίνεται απλά υπέροχη. Πληθωρική και άκρως δελεαστική!
Οχι, η αλήθεια είναι πως εγώ τουλάχιστον δε βαριέμαι ποτε! Έχει πλάκα, μη φοβάσαι! Πληθωρική είναι σίγουρα!
πολύ καλή η δική σου εκδοχή της καρμπονάρα!!!
αγαπώ πολύ τη ξερή μυζήθρα!!
καλό μεσημέρι Χρύσα μου!!
Ευχαριστώ Εύη!
Κι εμένα μ' αρέσει πολυ!
Φιλιά!
Πολύ ωραία ή ελληνικής εκδοχή καρμπονάρα, αφού έχεις διάθεση να κάνεις όλα αυτά μετά από τόσο τρέξιμο είσαι μια χαρά μου φαίνεται (μου φαίνεται ότι μόλις διάβασα το μέλλον μου με τις περιγραφές σου)
Ααα, το μέλλον σου προβλέπεται λαμπρό! Λίγη υπομονή και πολυ τρέλα θέλει! Μην αγχώνεσαι! Τρως μια καρμπονάρα, παίρνεις δύναμη και συνεχίζεις! Φιλιά!
Τώρα εγώ γιατί αναπολώ αυτές τις στιγμές που τότε τις αποκαλούσα σκέτο μαρτύριο!!!!!!!
Να ζήσετε και να απολαύσετε την κάθε στιγμή με τα παιδάκια σας γιατί στο τέλος αυτές οι μικρές στιγμές μένουν και σας συντροφεύουν για την υπόλοιπή σας ζωή!!!!!
Για την μακαρονάδα δεν έχω λόγια!!!!! ΣΛΟΥΡΠ!!!!!!
Καλό ΣΚ!!! Φιλάκια στο σίφουνα!!!
Ναι, ναι, το ξέρω Σιλένα, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχαστούν αυτά τα πράγματα!
Σε ευχαριστώ πολύ!
Άσε από τότε που γέννησα νιώθω κουρασμένη και νυσταγμένη, αλλά όταν κοιμάται το δικό μου θηρίο όλο θέλω να την ξυπνήσω και να την τσιγκλίσω! Υπέροχη η καρμπονάρα σου, θα είναι ωραία και με σύγλινο. Φοβάμαι να την μαγειρέψω με τα αυγά έτσι, λες να το δοκιμάσω; Φιλάκια!
Γιώτα μην τα φοβάσαι καθόλου, παστεριωνονται από τη θερμοκρασία των ζυμαρικών…
Τι ωραια που επεσα πανω στην συνταγη σου… μου εφεραν χωριατικο λουκάνικο και δεν ειχα αποφασίσει τι θα το κανω.