Μία συνταγή της μαμάς από τα παλιά. Η αγαπημένη μου κατηγορία. Μια συνταγή που θυμίζει παιχνίδι, που μυρίζει βανίλια και κακάο, που γεμίζει όμορφα και δημιουργικά ένα σαββατιάτικο απόγευμα.
Είμαι γεννημένη το 1980, και πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Έζησα ως παιδί τις δεκαετίες ’80 και ’90 σε όλο τους το μεγαλείο. Τότε που όλα ήταν πολύχρωμα. Τότε που οι παιδότοποι ήταν είδος πολυτελείας, τα παιδικά πάρτυ γινόταν κυρίως σε σπίτια, και τα σαββατιάτικα απογεύματα η διασκέδαση ήταν υπόθεση οικογενειακή. Τότε μαμάδες και παιδιά, είτε που αντάλλασσαν επισκέψεις σε σπίτια, για παιχνίδι τα παιδιά, για καφέ και κους κους οι μαμάδες, είτε που έβρισκαν τρόπους να διασκεδάσουν στο σπίτι μαζί. Εμείς πάντως συνήθως φτιάχναμε κέικ.
Την εποχή εκείνη, τη ζάχαρη στις συνταγές τη μετρούσαμε σε ποτήρια, και όχι σε γραμμάρια. Την εποχή εκείνη, το μεγαλύτερο ποσοστό συνταγών για κέικ ξεκινούσε τη λίστα των υλικών με “1 Βιτάμ”.
Σε αυτές τις σελίδες έχω μοιραστεί μαζί σας ουκ ολίγες συνταγές της μαμάς μου, συνταγές που με μεγάλωσαν, συνταγές με τις οποίες έμαθα να ψήνω, να φουρνίζω, να πειραματίζομαι με τα υλικά και τις γεύσεις. Από την πιο κλασική μηλόπιτα και την πάστα φλώρα, τα χιονισμένα κεκάκια μας, το γεμιστό λεμονάτο κέικ, και την υπέροχη βυσσινόπιτα, μεταξύ άλλων. Αυτή είναι λοιπόν άλλη μία από αυτές τις συνταγές. Ένα πολύ απλό (ή μάλλον δύο πολύ απλά) κέικ, με μία τσαχπινιά. Ένα πολύ παιχνιδιάρικο σχέδιο, μια σκακιέρα. Θυμίζει ελαφρώς το κλασικό βρετανικό batenberg cake, στην πιο μαμαδίστικη εκδοχή του. Με λίγα χρωματιστά καραμελάκια από πάνω γίνεται ακόμα πιο παιχνιδιάρικο, ιδανικό για ένα σαββατιάτικο play-date.
Αυτό το κέικ με πήγε πολύ πίσω. Ξεκίνησα το δημοτικό με τα στρουμφάκια, και το τελείωσα με New Kids on the Block. Η πρώτη μου βιντεοκασέτα ήταν η ταινία με τα μικρά μου πόνυ και το πρώτο μου cd το So Far So Good του Bryan Adams, το οποίο αγόρασα το 1991 και το έχω ακόμα.Έχω παίξει σε ATARI και Nintendo (αν έχεις αδερφό, μικρότερο ή μεγαλύτερο, πιθανόν το έχεις κάνει κι εσύ).
Έχω ζήσει από κοντά την επανάσταση του CD, του USB, του MP3, έχω ψάξει τις πρώτες μου συνταγές στο internet το 1997, με το dial-up να παλεύει να συνδεθεί.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Από τότε μέχρι σήμερα, από παιδί έγινα μαμά και φτιάχνω σαββατιάτικα κέικ με το δικό μου γιο. Από τότε μέχρι σήμερα, υπάρχει ένα πράγμα που είναι σταθερό και αξεπέραστο. Τα κέικ της μαμάς μου.
Η συνταγή (για 2 μακρόστενα κέικ σκακιέρες)
250 γραμ. Βιτάμ κλασικό σε θερμοκρασία δωματίου
250 γραμ. ζάχαρη
5 αβγά
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας ή μία κάψουλα βανιλίνης
500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
300 και 50 ml γάλα
4 κ.σ. κακάο
για το γλάσο
400 γραμ. κουβερτούρα σε κομμάτια
200 γραμ. Βιτάμ κλασικό σε κύβους
200 ml γάλα
100 γραμ. μαρμελάδα της αρεσκείας μας (χρησιμοποίησα φράουλα)
Σε ένα μεγάλο μπωλ ή στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το Βιτάμ με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε ένα ένα τα αβγά, χτυπώντας ενδιάμεσα με το μίξερ. Ρίχνουμε τη βανίλια και το 1/3 από το αλεύρι και χτυπάμε. Ρίχνουμε τα μισά από τα 300 ml γάλα και χτυπάμε. Προσθέτουμε το άλλο 1/3 αλεύρι, χτυπάμε, ρίχνουμε και το υπόλοιπο από τα 300 ml γάλα και ξαναχτυπάμε. Τελειώνουμε με το τελευταίο 1/3 από το αλεύρι και λίγο ακόμα, μέχρι να έχουμε ένα ομοιόμορφο μείγμα. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε 2 μακρόστενες φόρμες. Ρίχνουμε τη μισή από τη ζύμη στη μία φόρμα. Στην υπόλοιπη ζύμη προσθέτουμε τα 50 ml γάλα και το κακάο. Χτυπάμε με το μίξερ μέχρι να έχουμε ένα ομοιόμορφο σοκολατένιο μείγμα. Ρίχνουμε τη ζύμη στη δεύτερη φόρμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 50 λεπτά. Βεβαιωνόμαστε ότι έχουν ψηθεί όταν εισάγουμε στο κέντρο τους ένα μαχαίρι και η λάμα του βγαίνει καθαρή.
Ετοιμάζουμε το γλάσο λιώνοντας την κουβερτούρα με το Βιτάμ σε μπαιν μαρί. Μόλις λιώσουν αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το γάλα. Ανακατεύουμε με μία μαρίζ και αφήνουμε να κρυώσει καλά πριν να το απλώσουμε.
Αφήνουμε τα ψημένα κέικ να κρυώσουν πολύ καλά. Αφού κρυώσουν τα κόβουμε και τα δύο πρώτα κατά μήκος και έπειτα κατά πλάτος, ώστε να έχουμε 4 λευκά και 4 σοκολατένια μπαστουνάκια. Τοποθετούμε στην πιατέλα που θα σερβίρουμε, από ένα λευκό και ένα σοκολατένιο μπαστουνάκι, δίπλα δίπλα. Με ένα πινέλο απλώνουμε ελάχιστη ποσότητα μαρμελάδας, ίσα ίσα να καλυφθεί η επιφάνειά τους γύρω γύρω. Απλώνουμε Πάνω σε κάθε μπαστουνάκι από μία κουταλιά της σούπας γλάσο και το απλώνουμε με μία σπάτουλα. Απλώνουμε και λίγο γλάσο στην πλευρά τους που ενώνεται με το άλλο μπαστουνάκι. Ενώνουμε τα δύο μπαστουνάκια. Παίρνουμε άλλο ένα λευκό και ένα σοκολατένιο μπαστουνάκι, αλείφουμε με τον ίδιο τρόπο μαρμελάδα και βάζουμε λίγο γλάσο στην πλευρά που θα ενωθούν. Τα τοποθετούμε προσεκτικά πάνω από τα δύο κάτω μπαστουνάκια, βάζοντας το ένα λευκό πάνω από το σοκολατένιο και το σοκολατένιο πάνω από το λευκό, πιέζουμε ελαφρά με τα χέρια μας μεταξύ τους τα 4 μπαστουνάκια να ενωθούν καλά (προσοχή μη σπάσουν) και απλώνουμε γύρω γύρω αρκετή ποσότητα από το γλάσο.
Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και με το δεύτερο κέικ και τα αφήνουμε για λίγη ώρα στο ψυγείο να σφίξει το γλάσο και να ενωθούν καλά πριν τα κόψουμε.
Η σημερινή συνταγή αναρτήθηκε στο πλαίσιο των “Food Blog Awards” του “ΒΗΜΑgourmet”, και συγκεκριμένα, στην κατηγορία “Best Baking”.
Το κέικ ετοιμάστηκε με την πολύ γενναιόδωρη χορηγία του Βιτάμ.
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε το My Blissfood!!!
39 Comments
Τι ωραίες εποχές μου θύμισες!!
Πολύ ωραίο το κέικ της μαμάς…λαχταριστό!
Ωραίες για όλους Μαρία!
Ευχαριστώ!
Αν και είμαι λίγο μεγαλύτερη…έχω κάνει κι εγώ όλα όσα αναφέρεις και τα νοσταλγώ συχνά! Πολύ όμορφο το κέϊκ, παιχνιδιάρικο και αγαπημένο!
Έλα μωρε, λίγο πάνω, λίγο κάτω, όλοι τα ίδια έχουμε περάσει…
Ευχαριστώ Αμαλία!
Αχ, αυτό το τετράδιο συνταγών της μαμάς σου Χρύσα!! Ατελείωτο είναι!!!
Για μια ακόμα φορά σε έβγαλε ασπροπρόσωπη !! Τέλειο κέικ, εντυπωσιακότατο και πολύ παιχνιδιάρικο. Το φωτογράφισες μάλιστα πολύ ωραία και του έδωσες μια γεύση παιδικότητας!!
Φιλιά πολλά και καλημέρες από νότια!!!!!!!!
Αχ θα τελειωσουν κάποτε και τι θα κάνω…
Ε, να γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω και να παίξουμε λίγο!
Αχ τι νστιμο που φαίνεται!!! Αν και εγώ είμαι παιδί του 90 θυμάμαι όντως ότι το πρώτο υλικό πάντα ήταν βηταμ!!! Φιλία!!!
Εσυ είσαι μικρούλα!
Χαίρομαι που σου άρεσε Δέσποινα!
Το πόσα χρόνια με πήγες πίσω με αυτό το κέικ, Χρύσα, μάλλον δεν λέγεται…
Ειδικά με την προσθήκη μαρμελάδας βερίκοκο που με έκανε να θέλω να δαγκώσω, πρώτο στο σημείο τομή για να την γευτώ, κάθε φορά που η μάνα μου μας το έφτιαχνε.
Νομίζω πως οι "σταθερές" αγάπες είναι αξίες αξεπέραστες και ο κανόνας αυτός φυσικά ισχύει και στην κουζίνα μας.
Καλό μεσημέρι και καλή εβδομάδα σου εύχομαι.
Ναι, κι εμένα κάπως έτσι μου αρέσει Πηνελόπη….
Χαίρομαι που σε ταξίδεψα λιγάκι…
Ωραίες εποχές: 80s και 90s! Ευχαριστούμε Χρύσα που μας ταξίδευσες!
Οι καλύτερες Άρη!
Είμαστε κοντά στην ηλικία, οπότε έχουμε παρόμιες εμπειρίες!! Και εγώ θυμάμαι να φτιάχνω κέικ με την μαμά μου, πολύ όμορφες αναμνήσεις!! Πολύ τέλειο το κεκάκι σου, παιχνιδιάρικο με σούπερ σοκολατένιο γλάσο !! Καλή επιτυχία Χρύσα μου!!!
Είναι πολύ ωραίο να έχεις μεγαλώσει έτσι Αθηνά!
Ευχαριστώ πολυ!
Υπεροχο!!! Και οτι πρέπει για απογευματινο καφεδακι!!! καλη επιτυχια στο διαγωνισμο Χρυσα μου!! καλη εβδομαδα!! φιλια
Ναι, η αλήθεια είναι ότι το τιμήσαμε αρκετά με τα απογευματινα καφεδάκια μας!
Ευχαριστώ Ελπιδάκι!
Έτσι βρε Χρύσα!
80's και 90's για πάντα!
Σούπερ παιχνιδιάρικο το κέικ σου… μ' αρέσει η διχρωμία, η μαρμελάδα, το γλάσο, τα πολύχρωμα καραμελάκια στην επιφάνεια του κέικ!
Βασικά μου αρέσουν όλα όσα βλέπω και φαντάζομαι!
Σε φιλώ!
Έτσι, ένα ταξίδι στο χρόνο χρειάζεται πού και πού, να θυμόμαστε τα βασικά Ερμιόνη!
Φιλιά πολλά!
Τι μου θύμισες; Η αφήγηση σου είναι εξίσου απολαυστική με τη συνταγή!
Το κέικ σκακιέρα το έφτιαχνε η θεία μου σε εξαιρετικές μόνο περιστάσεις και σπάνια μου δινόταν η ευκαιρία να το δοκιμάσω. Στα παιδικά μου μάτια έμοιαζε τόσο εντυπωσιακό και θαύμαζα τη θεία μου για τη δεξιοτεχνία της. Τώρα διαπιστώνω ότι δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο φανταζόμουν.
Αυτές οι θείες! Πάντα το έκαναν αυτό! Δεν είναι δύσκολο, θέλει καναδυο κινήσεις παραπάνω, αλλα αξίζει!
Εμείς δεν είχαμε σαν συνήθεια τα κέικ και τα σχετικά, αλλά ολα τα άλλα τα χω ζήσει όπως τα λες… φανταστικό και πολύ παιχνιδιάρικο το κέικ απο τα παλιά.
Σημασία έχει να σας πήγα λίγο πίσω… Και μάλλον το πέτυχα!
Ευχαριστώ Τάνια!
θησαυρός πρέπει να είναι το τετράδιο συνταγών σας! 🙂
αυτή η σχέση με τα κέικ της μαμάς είναι αξεπέραστη και τόσο αγαπημένη όσα χρόνια και αν περάσουν.
το συγκεκριμένο κέικ είναι τόσο χαρούμενο, πολύχρωμο και παιχνιδιάρικο! φαντάζομαι ξέρεις ποιο κέικ θα θυμάται ο γιος σου σε 20 χρόνια εεε? 🙂
Ε ναι, αφού το φτιάξαμε μαζί, όπως και τα περισσοτερα τωρα τελευταία…! Και τώρα το τρώει σαν τρελός!
Πολύ εμφανίσιμο κέικ, για μικρούς και μεγάλους!!! Δεν το έχω φτιάξει ποτέ, νομίζω ότι ήρθε η ώρα… 🙂 Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό, ΧΟΧΟ
Ε βέβαια βρε Χαρά, τόσα και τόσα έχεις φτιάξει, αυτό πώς σου ξέφυγε;;;
Ευχαριστώ πολύ!
Δεν ξέρω από γεύση πώς είναι (φαντάζομαι τέλειο, αφού είναι συνταγή μαμάς!) αλλά από εμφάνιση σχίζει! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό Χρύσα!
Είναι πολύ κλασικό στη γεύση, βανιλια-κακάο, αλλα παιχνιδιάρικο στην όψη! Χρειαζόμαστε και λίγο παιχνίδι κι εμείς!
Ευχαριστώ πολύ!
Σχετικές αναρτήσεις κάναμε Χρύσα, παίζοντας με τα χρώματα του κέικ!! Τι ωραίες οι συνταγές της μαμάς και πόσο αγαπημένο αυτό το κέικ!! Μας έκανες flashback…
Φιλάκια!!
Τα μεγάλα πνεύματα κορίτσι μου! Τα μεγάλα πνεύματα!!!
αγαπημενο κεικ σκακιερα!! μ αρεσει η παιχνιδιαρικη εικονα με τις καραμελες !!! σιγουρα κ απο γευση θα σκιζει!! καλη επιτυχιαααα
Είπαμε, λίγο παιχνίδι όλοι το χρειαζόμαστε!
Ευχαριστώώώώ!
Τι όμορφο κέικ. Θα είναι τέλειο κέρασμα σε μικρά (και μεγάλα) παιδιά! Στρουμφάκια, πόνυ, nintendo…τι μου θύμισες τώρα. Είχα τέτοια πώρωση με το mario που ως μεγάλο παιδί απέκτησα nintendo ds το οποίο συχνά πυκνά βγαίνει από το συρτάρι ακόμη και σήμερα. Καλό βράδυ!
Μεγάλο κόλλημα ο Mario, έχω να παίξω χρονια, αλλα η μουσική ηχεί στα αυτιά μου ακόμα!
To χαρούμενο κεικ. Ετσι να το λες Χρύσα μου
Τα κουφετάκια το κάνουν πολύ παιχνιδιάρικο.
Για όλες τις εποχές… και 80s και 90s… εδώ που τα λέμε μια χαρά ήταν τότε 😉
Φιλιά πολλά
Και βέβαια ήταν μια χαρά Μάριον! Ήταν τουλάχιστον, για τα δικά μου μάτια, πιο πολύχρωμα!
μμμ….τέλειο! Ειμαι σιγουρη οτι θα το εχω γευτεί και από τα χεράκια της μαμάς σου! Τώρα εμείς μανούλες θα τα φτιαχνουμε στα παιδιά μας!Αχ…διαχρονικότητα και παιδικές απολαύσεις!
Σίγουρα κάποτε θα έτυχε να το δοκιμάσεις Χριστινάκι μου!
Όταν θα μεγαλώσει λίγο η μπουμπού θα δεις τι ωραία θα περνάτε παρέα στην κουζίνα!!!
Σε φιλώ!!!
Πολύ όμορφο κέικ Χρύσα και με Βιτάμ… όπως έκανε η μαμά μου!!! Είναι και πολύ νόστιμο!