Δεύτερη δόση τεστοστερόνης σήμερα, οι αγορίστικες συνταγές συνεχίζονται, με άλλο ένα αγόρι της οικογένειας, που θα μας πάει λίγο μακριά, με το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, πιάτο της ισπανικής κουζίνας. Παέγια!
Ο Αλέξανδρος είναι ο πρώτος μου ξάδερφος, και είναι κι αυτός εγγονός της γιαγιάς Σύλβας (θυμάστε τους κεφτέδες;), γεγονός που πολλές φορές με κάνει να πιστεύω ότι η κλίση στη μαγειρική ή τη ζαχαροπλαστική (ή και τα δύο) είναι και θέμα γονιδιακό, καθώς δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι τέσσερα στα τέσσερα εγγόνια “το’χουν”.
Επίσης, δεν ξέρω αν το έχετε δει ή αν το θυμάστε, αλλά ο σημερινός μου καλεσμένος δεν έρχεται για πρώτη φορά στην οθόνη σας μέσα από αυτό το blog… Είναι ο ίδιος άνθρωπος που πριν από ενάμιση περίπου χρόνο μας έδειξε εκείνα τα δύο καταπληκτικά κοκτέιλ. Και μπορεί το μεγαλύτερο ταλέντο του να θεωρείται (και λόγω δουλειάς) η παρασκευή των κοκτέιλ, κι αν δεν έχετε πιει μαργαρίτα από τα χεράκια του, πιστέψτε με, δεν έχετε πιει μαργαρίτα ακόμα, αλλά στη μαγειρική δεν πάει πίσω. Δεν πάει καθόλου πίσω…
Εντάξει, μπορεί να τον παινεύω λίγο παραπάνω, αλλά του έχω μεγάλη αδυναμία, και το ξέρει… Και με τέτοια συνταγή που μας έφερε σήμερα, σε λίγο θα του έχετε κι εσείς αδυναμία… Εντάξει, δεν έχω να πω πολλά λόγια για αυτό το φαγητό. Θέλω να κλάψω μόνο στην ιδέα ότι τελείωσε και δεν έχει άλλο… Για τους λάτρεις των θαλασσινών δε νομίζω ότι υπάρχει πιο “ολοκληρωμένο” πιάτο, πιο πλούσια γεύση, πιο πλήρης απόλαυση. Και ο τελευταίος κόκκος ρυζιού έχει ποτίσει από τα θαλασσινά αρώματα, και από την απογειωτική γεύση του σαφράν. Φροντίστε μόνο να έχετε το μπουκάλι του κρασιού δίπλα σας όταν θα την απολαμβάνετε, γιατί το σηκώνει…
Και τώρα που το σκέφτομαι, το σκεύος της παέγια δεν του το επέστρεψα ακόμα, μήπως όταν έρθει να το πάρει να τον βάλω να την ξαναφτιάξει;;; Όχι τίποτα, όταν τέλειωσε το μαγείρεμα δεν άφησε ούτε ένα άπλυτο πιάτο, ούτε μία λερωμένη γωνίτσα στον πάγκο της κουζίνας… Βολεύει…
Ξαδερφούλη ακούς;;;;
Και μην ξεχνιέστε, από Δευτέρα συνεχίζουμε με άλλα δύο αγόρια… Στο μεταξύ, μπορείτε να περάσετε από το μαγαζί του Αλέξανδρου και να του ζητήσετε εκείνη τη μαργαρίτα…
Η συνταγή (για 4 άτομα)
2 κρεμμύδια ψιλικομμένα
2 πράσινες και 2 κόκκινες πιπεριές κέρατο ψιλοκομμένες
2 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες
2 καλαμάρια κομμένα σε ροδέλες (ή 1 καλαμάρι και 1 σουπιά)
1 μικρό χταποδάκι (μοσχοχτάποδο) κομμένο
12 γαρίδες καθαρισμένες
12 μύδια (με κέλυφος ή χωρίς)
1/4 κούπας ελαιόλαδο
300 γραμ. ρύζι καρολίνα ή αρμπόριο ή καρναρόλι
λίγο σαφράν
4 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 ποτήρι κρασί
1 λίτρο ζωμό ψαριού
100 ml χυμό ντομάτας
αλάτι, πιπέρι
Σε ένα σκεύος για παέγια (ιδανικά) ή σε ένα φαρδύ τηγάνι ή πλασωτέ κατσαρόλα που μπαίνουν στο φούρνο, σωτάρουμε τα κρεμμύδια και τις πιπεριές, μέχρι να μαλακώσουν. Στη συνέχεια ρίχνουμε τα καλαμάρια και το χταποδάκι, αρωματίζουμε με το σαφράν και ανακατεύουμε ελαφρώς. Σβήνουμε με το κρασί, και αφήνουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ. Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε το ρύζι, ανακατεύουμε και προσθέτουμε το χυμό της ντομάτας τις σκελίδες του σκόρδου (ολόκληρες, θα τις αφαιρέσουμε στο τέλος), και λίγο – λίγο το ζωμό, ανακατεύοντας λιγάκι. Στο μεταξύ έχουμε προθερμάνει το φούρνο στους 200 βαθμούς στον αέρα. Όταν δούμε ότι το ρύζι έχει σχεδόν μαγειρευτεί (περίπου στα 17-20 λεπτά), προσθέτουμε τις γαρίδες και τα μύδια, καθώς και το μαϊντανό. Αφήνουμε να βράσουν λίγο κι αυτά και στη συνέχεια τοποθετούμε το σκεύος στο φούρνο για περίπου 20 λεπτά, μέχρι να πιάσει λίγη κρούστα το φαγητό. Βγάζουμε από το φούρνο, τοποθετούμε λίγες φέτες λεμόνι περιμετρικά, αφαιρούμε τα σκόρδα, ρίχνουμε λίγο ακόμα μαϊντανό και σερβίρουμε την παέγια ζεστή.
20 Comments
αγαπαμε τα θαλασσινα οικογενειακως!!! Κι αυτο το πιατο εκτός από θαλασσα… μου θυμιζει και τη Βαρκελωνη που πηγα στα νιατα μου!!! Θα οργανώσω Ισπανική Κυριακή μου φαίνεται και θα το φτιάξω οπωσδήποτε!!! πολλα φιλια Χρυσα μου!!
Ναι, θυμίζει θάλασσα, και εμένα πάλι μου θυμίζει ότι δεν έχω πάει ποτέ, και πάρα πολύ θα το ήθελα!
Ουουου! Ισπανική Κυριακή ακούω και τρελαίνομαι!
απίθανο πιάτο, υπέροχες φωτογραφίες!
ταλαντούχα οικογένεια είστε βλέπω! 😉
το κάνω pin και σου στέλνω φιλιά!
Ε, ναι, εκτός από ομορφόσογο (χαχαχαχα) είμαστε και ταλαντούχοι (και μετριόφρονες πάνω από όλα…)!!!
Ευχαριστώ Ευάκι!
Μπήκα να σχολιάσω την άλλη συνταγή αλλά πέτυχα καινούργια. Λατρέυω παέλια, παρότι δεν τη φτιαχνω ποτέ σχεδόν… Μπράβο στον ξάδελφο, έχει και το σκέυος, είανι σωστά εξοπλισμός.
Απ'οτι έχω ακούσει από το ισπανικό παράρτημα είναι ότι η παέγια δεν πρέπει να ανακατεύεται, γιάυτο στη Βιλαρίμπα και στο Βιλαμπάχο έτριβαν μέρες μέχρι που ήρθε το fairy….χαχαχαχα
Το ισπανικό παράρτημα τα λέει σωστά, προσαρμόζοντάς το όμως στα πιο ελληνικά δεδομένα, και ξέροντας ότι, δεν μπορεί, όλο και θα ανακατέψουμε (γιατί ποιος κάθεται να τρίβει μετά…), είπα να γράψω "ανακατεύουμε ελαφρώς, λιγάκι, κλπ"…
Η παέλια είναι στους στόχους μου μιας και αγαπάμε πολύ τα θαλασσινά, έλα όμως που δεν διαθέτω κάποιο σκεύος κατάλληλο και αρκούμαι να την απολαμβάνω σε αγορές του Λονδίνου που χαίρεσαι να τη βλέπεις σε κάτι τεράστια ταψιά. Και πλησιάζει η ώρα που θα την απολαύσω και πάλι.
Αχχχ, Ξανθή… πάρε με μαζί σου… Και την κερνάω εγώ την παέγια εκεί!
Έλα σε περιμένω σε τρεις βδομάδες borough market!!
Πλημμύρισε η οθόνη μου χρώματα!
Παρόλου που πρέπει να ομολογήσω ότι με τα θαλασσινά δεν τα πάω καθόλου μα καθόλου καλά, δε γίνεται να μη σχολιάσω το πόσο όμορφο και φροντισμένο δείχνει το πιάτο!
Πραγματικά αντικατοπτρίζει όλο το μεράκι και την αγάπη του δημιουργού του για το καλό και νόστιμο φαγητό!
Ανυπομονώ για τη συνέχεια του project! Well done Αλέξανδρε!
Καλό βράδυ κοριτσάκι!
Πίστεψέ με Ερμιόνη, αυτό το πιάτο λατρεύεται και από πολλούς που δεν έχουν την καλύτερη σχέση με τα θαλασσινά (πάρε σαν τρανό παράδειγμα τον καλό μου, που βάζει και ξαναβάζει στο πιάτο…)!
Χαίρομαι που το επισημαίνεις, γιατί ο συγκεκριμένος δημιουργός έχει πραγματικά πολύ μεράκι για το καλό φαγητό…
Φιλάκια!
Φανταστικό φαγητό και οι φωτογραφίες σου το αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο!!!
Μα πόσο τέλειο πιάτο είναι αυτό, γεμάτο αρώματα και χρώματα, από τα πολύ αγαπημένα μου! Άξιοςο δημιουργός του, να τον χαίρεστε οικογενειακώς!!!
Τρελαίνομαι για αυτό το φαγητό απλά!!! Πόσο τέλειο!! Θα το μάθω στον Γιάννη να το φτιάχνει 🙂
πρέπει να 'ναι απολαυστικό τουλάχιστον το να βλέπεις όλους τους σημαντικούς άντρες της ζωής σου να μαγειρεύουν για σένα! Ειδικά όταν κάνουν τόσο πετυχημένες συνταγές και είναι και τόσο βολικοί (καθάρισμα, συγύρισμα κλπ κλπ) όπως μας περιγράφεις!
Νομίζω δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν ο γιος σου θα μαγειρεύει καλά εεε? 🙂
Η παέγια φαίνεται τέλεια. Εύγε στον ξάδερφο!
Απλά απίστευτη συνταγή ένα μπράβο στον ξάδερφο σου απο μένα και άλλο ένα για την καταπληκτική επιμέλεια σου στο post (pgoto κτλ)!
Καλή εβδομάδα!
Η πιο ωραια paella που έχω δει.
Είναι τόσο προσεγμένη στο σερβίρισμά της που φαίνεται το μεράκι του ξαδέλφου σου για την μαγειρική. Τέλεια.
Μπράβο λοιπόν στο δεύτερο αγόρι 😉
Φιλιά πολλά
Φανταστική η παέγια!!!!!!!!!! Απίστευτα χρώματα κι αρώματα και παρά το γεγονός ότι την τρώω μια ή δύο φορές τον χρόνο γιατί δεν είμαι "κολλητή" των θαλασσινών αυτή η συγκεκριμένη και οι φωτογραφίες της με έκαναν να την λαχταρίσω και να την λιμπιστώ!!!
Μπράβο!!!
Φαινεται φανταστικη!
Αχ, πόσο υπέροχο φαγητό! Την πιο νόστιμη της ζωής μου την είχα φάει σε ένα χωριουδάκι της Μαγιόρκα….όνειρο!
Οι φωτογραφίες σου μου την θύμισαν! Μπράβο στον Αλέξανδρο!