Και μετά από μία εβδομάδα (τουλάχιστον) γεμάτη καρδούλες, τριαντάφυλλα, ροζ και κόκκινο παντού, και σοκολάτα, αλλά πολύ σοκολάτα, ώρα να επιστρέψουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς. Που, εντάξει, καρδούλες και τριαντάφυλλα μπορεί να μην έχει (και γιατί να έχει;), αλλά έχει πάντα λίγο ροζ (γιατί πάει στις μελαχρινές) και πολύ σοκολάτα (γιατί έτσι).
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης, δεν βγήκα από το σπίτι. Όμως καθόλου. Βασικά είχα να βγω από το σπίτι από την Πέμπτη το απόγευμα. Λάλησα. Οποιοσδήποτε με ξέρει έστω και λίγο ξέρει ότι αυτό είναι αδιανόητο να συμβεί. Κάπου εκεί κατά το Σάββατο το απόγευμα λοιπόν, άρχισα να ψήνω. Μου την είχε δώσει. Δυο λαμαρίνες μπισκότα, ένα κέικ, και μία πάστα φλώρα την Κυριακή. Βάλε και καναδυό φαγητά στο ενδιάμεσο (γιατί καλά τα γλυκά, αλλά λέω να μην μεγαλώσω το παιδί μου με γάλα και μπισκότα – όχι ότι θα τον χαλούσε κιόλας…). Και θα συνέχιζα και με άλλα μπισκότα, αφού η ζύμη με περίμενε έτοιμη στην κατάψυξη, αλλά κάποια στιγμή ένιωσα τη μέση μου να με εγκαταλείπει, αφού φυσικά στα ενδιάμεσα έκανα και όλα αυτά τα γεμάτα χάρη οικιακά καθήκοντα, αλλά συμμετείχα και σε διάφορους αγώνες ταχύτητας μεταξύ του Κεραυνού Μακουήν, του Άρχοντα και της λοιπής παρέας των Cars (το 1 και το 2), διότι αυτή τη φάση διανύουμε αυτόν τον (πολύ) καιρό…
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, καλό μου έκανε που κλείστηκα λίγο μέσα, γιατί η αφηρημάδα μου τις τελευταίες μέρες έχει αρχίσει και χτυπάει κόκκινο… Ένα θα σας πω. Προσπαθώντας να παρκάρω το αυτοκίνητο τις προάλλες, χρειάστηκε να διακόψω για να μετακινήσω κάτι που με εμπόδιζε (όχι, δεν προσπάθησα να μετακινήσω κανέναν κάδο, μη βιαστείτε να κρίνετε…). Τραβάω λοιπόν χειρόφρενο, κατεβαίνω από το αυτοκίνητο, κλείνω την πόρτα, μετακινώ το εμπόδιο, ανοίγω την πόρτα, μπαίνω μέσα. Στο πίσω κάθισμα. Έκλεισα και την πόρτα, τόσο σίγουρη ήμουν ότι τα έκανα όλα σωστά… Όταν δεν έβρισκα τιμόνι να ακουμπήσω τα χέρια μου, κάτι με παραξένεψε… Το ωραίο ήταν ότι είχα και θεατές. Γι’ αυτό σας λέω, καλύτερα κλεισμένη μέσα…
Τουλάχιστον αυτά τα μπισκότα δεν είχαν περιθώριο λάθους στην παρασκευή τους, κι έτσι γλίτωσαν οι υπόλοιποι του σπιτιού. Εγώ βέβαια, για καλό και για κακό τον είχα τον βοηθό μου στην κουζίνα, που, ούτως ή άλλως λατρεύει να βουτάει τα χέρια του στη ζάχαρη και στο αλεύρι. Και μετά φυσικά λατρεύει να τα βουτάει στο κουτί με τα μπισκότα. Τόσο, που αυτή τη φορά αναγκάστηκα να ανεβάσω το κουτί πάνω στο ψυγείο. Ευτυχώς που το παιδί μου δεν έχει τάσεις για παρκούρ μέσα στην κουζίνα, περιορίζεται μόνο στους καναπέδες…
Δει έχουμε να πούμε πολλά για τα μπισκότα, ό,τι φαντάζεστε, ισχύει. Προετοιμασία πενταλέπτου, λαχταριστά υλικά, τραγανά απ’έξω, μαλακά από μέσα. Τι άλλο;
Μόνο, να χαρείτε, μην πείτε πολύ παραέξω για τα καμώματά μου, ας μείνει μεταξύ μας, ναι;;;
Καλή και γλυκιά εβδομάδα!
Η συνταγή (για περίπου 25 μπισκότα)
175 γραμ. κουβερτούρα
60 γραμ. βούτυρο
175 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κ.γ. baking powder
1/4 κ.γ. αλάτι
2 αβγά
150 γραμ. ζάχαρη
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
60 γραμ. άχνη ζάχαρη
Λιώνουμε τη σοκολάτα με το βούτυρο σε μπεν μαρί ή στο φούρνο μικροκυμάτων. Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο. Αναμιγνύουμε σε ένα μπωλ το αλεύρι, το baking powder και το αλάτι. Χτυπάμε στο μίξερ τα αβγά με τη ζάχαρη για λίγο, μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε σιγά σιγά το μείγμα της λιωμένης σοκολάτας και τη βανίλια και συνεχίζουμε το χτύπημα. Προσθέτουμε το μείγμα του αλευριού και ανακατεύουμε απαλά με μία σπάτουλα μέχρι να ανακατευτεί μέσα στο υπόλοιπο μείγμα. Αφήνουμε τη ζύμη στο ψυγείο για 2 ώρες.
Ρίχνουμε την άχνη ζάχαρη σε ένα μπωλ. Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την πλάθουμε σε μπαλάκια με τα χέρια μας. Τα κυλάμε μέσα στην άχνη και τα τοποθετούμε σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Τα πιέζουμε ελαφρώς με τα χέρια μας να πλατύνουν και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς με αέρα για περίπου 12-15 λεπτά. Τα βγάζουμε από το φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Συνταγή από το περιοδικό Olive, Δεκέμβριος 2008
13 Comments
αυτα τα μπισκοτα τα εχω βαλει στη λιστα εδω και πολυ καιρο!! Θα τα φτιάξω με την πρώτη ευκαιρια!! Γελασα με το σκηνικο και το αυτοκινητο…χεχεχε…. Κανω κι εγω κατι τετοιες γκαφες… οποτε.. συμπασχω και κατανοω!!! Καλη εβδομαδα Χρυσα μου… φιλια!!
Εντάξει (και εντελώς μεταξύ μας) φαντάζομαι τώρα τη σκηνή με το αυτοκίνητο και έχω πεθάνει στο γέλιο με την εικόνα σου στο πίσω κάθισμα… να ψάχνεις το τιμόνι! Χαχαχα! Εννοείται πως όλοι έχουμε προβεί σε ανάλογες πράξεις αφηρημάδας, δεν τίθεται θέμα! Τα μπισκότα είναι εύκολα και πολύ-πολύ σοκολατένια, ιδανικά για άμεση παρασκευή και κατανάλωση!
Ωραία συνταγή και αγαπάμε μπισκότα σοκολάτας!Αλλά να πω ότι δεν γέλασα…??χαχαχαχ μα να μπεις πίσω στο κάθισμα οδηγός γυναίκα?χαχαχα πολύ πλάκα έχει όσο τα φαντάζομαι!!καλή συνέχεια και εύχομαι να έχεις αυτό το χιούμορ πάντα και στις δύσκολες στιγμές!!
Εντάξει, είμαι στην δουλειά, διαβάζω την παράγραφο με το αυτοκίνητο κι γελάω μόνη μου !!!!
Πάρα πολύ όμορφα!!Θα πάμε για έκείνον τον καφέ ππου λέγαμε?!
χαχα…πολύ γέλασα με την σκηνή στο αυτοκίνητο. Προσπαθώ να σε φανταστώ και με πιάνουν τα γέλια…(χωρίς παρεξήγηση)
Καλά..από αφηρημάδα νομίζω καλά πάμε όλοι..μην ανησυχείς.Δεν είσαι η μόνη.
Αν είναι να φτιάχνεις τέτοια μπισκότα μην βγαίνεις από το σπιτι 😉
Πολύ μου αρέσουν αυτά, σούπερ σοκολατένια.
Φιλιά πολλά 🙂
Θεά..χαχα! Φίλη μου έχει κάνει αντίστοιχο, μπαίνοντας σε άλλο αυτοκίνητο, οπότε μην απελπίζεσαι…
Είναι καλή και η παραμονή στο σπίτι, βοηθάει στην ανασυγκρότηση του μυαλού. Αυτό που επίσης βοηθάει είναι τα λαχταριστά και σοκολατένια μπισκοτάκια!
Πολλά φιλιά!!
ραγισμένη και η καρδιά μου… γιατί να μένεις τόσο μακριά?? 😉
ευτυχώς που διάβασα και τα κατορθώματά σου (που σημειωτέον μοιάζουν πολύ με τα δικά μου) και ξεχάστηκα για λίγο!! χαχαχαχα!!
τέλεια μπισκότα!! και σε γεύση και σε εμφάνιση!
φιλιά
Λατρεύω τα ραγισμένα μπισκότα και τα δικά σου έγιναν τέλεια Χρύσα!!! Όσο για τη φάση με τον Μακουήν εδώ την περάσαμε εμείς με τη μικρή …για σας είναι πολύ φυσιολογική.
Φιλιά!
χαχαχαχαχαχα σε φανταζομαι εκανα εικονα το αμαξι σου!!! χαχαχα
υπεροχα τα ραγισμενα μπισκοτα!
Εντάξει είναι σημαντικό το ότι μπήκες στο σωστό αυτοκίνητο 🙂
Αυτό αγαπημένη μου λέγεται "κάψιμο" και για να στο πω και αγγλικά "burnout". Το ξέρω πολύ καλά όπως καταλαβαίνεις 🙂
Πολλές ώρες δουλειάς + οικογένεια + οικιακές δουλειές + blogging + δραστηριότητες, συν, συν…
Καλά έκανες και έψησες πραμάτεια, είναι θεραπευτική και η διαδικασία και οι μυρωδιές και φυσικά το φάγωμα!
Πολύ τα συμπαθώ αυτά τα κρακελέ μπισκοτάκια! Και όμορφα είναι και σοκολατένια και με ενδιαφέρουσα υφή.
Να ξεκουράζεσαι που και που οκ;
Σε φιλώ
Τα έχω βάλει στο μάτι καιρό αυτά τα μπισκότα, φανταστικά φαίνονται (άσε που είναι σοκολατάκια οπότε, sold) !! Αχ πολύ γέλασα με το αυτοκίνητο κυρίως από συμπαράσταση γιατί θα μπορούσα άνετα να το είχα πάθει και εγώ αν δεν είχα τριπορτο αυτοκίνητο…. Ελπίζω να γέμισες μπαταρίες τις ημέρες που κάθισες σπίτι!! (οι φωτό φανταστικές, άσχετο) !! Πολλά φιλιά
Μου ακούγεται σχεδόν ειδυλλιακή η παραμονή στο σπίτι τόσες μέρες, βέβαια αν είναι και ένα 3χρονο+ μαζί δεν ξερω κατά πόσο θα είναι, αλλά χρειάζεται και το μέσα που και που για "στανιάρισμα". Πολύ ωραία αυτά τα μπισκότα, τα χαζεύω καιρό αλλά δεν τα εχω φτιάξει ποτέ.