Καλό μήνα! Καλό, γλυκό, εορταστικό μήνα να έχουμε, με υγεία και χαμόγελα! Ο Δεκέμβρης είναι νομίζω ο αγαπημένος μήνας των απανταχού food bloggers, ο μήνας εκείνος που όλοι δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να γεμίσει το διαδίκτυο και τα social media με όμορφες ιδέες για τις χριστουγεννιάτικες, και όχι μόνο, μέρες. Και λέω όχι μόνο, γιατί ο Δεκέμβρης είναι μήνας με πάρα πολλές γιορτές, από τις πρώτες του κιόλας μέρες. Και μια από αυτές, είναι η γιορτή της Αγίας Βαρβάρας, για την οποία φτιάχνεται ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά, η βαρβάρα, ή ασουρέ, όπως είναι επίσης γνωστό.
Αν με έχεις μάθει έστω και λίγο τόσα χρόνια πια, θα ξέρεις ότι όταν έχω να σου δείξω αγαπημένες μου οικογενειακές συνταγές, ενθουσιάζομαι λίγο παραπάνω, συγκινούμαι λίγο ακόμα παραπάνω, και θέλω πολύ να τις προσέχεις ακόμα ακόμα παραπάνω. Ε αυτή είναι μία τέτοια συνταγή. Γιατί μπορεί να μην έρχεται απευθείας από τις δικές μου γιαγιάδες ή τη μαμά μου, αλλά η συνταγή της βαρβάρας έρχεται από μία εξίσου αγαπημένη μου γιαγιά, την άλλη συμπεθέρα της γιαγιάς Σύλβας (άλλη συμπεθέρα εννοώ όχι την άλλη μου γιαγιά, τη μαμά του μπαμπά μου, εννοώ τη μαμά της θείας μου, της γυναίκας του θείου μου, ξέρεις τώρα πώς γίνεται όταν μπαίνουν οι τίτλοι συγγένειας στην συζήτηση, είναι κάτι που μπορεί να μπερδέψει πολλούς), που κι αυτή την είχα πάντα σαν δική μου γιαγιά, την γιαγιά Ευπραξούλα λοιπόν.
Που λες, όταν πρωτοξεκίνησα αυτό το blog, πριν από πάνω απο 8 χρόνια, είχα σημειώσει σε ένα χαρτί όλες τις συνταγές που είχα τότε στο μυαλό μου ότι θα ήθελα να δείξω. Πρώτες πρώτες στη σειρά ήταν φυσικά οι οικογενειακές μας συνταγές, όπως όλες αυτές που έχεις δει με τα χρόνια σε αυτές τις σελίδες (μαζεμένες μπορείς να τις βρεις κάτω από την ετικέτα “Bliss“). Μέσα σε αυτές ήταν και η βαρβάρα, και κάθε χρόνο έλεγα “φέτος θα τη φτιάξω”, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και έμπαιναν άλλες συνταγές στη θέση της. Αυτή τη χρονιά όμως ήρθε επιτέλους η σειρά της, και πόσο πολύ χαίρομαι για αυτό δεν ξέρεις…
Εννοείται ότι δεν την έφτιαξα μόνη μου. Όχι γιατί δεν μπορώ, όχι γιατί έχει καμμία δυσκολία, αλλά όπως πάντα με αυτές τις συνταγές, θέλω να έχω δίπλα μου όσο γίνεται περισσότερο την ενέργεια του ανθρώπου που κρύβεται από πίσω της, να λέμε τις ιστορίες της, να χτίζουμε καινούργιες αναμνήσεις γύρω από αυτήν. Και εφόσον δεν είναι δυνατόν να έχω την ίδια τη γιαγιά Ευπραξούλα, εννοείται ότι θα είχα μαζί την χρυσοχέρα εγγονή, την λατρεμένη μου ξαδέρφη Σύλβια. Γιατί μαζί της μοιράζομαι, όχι μόνο την αγάπη για τη μαγειρική και το καλό φαγητό, αλλά και τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης αυτών των συνταγών ως κάτι το ιερό. Άλλωστε, από τότε που η Ευπραξούλα δεν είναι πια μαζί μας, εκείνη είναι που την ετοιμάζει και τη μοιράζει σε όλη την οικογένεια.
Κάθε χρόνο λοιπόν, περιμένω πώς και πώς εκείνο το πρωί της 4ης Δεκεμβρίου (ανήμερα της γιορτής της Αγ. Βαρβάρας), που θα έρθει το τάπερ με τη βαρβάρα από τα χεράκια της Σύλβιας και θα την απολαύσω στο πρωινό μου, γιατί πρέπει να σου πω ότι αυτός ο γλυκός χυλός από στάρι, με τις σταφίδες, την κανέλα και το καρυδάκι του, είναι ό,τι πρέπει για να ξεκινήσεις την ημέρα σου γεμάτος ενέργεια. Αν κάνεις και ένα γύρο στο διαδίκτυο, θα βρεις πολλές πολλές παραλλαγές της, με άλλα ξερά φρούτα, με φρέσκα φρούτα, με άλλους ή και άλλους ξηρούς καρπούς, εμένα όμως μου αρέσει η πιο απλή εκδοχή της, μόνο με στάρι και σταφίδες στο χυλό, σερβιρισμένη με μπόλικη κανέλα και κοπανισμένα καρύδια (λίγα χονδροκομμένα και λίγα εντελώς τριμμένα, για να έχεις ποικιλία στις υφές).
Ήρθε λοιπόν η Σύλβια στο σπίτι, βάλαμε τη χύτρα στη φωτιά, βάλαμε και τα καφεδάκια μας, και, όπως πάντα, είπαμε, και είπαμε, και είπαμε… Μας κορόιδευαν πάντα στην οικογένεια για τον ατελείωτο που έχουμε όταν ξεκινάμε να μιλάμε, γιατί οι συζητήσεις μας είναι πάντα αστείρευτες… Και μετά εγώ την έβαλα να καβουρδίσει το αλεύρι για να μου δείξει τον τρόπο που της έμαθε η Ευπραξούλα, και εκείνη μου έλεγε ότι την χάζευε πάντα να ανακετεύει το αλεύρι για ώρα πολλή πάνω από τη χαμηλή φωτιά, να το κάνει με υπομονή, και φροντίδα και αγάπη. Και ανακατέψαμε, και δοκιμάσαμε, και μοιράσαμε στα μπωλ. Και μετά κάναμε και τη φωτογράφηση μαζί, και έχω να πω ότι ποτέ δεν είχα άλλη φορά ένα τόσο συνεργάσιμο μοντέλο…
Έτσι λοιπόν σήμερα μαζί με το κορίτσι μου σου παρουσιάζουμε αυτό το παραδοσιακό βορειοελλαδίτικο γλυκό, λίγες μόνο μέρες πριν τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας, αρκετές όμως για να προλάβεις να προμηθευτείς τα υλικά σου, να κάνεις την προετοιμασία σου και να φτιάξεις και να μοιράσεις κι εσύ στους αγαπημένους σου λίγη από τη δική μας οικογενειακή παράδοση, που εύχομαι να γίνει και δική σου… Εγώ πάντως θα περιμένω τη Σύλβια να μου φέρει το ταπεράκι μου…
Καλό μήνα και πάλι, ο μήνας των Χριστουγέννων είναι εδώ, και δεν μπορώ παρά να αρχίσω να τραγουδάω… “it’s beginning to look (smell) a lot like Christmas…..”
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 20
- 500 γραμ. αποφλοιωμένο σιτάρι
- 100-150 γραμ. σταφίδες μαύρες
- αλάτι
- 6-7 κ.σ. αλεύρι
- 500-650 γραμ. ζάχαρη
- κανέλα για το σερβίρισμα
- καρύδια χοντροκομμένα και ψιλοκομμένα για το σερβίρισμα
- Πλένουμε το σιτάρι από το προηγούμενο βράδυ και το βάζουμε σε ένα μεγάλο μπωλ με νερό για να μουλιάσει.
- Ρίχνουμε το σιτάρι, τις σταφίδες και λίγο αλάτι στη χύτρα και γεμίζουμε με νερό στα ¾ της χύτρας.
- Βάζουμε τη χύτρα σε δυνατή φωτιά και μόλις αρχίσει να βράζει την κλείνουμε καλά. Όταν πεταχτεί η βαλβίδα (αν έχει δύο επίπεδα, στο πρώτο), χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να βράζει για 30 λεπτά.
- Μετά από τα 30 λεπτά τραβάμε τη χύτρα από τη φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει τόσο, ώστε να μπορούμε να την ανοίξουμε με ασφάλεια. Την αφήνουμε στην άκρη.
- Ρίχνουμε το αλεύρι σε ένα τηγανάκι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και το ανακατεύουμε συνεχώς, μέχρι να καβουρδιστεί καλά, θέλουμε να αποκτήσει ένα καστανό χρώμα. Αν δούμε ότι αρχίζει να αρπάζει γρήγορα, χαμηλώνουμε τη φωτιά και το κάνουμε σιγά σιγά.
- Μεταφέρουμε το καβουρδισμένο αλεύρι σε ένα μπωλ και, χρησιμοποιώντας μία κουτάλα της σούπας, ρίχνουμε λίγο λίγο από το υγρό που έβραζε το σιτάρι, ανακατεύοντας με ένα σύρμα συνεχώς. Θα χρειαστεί περίπου 3 κουτάλες.
- Ρίχνουμε τον πηχτό χυλό που δημιουργήθηκε με το αλεύρι, πίσω στην χύτρα, την μεταφέρουμε ξανά στη φωτιά και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να πάρει μία βράση.
- Προσθέτουμε τα 500 γραμ. της ζάχαρης και ανακατεύουμε καλά μέχρι να διαλυθεί εντελώς. Δοκιμάζουμε και, αν θέλουμε τη Βαρβάρα πιο γλυκιά, προσθέτουμε επιπλέον ζάχαρη, ανακατεύοντας καλά.
- Κατεβάζουμε τη Βαρβάρα από τη φωτιά και σερβίρουμε σε μπωλάκια.
- Ρίχνουμε από πάνω μπόλικη κανέλα και καρύδια, τόσο χοντροσπασμένα, όσο και ψιλοκομμένα.
No Comments