Ξέρεις πόσο μου αρέσει να σου δείχνω αγαπημένες, παραδοσιακές, οικογενειακές συνταγές, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν αυτή η συνταγή δεν ήταν από αυτές, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε, οπότε και την γνώρισα ως παραδοσιακή ενός τόπου που δεν έχει καμία σχέση με την καταγωγή μου, και οικογενειακή, μιας οικογένειας που δεν είναι η δική μου, είναι όμως εδώ και πολλά πολλά χρόνια πολύ κοντά στη δική μου, κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα. Μόλις λοιπόν δοκίμασα τους παραδοσιακούς Φλωρινιώτικους κεφτέδες Μακάλο, έγινε μια νέα αγαπημένη μου συνταγή.
Βασικά τη συνταγή την αγάπησα από την περιγραφή της ακόμα. Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι λοιπόν, λίγους μήνες πριν, καθώς μαζεύαμε τα πράγματα από την παραλία, η κουβέντα με τα διπλανά καρεκλάκια κάτω από τη σκιά των πεύκων ήταν πάνω κάτω η συνηθισμένη εκείνης της ώρας. Ο κ. Ηλίας να με ρωτάει τι λέει το μενού για το μεσημέρι (ερώτηση που ο Γιώργος, νήπιο ακόμα, την είχε κολλήσει σε όλο τον οικισμό και αυτό δεν έχει αλλάξει μερικά χρόνια μετά), εγώ να του απαντάω (δε θυμάμαι τι) και να ανταποδίδω την ερώτηση. “Εγώ πάω να ετοιμάσω Μακάλο” μου λέει. Μακα-τι;; ρωτάω εγώ, και εκείνη τη στιγμή ο αγαπημένος μου οικογενειακός φίλος ξεκίνησε μία από εκείνες τις περιγραφές φαγητού που πάντα μας ξελίγωναν όλους στην παρέα.
Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Με την απλότητα και την ευκολία του φυσικά, αλλά κυρίως με την εφευρετικότητα της συνταγής και φυσικά τη γεύση της. Όταν έφτασε να εξιστορεί το πώς το έφτιαχνε η μητέρα του στη Φλώρινα, και άρχισα να κάνω εικόνες παλιάς μαγείρισσας στην κουζίνα να το ετοιμάζει, είχα χαθεί τόσο πολύ μέσα στις περιγραφές, που χρειάστηκε προσπάθεια να μου τραβήξουν την προσοχή ένας καημένος μπαμπάς με όλα τα πράγματα φορτωμένος, και δυο παιδιά που τα τραβούσαν μεν να φύγουν από τη θάλασσα, αλλά τους καθυστερούσαν και το μεσημεριανό τους…
Κάπου εκεί το συμφωνήσαμε με τον κ. Ηλία λοιπόν ότι ένα πρωί θα μου το μαγείρευε ξανά για να το δω και να το μάθω, και γιατί όχι, να το ανέβαζα και στο blog. Το ραντεβού έκλεισε, και ένα Αυγουστιάτικο πρωινό έμαθα κι εγώ πώς φτιάχνεται αυτό το υπέροχο φαγητό. Και όχι μόνο το έμαθα, αλλά εκείνο το μεσημέρι το απόλαυσα κιόλας, και με μεγάλη ευκολία έγινε μια νέα αγαπημένη μου συνταγή για κεφτέδες.
Η λογική της συνταγής είναι πάρα πολύ απλή, μιας και πρόκειται για μια πηχτή σάλτσα που γίνεται παραδοσιακά με το λάδι που τηγανίστηκαν οι κεφτέδες (ή σκέτο ελαιόλαδο, αν θέλουμε να το κάνουμε λίγο πιο ελαφρύ), αλευράκι και ζωμό, που εμπλουτίζεται με ντοματοπελτέ για πιο πλούσια γεύση, και φυσικά αρωματίζεται με μπόλικη πάπρικα. Όσο απλή είναι όμως, άλλο τόσο γευστική είναι, ένα φαγάκι-ορισμός του comfort food. Ναι, οι παλιές μαγείρισσες ήξεραν πολύ καλά από comfort food. Ήξεραν πώς να κάνουν τους αγαπημένους τους να νιώσουν αμέσως αγάπη και θαλπωρή με το φαγητό τους.
Από τότε περίπου προσπαθώ να την ανεβάσω αυτή τη συνταγή και όλο δεν τα καταφέρνω. Στην αρχή θεωρούσα ότι ήταν λίγο παραπάνω χειμωνιάτικη για να τη δεις μπροστά σου μόλις γυρίσεις από διακοπές, μετά όλο και κάποια άλλη συνταγή έμπαινε στη μέση, όλο και κάποιος καινούργιος λόγος για καθυστερήσεις προέκυπτε, ήρθε όμως επιτέλους η ώρα που οι κεφτέδες Μακάλο και οι αγαπημένος μου κύριος Ηλίας βρήκαν τη θέση τους εδώ μέσα.
Λίγο πριν τις χριστουγεννιάτικες φετινές συνταγές, και μέσα σε όλη αυτή την αδιανόητα περίεργη καθημερινότητά μας, εγώ σου προτείνω να δοκιμάσεις αυτό το φαγάκι-βάλσαμο, ακόμα και σήμερα. Με τη δική σου αγαπημένη συνταγή για κεφτέδες, ή ακόμα καλύτερα τη συνταγή της γιαγιάς μου, εκεί να δεις Μακεδονίτικο πάντρεμα. Θα σου πάρει περίπου 10 λεπτά να μετατρέψεις ένα συνηθισμένο φαγητό, σε ένα όνειρο απλής, παραδοσιακής μαγειρικής…
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 4
- 1 δόση από τους αγαπημένους μας κεφτέδες
- 200-250 ml ελαιόλαδο*
- 130 γραμ. αλεύρι
- 1 λίτρο ζωμός βοδινό ή κοτόπουλο (1 κύβος σε 1 λίτρο νερό)
- 25 γραμ. ντοματοπελτές
- 1 κ.γ. πάπρικα γλυκιά
- 1 κ.γ. πάπρικα καπνιστή
- 1 κ.γ. σκόρδο σε σκόνη
- αλάτι, πιπέρι
- Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το νερό με τον κύβο για το ζωμό να ζεσταθεί.
- Μόλις ζεσταθεί καλά προσθέτουμε τον ντοματοπελτέ και ανακατεύουμε να διαλυθεί.
- Σε μία άλλη κατσαρόλα βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί, και μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε να καβουρδιστεί καλά.
- Προσθέτουμε την γλυκιά και την καπνιστή πάπρικα και ανακατεύουμε καλά.
- Χωρίς να χαμηλώσουμε τη φωτιά προσθέτουμε σιγά σιγά τον ζωμό, ανακατεύοντας συνεχώς.
- Προσθέτουμε το σκόρδο, αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε. Αν η σάλτσα μας φαίνεται πολύ πηχτή, μπορούμε να την αραιώσουμε με λίγο νερό. Έχουμε στο νου μας ότι όσο θα κρυώνει, θα πήζει κι άλλο.
- Σβήνουμε τη φωτιά, ρίχνουμε τους κεφτέδες μέσα στη σάλτσα του μακάλο, ανακατεύουμε ελαφρά να σκεπαστούν όλοι καλά, αφήνουμε πάνω στη ζεστή εστία για λίγα λεπτά, αποσύρουμε από τη φωτιά και σερβίρουμε.
No Comments