Προφανώς όχι του γνωστού, μικρού σίφουνα Γιώργου, αλλά του φίλου μου του Γιώργου… Αν η προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν ήταν αφιερωμένη στα αγόρια της οικογένειας, αυτή τη φορά η κουζίνα άνοιξε για τους φίλους…
Επίσης, σε αντίθεση με την προηγούμενη εβδομάδα, που οι συνταγές ήταν πιο… διεθνείς να τις πω,… σύγχρονες να τις πω, αυτή την εβδομάδα κάνουμε στροφή 180 μοιρών, και πάμε παραδοσιακά. Πιο παραδοσιακά δεν γίνεται.
Και ο Γιώργος είναι τέτοιο αγόρι. Παραδοσιακό. Πότε-πότε λίγο κυριλέ, πότε-πότε λίγο hipster, αλλά πάντα παραδοσιακό. Φίλοι από τα φοιτητικά μας χρόνια, δεν τολμάω πλέον καν να μετρήσω πόσα χρόνια γνωριζόμαστε. Ούτε πόσες φορές έχουμε φάει μαζί (ή και πιει…), γιατί θα εκτεθούμε. Η κουβέντα μας περίπου 3 στις 5 φορές θα γυρνάει γύρω από το φαγητό.
Έτσι, όταν ήρθε η ώρα να συμπληρωθεί η τετράδα του project, μου φάνηκε ότι θα ήταν η προφανής επιλογή. Κι όταν ήρθε η ώρα για την πρώτη μπουκιά, επιβεβαιώθηκα απόλυτα.
Το πράγμα φάνηκε από τη στιγμή που αρχίσαμε να συζητάμε για τη συνταγή. Με το που ακούστηκε η λέξη “κότσι” ήξερα ότι θα πάει καλά. Μετά ήρθε και η γλυκοπατάτα, κι έδεσε. Το απόλυτο κυριακάτικο σκηνικό είχε στηθεί. Το comfort food στα καλύτερά του. Η γάστρα που βγαίνει από το ντουλάπι και σιγοψήνει για ώρες το φαγητό, το σπίτι που μοσχοβολάει από την είσοδο της πολυκατοικίας, το κρεατάκι που λιώνει στο στόμα και από μέσα βγαίνουν όλα αυτά τα αρώματα, και τέλος, αυτός ο πουρές με τη γλυκιά γεύση, να συμπληρώνει απόλυτα το γευστικό σύνολο. Είπαμε, καλές οι γρήγορες συνταγές, δε λέω, εγώ προσωπικά τις λατρεύω και τις υποστηρίζω, αλλά να, καμιά φορά θέλει και λίγο να αφήσεις το χρόνο να κάνει τα μαγικά του στο φαγητό.
Εντωμεταξύ, έχει αρχίσει να μου αρέσει πολύ αυτή η φάση “καλώ στο σπίτι κόσμο για φαγητό και τους βάζω να μαγειρέψουν”. Θα στενοχωρηθώ όταν τελειώσει… Νομίζω θα το καθιερώσω. Ναι, ναι, μόλις το αποφάσισα, θα γίνει κάποια στιγμή και δεύτερος γύρος “Boys can cook”. Θα το πούμε “season two”. Οι οντισιόν θα ξεκινήσουν άμεσα.
Προς το παρόν, εσείς μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το κυριακάτικο τραπέζι αυτής της εβδομάδας (τι κι αν είναι ακόμα Δευτέρα…). Και να περιμένετε την τέταρτη και τελευταία συνταγή του project. Κι αν αναρωτιέστε τι μπορεί να είναι… είπαμε. Παραδοσιακά.
Καλή και γλυκιά εβδομάδα!
Η συνταγή (για 4 άτομα)
Για το κότσι:
4-5 τμ κότσι χοιρινό (ανάλογα το μέγεθος)
1 πράσο
2 κρεμμύδια ξερά
3 καρότα
100 ml ελαιόλαδο
150 γραμ. μουστάρδα,
4 κ.σ. μέλι
μερικά κλαδάκια δενδρολίβανο,
8 σκελίδες σκόρδο
500 ml μαύρη μπύρα
300 ml χυμό πορτοκάλι
μπαχάρι σε κόκκους
3 αποξεραμένες καυτερές πιπεριές
3 φύλλα δάφνης
αλάτι, πιπέρι
Για τον πουρέ γλυκοπατάτας:
1-1,5 κιλό γλυκοπατάτες κόκκινες
200 γραμ. αρακά
150 ml κρέμα γάλακτος
100 γραμ. βούτυρο
2 κ.σ. μουστάρδα,
1 κ.γ. μοσχοκάρυδο
1 κ.γ. κανέλα
αλάτι, πιπέρι
Προετοιμάζουμε τη γάστρα με τα κότσια από το προηγούμενο βράδυ. Καθαρίζουμε και κόβουμε τα κρεμμύδια και τα καρότα σε φέτες, και το πράσο σε ροδέλες (το τρυφερό μέρος). Τα ρίχνουμε στη γάστρα και τα αλατοπιπερώνουμε. Αλατοπιπερώνουμε και τα κότσια και τα αλείφουμε με το ελαιόλαδο, τη μουστάρδα και το μέλι. Κόβουμε την κάθε σκελίδα του σκόρδου σε 2-4 κομμάτια, σκίζουμε λίγο σε μερικά σημεία το κρέας, δημιουργώντας μικρές “τσεπούλες” και βάζουμε μέσα στην κάθε μία από ένα κομματάκι σκόρδο και λίγο δενδρολίβανο. Τοποθετούμε τα κότσια πάνω από τα λαχανικά και χύνουμε από πάνω το χυμό πορτοκάλι και τη μπύρα. Ρίχνουμε και τους κόκκους του μπαχαριού, τη δάφνη και τις πιπερίτσες. Σκεπάζουμε καλά τη γάστρα με αλουμινόχαρτο, και την τοποθετούμε στο ψυγείο για όλο το βράδυ.
Το πρωί, την βγάζουμε από το ψυγείο περίπου μισή ώρα πριν να τη βάλουμε στο φούρνο. Βγάζουμε το αλουμινόχαρτο, τη σκεπάζουμε με λαδόκολλα και το καπάκι της και την βάζουμε στο φούρνο, χωρίς να τον έχουμε προθερμάνει, στους 150-160 βαθμούς. Αφήνουμε το φαγητό να σιγοψήνεται για 3,5 περίπου ώρες. Ρίχνουμε μια ματιά περίπου στις 2,5 ώρες και γυρίζουμε τα κότσια μία φορά. Όταν δούμε ότι έχουν σχεδόν γίνει, ανοίγουμε το καπάκι, βγάζουμε τη λαδόκολλα και αφήνουμε για άλλα περίπου 30-45 λεπτά, να ξεροψηθούν από πάνω.
Είναι έτοιμα όταν το κρέας ξεκολλάει από το κόκκαλο χωρίς καθόλου προσπάθεια. Αν θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε σάλτσα με το ζουμάκι στο οποίο ψήθηκαν, με το ραβδομπλέντερ, αφαιρώντας τα δαφνόφυλλα.
Για τον πουρέ γλυκοπατάτας, καθαρίζουμε τις γλυκοπατάτες και τις κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια. Τις βάζουμε να βράσουν σε μπόλικο αλατισμένο νερό, για περίπου 20-25 λεπτά. Περίπου πέντε λεπτά πριν τις βγάλουμε, ρίχνουμε μέσα και τον αρακά. Μόλις βράσουν καλά, σουρώνουμε και μεταφέρουμε στην κατσαρόλα. Λιώνουμε με το εργαλείο του πουρέ, και προσθέτουμε το βούτυρο, την κρέμα γάλακτος, την κανέλα και το μοσχοκάρυδο. Αλατοπιπερώνουμε, ανακατεύουμε και δοκιμάζουμε. Προσαρμόζουμε στο γούστο μας αν κρίνουμε ότι χρειάζεται κάτι επιπλέον.
9 Comments
μμμμμ… αγαπημενο κυριακατικο φαγητο… Απο αυτα που λιωνουν στο στομα!!!Τελεια επιλογη!! Γιωργος can cook!!! Ανυπομονω για την επόμενη συνταηγ αλλα και για τη δευτερη σεζον!! καλη εβδομαδα Χρυσα μου!! φιλια
Αχ αχ αχ, τι είδαν τα ματάκια μου πρωί πρωί!!!!
Τρέχουν τα σαλάκια στο πληκτρολόγιο.
Γιατί οι δικοί μου φίλοι δεν μαγειρεύουν οεο;
Τρελλαίνομαι για κότσι!!!
Φαντάζομαι γεύση που θα έχει μαγειρεμένο με όλα αυτά τα υλικά!!
Λουκούμι!!
Το ένα αγόρι καλύτερο από τα άλλα!!
Το κότσι είναι από τα πολύ αγαπημένα, είδα τα δικά σας δε και ζήλεψα γιατί τόσο μικρά μια φορά έχω βρει. Και το συνοδευτικό υπέροχο!!
Καλή εβδομάδα.
Μπράβο στο Γιώργο! Λουκούμι δείχνει το κρέας, πολύ ωραίος ο πουρές της γλυκοπατάτας!Καλημέρα και καλή εβδομάδα 🙂
Πολύ ωραία μαγειρεμένο το κότσι… αλλά και ο πουρές άκρως ιδιαίτερος και σίγουρα νόστιμος!!! Μπράβο και στον Γιώργο!!!
Καλό βράδυ!!
Πολύ εντυπωσιακό πιάτο και φοβερά γευστικό!
Και ο πουρές δείχνει φοβερός (μου αρέσει πολύ η προσθήκη αρακά στο μεταξύ) και το κότσι πρέπει να είναι απίθανο με τέτοια υλικά!
Μα που τα βρήκες όλα αυτά τα ταλαντούχα αγόρια;;;
Σε φιλώ!
Χρυσα θα το ξαναπω. Εχεις κανει φανταστικη δουλεια. Μαλλον εχουν κανει φανταστικη δουλεια!! Μαλλον μαζι κανατε φανταστικη δουλεια. Ουφ!
Διαλεξατε τεεελειες συνταγες. Εβγαλες φοβερες φωτογραφιες και μαγειρεψαν πεντανιστιμα πιατα. Το κοτσι τα σπαει!!! Λουκουμι το εκανε.
Ανυπομονω και για την τελευταια συνταγη και πολυ λυπαμαι που θα τελειωσει το αφιερωμα στα αγορια που μαγειρευουν.
Λουκουμάκι! Αυτά τα φαγητά θέλουν τον χρόνο τους, δεν γίνεται αλλιώς!!
Και ο συνδυασμός με την γλυκοπατάτα με ενθουσίασε!
Φιλιά πολλά!